พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๑ ภาษาบาลี อักษรไทย
พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๓ สุตฺต. องฺ. (๒): จตุกฺกนิปาโต

     [๑๘๖]   อถโข   อญฺญตโร   ภิกฺขุ   เยน   ภควา  เตนุปสงฺกมิ
อุปสงฺกมิตฺวา    ภควนฺตํ    อภิวาเทตฺวา   เอกมนฺตํ   นิสีทิ   เอกมนฺตํ
นิสินฺโน   โข   โส   ภิกฺขุ  ภควนฺตํ  เอตทโวจ  เกน  นุ  โข  ภนฺเต
โลโก   นียติ   เกน   โลโก   ปริกสฺสติ   กสฺส   จ  อุปฺปนฺนสฺส  วสํ
คจฺฉตีติ ฯ
     {๑๘๖.๑}   สาธุ  สาธุ  ภิกฺขุ  ภทฺทโก  โข เต ภิกฺขุ อุมฺมงฺโค ๑-
ภทฺทกํ   ปฏิภาณํ   กลฺยาณี   ปริปุจฺฉา   เอวํ   หิ   ตฺวํ  ภิกฺขุ  ปุจฺฉสิ
เกน   นุ   โข   ภนฺเต   โลโก  นียติ  เกน  โลโก  ปริกสฺสติ  กสฺส
จ   อุปฺปนฺนสฺส   วสํ   คจฺฉตีติ   ฯ   เอวํ   ภนฺเต  ฯ  จิตฺเตน  โข
ภิกฺขุ   โลโก   นียติ   จิตฺเตน   ปริกสฺสติ   จิตฺตสฺส   อุปฺปนฺนสฺส  วสํ
คจฺฉตีติ  ฯ  สาธุ  ภนฺเตติ  โข  โส  ภิกฺขุ  ภควโต  ภาสิตํ อภินนฺทิตฺวา
อนุโมทิตฺวา    ภควนฺตํ   อุตฺตรึ   ปญฺหํ   อปุจฺฉิ   พหุสฺสุโต   ธมฺมธโร
พหุสฺสุโต   ธมฺมธโรติ   ภนฺเต   วุจฺจติ   กิตฺตาวตา   นุ   โข  ภนฺเต
พหุสฺสุโต ธมฺมธโร โหตีติ ฯ
     {๑๘๖.๒}   สาธุ  สาธุ  ภิกฺขุ ภทฺทโก โข เต ภิกฺขุ อุมฺมงฺโค ภทฺทกํ
ปฏิภาณํ   กลฺยาณี   ปริปุจฺฉา   เอวํ   หิ  ตฺวํ  ภิกฺขุ  ปุจฺฉสิ  พหุสฺสุโต
ธมฺมธโร  พหุสฺสุโต  ธมฺมธโรติ  ภนฺเต  วุจฺจติ  กิตฺตาวตา  นุ โข ภนฺเต
พหุสฺสุโต  ธมฺมธโร  โหตีติ  ฯ  เอวํ  ภนฺเต ฯ พหู โข ภิกฺขุ มยา ธมฺมา
เทสิตา   สุตฺตํ   เคยฺยํ   เวยฺยากรณํ  คาถา  อุทานํ  อิติวุตฺตกํ  ชาตกํ
อพฺภุตธมฺมํ   เวทลฺลํ   จตุปฺปทาย   เจปิ   ภิกฺขุ   คาถาย  อตฺถมญฺญาย
@เชิงอรรถ: ๑ ม. ยุ. อุมฺมคฺโค ฯ อิโต ปรํ อีทิสเมว ฯ
ธมฺมมญฺญาย     ธมฺมานุธมฺมปฏิปนฺโน    โหติ    พหุสฺสุโต    ธมฺมธโรติ
อลํ   วจนายาติ   ฯ   สาธุ  ภนฺเตติ  โข  โส  ภิกฺขุ  ภควโต  ภาสิตํ
อภินนฺทิตฺวา    อนุโมทิตฺวา   ภควนฺตํ   อุตฺตรึ   ปญฺหํ   อปุจฺฉิ   สุตวา
นิพฺเพธิกปญฺโญ   สุตวา   นิพฺเพธิกปญฺโญติ   ภนฺเต   วุจฺจติ   กิตฺตาวตา
นุ โข ภนฺเต สุตวา นิพฺเพธิกปญฺโญ โหตีติ ฯ
     {๑๘๖.๓}   สาธุ  สาธุ  ภิกฺขุ ภทฺทโก โข เต ภิกฺขุ อุมฺมงฺโค ภทฺทกํ
ปฏิภาณํ   กลฺยาณี   ปริปุจฺฉา   เอวํ   หิ   ตฺวํ   ภิกฺขุ  ปุจฺฉสิ  สุตวา
นิพฺเพธิกปญฺโญ   สุตวา   นิพฺเพธิกปญฺโญติ   ภนฺเต   วุจฺจติ   กิตฺตาวตา
นุ  โข  ภนฺเต  สุตวา  นิพฺเพธิกปญฺโญ  โหตีติ  ฯ  เอวํ  ภนฺเต  ฯ อิธ
ภิกฺขุ   ภิกฺขุโน  อิทํ  ทุกฺขนฺติ  สุตํ  โหติ  ปญฺญาย  จสฺส  อตฺถํ  อติวิชฺฌ
ปสฺสติ   อยํ   ทุกฺขสมุทโยติ   สุตํ  โหติ  ปญฺญาย  จสฺส  อตฺถํ  อติวิชฺฌ
ปสฺสติ   อยํ   ทุกฺขนิโรโธติ   สุตํ  โหติ  ปญฺญาย  จสฺส  อตฺถํ  อติวิชฺฌ
ปสฺสติ    อยํ    ทุกฺขนิโรธคามินี    ปฏิปทาติ    สุตํ   โหติ   ปญฺญาย
จสฺส   อตฺถํ   อติวิชฺฌ  ปสฺสติ  เอวํ  โข  ภิกฺขุ  สุตวา  นิพฺเพธิกปญฺโญ
โหตีติ  ฯ  สาธุ  ภนฺเตติ  โข  โส  ภิกฺขุ  ภควโต  ภาสิตํ  อภินนฺทิตฺวา
อนุโมทิตฺวา    ภควนฺตํ   อุตฺตรึ   ปญฺหํ   อปุจฺฉิ   ปณฺฑิโต   มหาปญฺโญ
ปณฺฑิโต   มหาปญฺโญติ   ภนฺเต   วุจฺจติ   กิตฺตาวตา   นุ   โข  ภนฺเต
ปณฺฑิโต มหาปญฺโญ โหตีติ ฯ
     {๑๘๖.๔}   สาธุ  สาธุ  ภิกฺขุ  ภทฺทโก  โข  เต  ภิกฺขุ  อุมฺมงฺโค
ภทฺทกํ     ปฏิภาณํ     กลฺยาณี     ปริปุจฺฉา     เอวํ     หิ    ตฺวํ
ภิกฺขุ        ปุจฺฉสิ        ปณฺฑิโต        มหาปญฺโญ       ปณฺฑิโต
มหาปญฺโญติ   ภนฺเต   วุจฺจติ   กิตฺตาวตา   นุ   โข   ภนฺเต  ปณฺฑิโต
มหาปญฺโญ    โหตีติ   ฯ   เอวํ   ภนฺเต   ฯ   อิธ   ภิกฺขุ   ปณฺฑิโต
มหาปญฺโญ     เนวตฺตพฺยาพาธาย     เจเตติ     น    ปรพฺยาพาธาย
เจเตติ    น   อุภยพฺยาพาธาย   เจเตติ   อตฺตหิตํ   ปรหิตํ   อุภยหิตํ
สพฺพโลกหิตเมว   จินฺตยมาโน   จินฺเตติ   เอวํ   โข   ภิกฺขุ   ปณฺฑิโต
มหาปญฺโญ โหตีติ ฯ

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๒๑ หน้าที่ ๒๔๑-๒๔๓.
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=21&item=186&items=1
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :-
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=21&item=186&items=1&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=21&item=186&items=1
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :-
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=21&item=186&items=1
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=21&i=186
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๑
https://84000.org/tipitaka/read/?index_21
https://84000.org/tipitaka/english/?index_21