บาลีพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕ - พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๗

[๔๔] ๗ เอวมฺเม สุตํ ฯ เอกํ สมยํ ภควา ปาวายํ ^๑- วิหรติ @เชิงอรรถ: ^๑ ยุ. ปาฏลิยํ ฯ

--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๗๙.

อชกลาปเก เจติเย อชกลาปกสฺส ยกฺขสฺส ภวเน ฯ เตน โข ปน สมเยน ภควา รตฺตนฺธการติมิสายํ อพฺโภกาเส นิสินฺโน โหติ เทโว จ เอกเมกํ ผุสายติ ฯ อถ โข อชกลาปโก ยกฺโข ภควโต ภยํ ฉมฺภิตตฺตํ โลมหํสํ อุปฺปาเทตุกาโม เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ อุปสงฺกมิตฺวา ภควโต อวิทูเร ติกฺขตฺตุํ อกฺกุโล ปกฺกุโล ^๑- อกฺกุลปกฺกุลิกํ อกาสิ เอโส เต สมณ ปิสาโจติ ฯ {๔๔.๑} อถ โข ภควา เอตมตฺถํ วิทิตฺวา ตายํ เวลายํ อิมํ อุทานํ อุทาเนสิ ยทา สเกสุ ธมฺเมสุ ปารคู โหติ พฺราหฺมโณ อถ เอวํ ^๒- ปิสาจญฺจ ปกฺกุลญฺจาติวตฺตตีติ ^๓- ฯ สตฺตมํ ฯ