ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับหลวง   ฉบับมหาจุฬาฯ   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๓ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๕ สุตฺต. องฺ. (๔): สตฺตก-อฏฺฐก-นวกนิปาตา

     [๙๖]   ๖  อฏฺฐิเม  ภิกฺขเว  โลกธมฺมา  โลกํ อนุปริวตฺตนฺติ โลโก
จ  อฏฺฐ  โลกธมฺเม  อนุปริวตฺตติ  กตเม  อฏฺฐ ลาโภ จ อลาโภ จ ยโส
จ  อยโส  จ  นินฺทา  จ  ปสํสา จ สุขํ จ ทุกฺขํ จ อิเม โข ภิกฺขเว อฏฺฐ
โลกธมฺมา โลกํ อนุปริวตฺตนฺติ โลโก จ อิเม อฏฺฐ โลกธมฺเม อนุปริวตฺตติ
     {๙๖.๑}   อสฺสุตวโต  ภิกฺขเว ปุถุชฺชนสฺส อุปฺปชฺชติ ลาโภปิ อลาโภปิ
ยโสปิ   อยโสปิ   นินฺทาปิ   ปสํสาปิ   สุขํปิ  ทุกฺขํปิ  สุตวโตปิ  ภิกฺขเว
อริยสาวกสฺส   อุปฺปชฺชติ   ลาโภปิ   อลาโภปิ  ยโสปิ  อยโสปิ  นินฺทาปิ
ปสํสาปิ  สุขํปิ  ทุกฺขํปิ  ตตฺร  ภิกฺขเว  โก  วิเสโส  โก อธิปฺปายโส ๒-
กึนานากรณํ    สุตวโต   อริยสาวกสฺส   อสฺสุตวตา   ปุถุชฺชเนนาติ   ฯ
ภควํมูลกา   โน   ภนฺเต   ธมฺมา   ภควํเนตฺติกา   ภควํปฏิสรณา  สาธุ
วต   ภนฺเต   ภควนฺตํเยว  ปฏิภาตุ  เอตสฺส  ภาสิตสฺส  อตฺโถ  ภควโต
สุตฺวา ภิกฺขู ธาเรสฺสนฺตีติ ฯ
     {๙๖.๒}   เตนหิ  ภิกฺขเว  สุณาถ  สาธุกํ มนสิกโรถ ภาสิสฺสามีติ ฯ
เอวํ  ภนฺเตติ  โข  เต  ภิกฺขู  ภควโต  ปจฺจสฺโสสุํ  ฯ ภควา เอตทโวจ
อสฺสุตวโต   ภิกฺขเว   ปุถุชฺชนสฺส   อุปฺปชฺชติ   ลาโภ   โส   น   อิติ
ปฏิสญฺจิกฺขติ  อุปฺปนฺโน  โข  เม  อยํ  ลาโภ  โส  จ โข อนิจฺโจ ทุกฺโข
@เชิงอรรถ:  ม. อตฺถงฺคตา ฯ เอวมุปริปิ ฯ   สี. อธิปฺปาโย ฯ ม. อธิปฺปยาโส ฯ เอวมุปริปิ ฯ
วิปริณามธมฺโมติ     ยถาภูตํ     นปฺปชานาติ     อุปฺปชฺชติ     อลาโภ
อุปฺปชฺชติ   ยโส   อุปฺปชฺชติ  อยโส  อุปฺปชฺชติ  นินฺทา  อุปฺปชฺชติ  ปสํสา
อุปฺปชฺชติ   สุขํ   อุปฺปชฺชติ   ทุกฺขํ   โส  น  อิติ  ปฏิสญฺจิกฺขติ  อุปฺปนฺนํ
โข   เม   อิทํ   ทุกฺขํ   ตญฺจ   โข   อนิจฺจํ   ทุกฺขํ  วิปริณามธมฺมนฺติ
ยถาภูตํ นปฺปชานาติ
     {๙๖.๓}   ตสฺส  ลาโภปิ  จิตฺตํ  ปริยาทาย  ติฏฺฐติ  อลาโภปิ จิตฺตํ
ปริยาทาย   ติฏฺฐติ   ยโสปิ   จิตฺตํ   ปริยาทาย  ติฏฺฐติ  อยโสปิ  จิตฺตํ
ปริยาทาย   ติฏฺฐติ   นินฺทาปิ   จิตฺตํ  ปริยาทาย  ติฏฺฐติ  ปสํสาปิ  จิตฺตํ
ปริยาทาย   ติฏฺฐติ   สุขํปิ   จิตฺตํ   ปริยาทาย   ติฏฺฐติ   ทุกฺขํปิ  จิตฺตํ
ปริยาทาย   ติฏฺฐติ   โส  อุปฺปนฺนํ  ลาภํ  อนุรุชฺฌติ  อลาเภ  ปฏิวิรุชฺฌติ
อุปฺปนฺนํ   ยสํ   อนุรุชฺฌติ   อยเส  ปฏิวิรุชฺฌติ  อุปฺปนฺนํ  ปสํสํ  อนุรุชฺฌติ
นินฺทาย   ปฏิวิรุชฺฌติ   อุปฺปนฺนํ   สุขํ  อนุรุชฺฌติ  ทุกฺเข  ปฏิวิรุชฺฌติ  โส
เอวํ   อนุโรธวิโรธสมาปนฺโน   น   ปริมุจฺจติ  ชาติยา  ชราย  มรเณน
โสเกหิ   ปริเทเวหิ   ทุกฺเขหิ   โทมนสฺเสหิ  อุปายาเสหิ  น  ปริมุจฺจติ
ทุกฺขสฺมาติ วทามิ ฯ
     สุตวโต  จ  โข  ภิกฺขเว  อริยสาวกสฺส  อุปฺปชฺชติ  ลาโภ โส อิติ
ปฏิสญฺจิกฺขติ   อุปฺปนฺโน   โข   เม  อยํ  ลาโภ  โส  จ  โข  อนิจฺโจ
ทุกฺโข    วิปริณามธมฺโมติ    ยถาภูตํ    ปชานาติ   อุปฺปชฺชติ   อลาโภ
อุปฺปชฺชติ   ยโส   อุปฺปชฺชติ  อยโส  อุปฺปชฺชติ  นินฺทา  อุปฺปชฺชติ  ปสํสา
อุปฺปชฺชติ   สุขํ   อุปฺปชฺชติ   ทุกฺขํ   โส   อิติ   ปฏิสญฺจิกฺขติ   อุปฺปนฺนํ
โข  เม  อิทํ  ทุกฺขํ  ตญฺจ  โข  อนิจฺจํ  ทุกฺขํ  วิปริณามธมฺมนฺติ  ยถาภูตํ
อิทํ    ทุกฺขํ   ตญฺจ   โข   อนิจฺจํ   ทุกฺขํ   วิปริณามธมฺมนฺติ   ยถาภูตํ
ปชานาติ
     {๙๖.๔}   ตสฺส  ลาโภปิ  จิตฺตํ  น ปริยาทาย ติฏฺฐติ อลาโภปิ จิตฺตํ
น   ปริยาทาย   ติฏฺฐติ   ยโสปิ  จิตฺตํ  น  ปริยาทาย  ติฏฺฐติ  อยโสปิ
จิตฺตํ   น   ปริยาทาย   ติฏฺฐติ   นินฺทาปิ  จิตฺตํ  น  ปริยาทาย  ติฏฺฐติ
ปสํสาปิ  จิตฺตํ  น  ปริยาทาย  ติฏฺฐติ  สุขํปิ  จิตฺตํ  น  ปริยาทาย ติฏฺฐติ
ทุกฺขํปิ  จิตฺตํ  น  ปริยาทาย  ติฏฺฐติ  โส  จ  อุปฺปนฺนํ  ลาภํ  นานุรุชฺฌติ
อลาเภ     นปฺปฏิวิรุชฺฌติ     อุปฺปนฺนํ     ยสํ    นานุรุชฺฌติ    อยเส
นปฺปฏิวิรุชฺฌติ    อุปฺปนฺนํ    ปสํสํ   นานุรุชฺฌติ   นินฺทาย   นปฺปฏิวิรุชฺฌติ
อุปฺปนฺนํ    สุขํ    นานุรุชฺฌติ    ทุกฺเข    นปฺปฏิวิรุชฺฌติ    โส   เอวํ
อนุโรธวิโรธวิปฺปหีโน   ปริมุจฺจติ   ชาติยา   ชราย   มรเณน   โสเกหิ
ปริเทเวหิ   ทุกฺเขหิ   โทมนสฺเสหิ   อุปายาเสหิ   ปริมุจฺจติ  ทุกฺขสฺมาติ
วทามิ   อยํ   โข  ภิกฺขเว  วิเสโส  อยํ  อธิปฺปายโส  อิทํ  นานากรณํ
สุตวโต อริยสาวกสฺส อสฺสุตวตา ปุถุชฺชเนนาติ ฯ
               ลาโภ อลาโภ จ ยสายโส จ
               นินฺทา ปสํสา จ สุขํ ทุกฺขญฺจ
               เอเต อนิจฺจา มนุเชสุ ธมฺมา
               อสสฺสตา วิปริณามธมฺมา
               เอเต จ ญตฺวา สติมา สุเมโธ
               อเวกฺขติ วิปริณามธมฺเม
               อิฏฺฐสฺส ธมฺมา น มเถนฺติ จิตฺตํ
               อนิฏฺฐโต โน ปฏิฆาตเมติ
               ตสฺสานุโรธา อถ วา วิโรธา
               วิธูปิตา อตฺถคตา น สนฺติ
               ปทญฺจ ญตฺวา วิรชํ อโสกํ
               สมฺมปฺปชานาติ ภวสฺส ปารคูติ ฯ


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๓ หน้าที่ ๑๕๙-๑๖๒. https://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=23&A=3399&w=&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=23&A=3399&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=23&item=96&items=1              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=23&siri=79              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=23&i=96              อ่านอรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=16&A=4803              The Pali Atthakatha in Roman :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=16&A=4803              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๓ https://84000.org/tipitaka/read/?index_23 https://84000.org/tipitaka/english/?index_23

อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]