บาลีพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ - พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๙

๑๐ มณิชาตกํ ^๔- [๙๖๓] จิรสฺสํ วต ปสฺสามิ สหายํ มณิธารินํ สุกตา ^๕- มสฺสุกุตฺติยา โสภเต วต เม สขา ฯ [๙๖๔] ปรูฬฺหกจฺฉนขโลโม อหํ กมฺเม สุพฺยาวโฏ จิรสฺสํ นหาปิตํ ลทฺธา โลมนฺตมชฺชหารยิ ^๖- ฯ [๙๖๕] ยํ นุ โลมํ อหาเรสิ ทุลฺลภํ ลทฺธกปฺปกํ อถ กิญฺจิ หิ เต สมฺม กณฺเฐ กึนิกิลายติ ^๗- ฯ [๙๖๖] มนุสฺสสุขุมาลานํ มณิ กณฺเฐสุ ลมฺพติ @เชิงอรรถ: ^๑ ม. อทูรคมเนน จ ฯ ^๒ ม. อปฺปจินฺตสุขสฺส จ ฯ ^๓ ม. สุสงฺคหิตมานสฺส ฯ @^๔ สี. ยุ. กากชาตกํ ฯ ม. ปาราวตชาตกํ ฯ ^๕ สี. ยุ. สุกตาย ฯ @^๖ ม. โลมํ ตํ อชฺช หารยึ ฯ ^๗ สี. ม. อถ กิญฺจรหิ เต สมฺม กณฺเฐ กิณิกิณายติ ฯ

--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๒๑๐.

เตสาหํ อนุสิกฺขามิ มา ตฺวํ มญฺญิ ทวา กตํ ฯ [๙๖๗] สเจปิมํ ปิหยสิ มสฺสุกุตฺตึ สุการิตํ การยิสฺสามิ เต สมฺม มณึ จาปิ ททามิ เต ฯ [๙๖๘] ตฺวญฺเญว มณินา ฉนฺโน สุกตาย จ มสฺสุยา อามนฺต โข ตํ คจฺฉามิ ปิยํ เม ตว ทสฺสนนฺติ ฯ มณิชาตกํ ทสมํ ฯ ขุรปุตฺตวคฺโค ^๑- ทุติโย ฯ --------- ตสฺสุทฺทานํ อถ ปสฺส สสูจิ จ ตุณฺฑิลโก มิค มยฺหกปญฺจมปกฺขิวโร อถ ปญฺชลิ วาริช มชฺฌ ปุน อถ วฏฺฏก กโปฏวเรน ทส ฯ --------- ตตฺร วคฺคุทฺทานํ ภวติ ฯ อถ วคฺคํ ปกิตฺติสฺสํ ฉนิปาตํ วรุตฺตเม อาวาริยา จ สูจิ ^๒- จ เทฺว จ วุตฺตา สุพฺยญฺชนา ฯ ฉกฺกนิปาตํ นิฏฺฐิตํ ฯ --------- @เชิงอรรถ: ^๑ สี. เสนกวคฺโค ฯ ม. ขรปุตฺตวคฺโค ฯ ^๒ ม. อวาริยา จ ขโร จ ฯ สี. เสนกา ฯ