ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับหลวง   ฉบับมหาจุฬาฯ   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วไม่แสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๙ สุตฺต. ขุ. ชาตกํ (๑): เอก-จตฺตาลีสนิปาตชาตกํ

                                        ๑๔ ภูริปญฺหาชาตกํ
     [๑๔๖๓]      สจฺจํ กิร ตุวมฺปิ ๓- ภูริปญฺญ
                       ยา ตาทิสี สิรี ธิติ มติ จ
                       น ตายเต ภาววสูปนีตํ
                       โย ยวกํ ภุญฺชสิ อปฺปสูปํ ฯ
     [๑๔๖๔]      สุขํ ทุกฺเขน ปริปาจยนฺโต
                       กาลากาลํ วิจินํ ฉนฺทฉนฺโน
@เชิงอรรถ:  ม. หึสยํ ฯ   ม. จร ฯ   ม. ตฺวํ อปิ ฯ

--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๒๙๗.

อตฺถสฺส ทฺวารานิ อปาปุรนฺโต เตนาหํ ตุสฺสามิ ยโวทเนน ฯ [๑๔๖๕] กาลญฺจ ญตฺวา อภิชิหนาย มนฺเตหิ อตฺถํ ปริปาจยิตฺวา วิชมฺภิสํ สีหวิชมฺภิตานิ ตายิทฺธิยา ทกฺขสิ มํ ปุนาปิ ฯ [๑๔๖๖] สุขีปิ เหเก น กโรนฺติ ปาปํ อวณฺณสํสคฺคภยา ปุเนเก ปหูสมาโน วิปุลตฺถจินฺตี กึการณา เม น กโรสิ ทุกฺขํ ฯ [๑๔๖๗] น ปณฺฑิตา อตฺตสุขสฺส เหตุ ปาปานิ กมฺมานิ สมาจรนฺติ ทุกฺเขน ผุฏฺฐา ขลิตาปิ สนฺตา ฉนฺทา จ โทสา น ชหนฺติ ธมฺมํ ฯ [๑๔๖๘] เยนเกนจิ วณฺเณน มุทุนา ทารุเณน วา อุทฺธเร ทีนมตฺตานํ ปจฺฉา ธมฺมํ สมาจเร ฯ [๑๔๖๙] ยสฺส รุกฺขสฺส ฉายาย นิสีเทยฺย สเยยฺย วา น ตสฺส สาขํ ภญฺเชยฺย มิตฺตทุพฺโภ หิ ปาปโก ฯ [๑๔๗๐] ยสฺสาปิ ๑- ธมฺมํ ปุริโส ๒- วิชญฺญา เย จสฺส กงฺขํ วินยนฺติ สนฺโต @เชิงอรรถ: สี. ยสฺส หิ ฯ สี. มนุโช ฯ

--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๒๙๘.

ตํ หิสฺส ทีปญฺจ ปรายนญฺจ น เตน เมตฺตึ ชิรเยถ ๑- ปญฺโญ ฯ [๑๔๗๑] อลโส คิหี กามโภคี น สาธุ อสญฺญโต ปพฺพชิโต น สาธุ ราชา น สาธุ อนิสมฺมการี โย ปณฺฑิโต โกธโน ตํ น สาธุ ฯ [๑๔๗๒] นิสมฺม ขตฺติโย กยิรา นานิสมฺม ทิสมฺปติ นิสมฺมการิโน ราช ยโส กิตฺตี จ วฑฺฒตีติ ฯ ภูริปญฺหาชาตกํ จุทฺทสมํ ฯ ---------

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๗ หน้าที่ ๒๙๖-๒๙๘. https://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=27&A=6050&w=&modeTY=2&pagebreak=1              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=27&A=6050&modeTY=2&pagebreak=1              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=27&item=1463&items=10              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=27&siri=452              ศึกษาอรรถกถาชาดกนี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=1463              อ่านอรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=39&A=10474              The Pali Atthakatha in Roman :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=39&A=10474              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ https://84000.org/tipitaka/read/?index_27 https://84000.org/tipitaka/english/?index_27

อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วไม่แสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]