อรรถกถาเล่มที่ ๑๕ ภาษาบาลีอักษรไทย
 องฺ.อ. (มโนรถ.๒)

                        ๕. วสฺสการสุตฺตวณฺณนา
     [๓๕] ปญฺจเม อนุสฺสริตาติ อนุคนฺตฺวา สริตา, อปราปรํ สริตุํ สมตฺโถติ
อตฺโถ. ทกฺโขติ เฉโก. ตตฺรุปายายาติ "อิมสฺมึ กาเล อิมํ นาม กตฺตพฺพนฺ"ติ
เอวํ ตตฺถ ตตฺถ อุปายภูตาย ปญฺญาย สมนฺนาคโต. อนุโมทิตพฺพนฺติ อภินนฺทิตพฺพํ.
ปฏิกฺโกสิตพฺพนฺติ ปฏิกฺขิปิตพฺพํ. เนว โข ตฺยาหนฺติ เนว โข เต อหํ.
กสฺมา ปเนตํ ภควา นาภินนฺทติ, น ปฏิกฺขิปตีติ? โลกิยตฺตา นาภินนฺทติ,
โลกิยํ อตฺถํ คเหตฺวา ฐิตตฺตา น ปฏิกฺโกสติ. พหุสฺส ชนตาติ พหุ อสฺส ชนตา.
อิทญฺจ กรณตฺเถ สามิวจนํ เวทิตพฺพํ. อริเย ญาเยติ สหวิปสฺสนเก มคฺเค,
กลฺยาณธมฺมตา กุสลธมฺมตาติปิ ตสฺเสว นามานิ. ยํ วิตกฺกนฺติ เนกฺขมฺม-
วิตกฺกาทีสุ อญฺญตรํ. น ตํ วิตกฺกํ วิตกฺเกตีติ กามวิตกฺกาทีสุ เอกํปิ น
วิตกฺเกติ. อิตรํ ตสฺเสว เววจนํ. วิตกฺกปเถสูติ เอตฺถ  วิตกฺโกเยว วิตกฺกปโถ.
อหํ หิ พฺราหฺมณาติอาทีสุ ปฐมนเยน ขีณาสวสฺส สีลญฺเจว พาหุสจฺจญฺจ กถิตํ,
ทุติยตติเยหิ ขีณาสวสฺส กิริยวิตกฺกานิ เจว กิริยชฺฌานานิ จ, จตุตฺเถน ขีณาสวภาโว
กถิโตติ เวทิตพฺโพ.
     มจฺจุปาสา ปโมจนนฺติ มจฺจุปาสา ปโมจนกํ มคฺคํ. ญายํ ธมฺมนฺติ
สหวิปสฺสนกํ มคฺคํ. ทิสฺวา จ สุตฺวา จาติ ญาเณเนว ปสฺสิตฺวา จ สุณิตฺวา
จ. เสสเมตฺถ อุตฺตานเมว.

             อรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๑๕ หน้า ๓๓๕.
http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=15&A=7760&modeTY=2
             The Pali Atthakatha in Roman :-
http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=15&A=7760&modeTY=2
             อ่านอรรถกถาแปลไทย :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=21&i=35
             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/read/r.php?B=21&A=945
             พระไตรปิฎกฉบับบาลีอักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=21&A=943
             The Pali Tipitaka in Roman Character :-
http://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=21&A=943
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๐
http://84000.org/tipitaka/read/?index_21