บาลีพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ - พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๙

๑๐ สีลวีมํสชาตกํ [๔๖๙] สีลํ กิเรว กลฺยาณํ สีลํ โลเก อนุตฺตรํ ปสฺส โฆรวิโส นาโค สีลวาติ น หญฺญติ ฯ [๔๗๐] โสหํ สีลํ สมาทิสฺสํ โลเก อนุมตํ สิวํ @เชิงอรรถ: ^๑ ม. ปุณฺณิกา ฯ ^๒ ม. ปุณฺณิกํ ฯ

--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๑๒๑.

อริยวุตฺติสมาจาโร เยน วุจฺจติ สีลวา ฯ [๔๗๑] ญาตีนญฺจ ปิโย โหติ มิตฺเตสุ จ วิโรจติ กายสฺส เภทา สุคตึ อุปปชฺชติ สีลวาติ ฯ สีลวีมํสชาตกํ ทสมํ ฯ อพฺภนฺตรวคฺโค จตุตฺโถ ฯ --------- ตสฺสุทฺทานํ ทุม กํส วรุตฺตมพฺยคฺฆมิคา มณโย มณิ สาลุกมวฺหยโน อนุสาสนิโย ปิจ มจฺฉวโร มณิกุณฺฑลเกน กิเรน ทส ฯ ---------