372 พุทธกับพรหมณ์

ปัญหา ทางพุทธศาสนามีทัศนะต่อการปฏิบัติของพราหมณ์อย่างไร ?

พระมหากัจจานะ ตอบ “พราหมณ์เหล่าใด ระลึกถึงธรรมอันเก่าแก่ได้ พราหมณ์เหล่านั้นเป็นผู้สูงสุดด้วยศีล เป็นผู้เก่าแก่กว่า เพราะครอบงำความโกรธเสียได้ พราหมณ์เหล่านั้นเป็นอันคุ้มครองรักษาทวารทั้งหลายได้เป็นอย่างดี พราหมณ์เหล่าใดระลึกถึงธรรมอันเก่าแก่ได้ พราหมณ์เหล่านั้นเป็นผู้ยินดีในธรรมและฌาน พราหมณ์ผู้ทอดทิ้งธรรมอันเก่าแก่เหล่านี้เสียมัวเมาด้วยโคตรตระกูลว่า “เรามาสวดมนต์กันเถิด” ย่อมประพฤติผิดทาง พราหมณ์ที่ถูกความโกรธครอบงำ อาชญาอาวุธในตนมากมาย ประพฤติผิดในผู้อ่อนแอและผู้แข็งแรง ย่อมเป็นผู้เหล่าประโยชน์ เนื่องจากคุ้มครองทวาร ดุจสมบัติที่ได้ในความฝัน
“วัตรที่ปลง เช่น การอดอาหาร การนอนบนหนาม การอาบน้ำในเวลาเช้า พระเวททั้ง ๓ การนุ่งหนังเสือ ทั้งเล็บ การไว้ชฏา การคลุกฝุ่น การสวดมนต์ ศีลและพรต การบำเพ็ญตบะ การแสร้างทำ ไม้เท้าอันคด การสรงสนาน และการล้างปาก เหล่านี้เป็นเครื่องหมายวรรณะแห่งพราหมณ์ เป็นการบำเพ็ญเพื่ออามิสเล็กน้อย ที่พวกพราหมณ์กระทำแล้ว
“ส่วนจิตอันตั้งมั่นดีแล้ว ผ่องใส ไม่หม่นหมอง ไม่เหี้ยมโหดในสัตว์ ทั้งปวง ข้อนั้นเป็นทางแหงการถึงความเป็นพรหม”

โสหิจจสูตร สฬา. สํ. (๒๐๖)
ตบ. ๑๘ : ๑๔๘-๑๔๙ ตท. ๑๘ : ๑๓๒-๑๓๓
ตอ. K.S. ๔ : ๗๔-๗๕

<หน้าก่อน<<< สารบัญ >>>หน้าถัดไป>

:: อธิบายอักษรย่อแหล่งอ้างอิง ::
:: ค้นหาความหมายของศัพท์ จากพจนานุกรมพุทธศาสตร์ ::