บาลีพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ - พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๙

๒ มโนชชาตกํ [๙๗๖] ยถา จาโป นินฺนมติ ชิยา จาปิ นิกุชฺชติ ^๓- หญฺญเต นูน มโนโช มิคราชา สขา มม ฯ [๙๗๗] หนฺททานิ วนนฺตานิ ปกฺกมามิ ยถาสุขํ เนตาทิสา สขา โหนฺติ ลพฺภา เม ชีวโต สขา ฯ [๙๗๘] น ปาปชนสํเสวี อจฺจนฺตํ สุขเมธติ @เชิงอรรถ: ^๑ ม. ส ผาติ ฯ ^๒ ม. อคฺคินิกาสิผาลิมํ ฯ ^๓ ม. นิกูชติ ฯ

--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๒๑๓.

มโนชํ ปสฺส เสมานํ คิริยสฺสานุสาสนี ^๑- ฯ [๙๗๙] น ปาปสมฺปวงฺเกน มาตา ปุตฺเตน นนฺทติ มโนชํ ปสฺส เสมานํ อจฺฉนฺนํ สมฺหิ โลหิเต ฯ [๙๘๐] เอวมาปชฺชเต โปโส ปาปิโย จ นิคจฺฉติ โย เว หิตาน วจนํ น กโรติ อตฺถทสฺสินํ ฯ [๙๘๑] เอวญฺจ โส โหติ ตโตว ^๒- ปาปิโย โย อุตฺตโม อธมชนูปเสวี ปสฺสุตฺตมํ อธมชนูปเสวึ ^๓- มิคาธิปํ สรวรเวคนิทฺธุตํ ฯ [๙๘๒] นิหียติ ปุริโส นิหีนเสวี น จ หาเยถ กทาจิ ตุลฺยเสวี เสฏฺฐมุปคมญฺจ อุเทติ ขิปฺปํ ตสฺมา อตฺตโน อุตฺตรํ ^๔- ภเชถาติ ฯ มโนชชาตกํ ทุติยํ ฯ ---------