พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕ ภาษาบาลี อักษรไทย
พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๗ สุตฺต. ขุ. ขุทฺทกปาฐ-ธมฺมปทคาถา-อุทานํ-อิติวุตฺตก-สุตฺตนิปาตา

                     ธมฺมปทคาถาย ฉพฺพีสติโม พฺราหฺมณวคฺโค
     [๓๖]   |๓๖.๓๘๓| ๒๖ ฉินฺท โสตํ ปรกฺกมฺม        กาเม ปนูท พฺราหฺมณ
                        สงฺขารานํ ขยํ ตฺวา         อกตญฺูสิ พฺราหฺมณ ฯ
     |๓๖.๓๘๔|    ยทา ทฺวเยสุ ธมฺเมสุ          ปารคู โหติ พฺราหฺมโณ
                        อถสฺส สพฺเพ สํโยคา         อตฺถํ คจฺฉนฺติ ชานโต ฯ
     |๓๖.๓๘๕|    ยสฺส ปารํ อปารํ วา           ปาราปารํ น วิชฺชติ
                        วีตทฺทรํ วิสญฺุตฺตํ            ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๓๘๖|    ฌายึ วิรชมาสีนํ                กตกิจฺจํ อนาสวํ
                        อุตฺตมตฺถํ อนุปฺปตฺตํ          ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๓๘๗|    ทิวา ตปติ อาทิจฺโจ            รตฺติมาภาติ จนฺทิมา
                        สนฺนทฺโธ ขตฺติโย ตปติ      ฌายี ตปติ พฺราหฺมโณ
                        อถ สพฺพมโหรตฺตึ             พุทฺโธ ตปติ เตชสา ฯ
     |๓๖.๓๘๘|    พาหิตปาโป หิ พฺราหฺมโณ
                        สมจริยา สมโณติ วุจฺจติ
                        ปพฺพาชยมตฺตโน มลํ
                        ตสฺมา ปพฺพชิโตติ วุจฺจติ ฯ
     |๓๖.๓๘๙|    น พฺราหฺมณสฺส ปหเรยฺย   นาสฺส มุญฺเจถ พฺราหฺมโณ
                        ธิ พฺราหฺมณสฺส หนฺตารํ     ตโต ธิ ยสฺส มุญฺจติ ฯ
     |๓๖.๓๙๐|    น พฺราหฺมณสฺเสตทกิญฺจิ เสยฺโย
                        ยทานิเสโธ มนโส ปิเยหิ
                        ยโต ยโต หึสมโน นิวตฺตติ
                        ตโต ตโต สมฺมติเมว ทุกฺขํ ฯ
     |๓๖.๓๙๑|    ยสฺส กาเยน วาจาย          มนสา นตฺถิ ทุกฺกตํ
                        สํวุตํ ตีหิ าเนหิ               ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๓๙๒|    ยมฺหา ธมฺมํ วิชาเนยฺย       สมฺมาสมฺพุทฺธเทสิตํ
                        สกฺกจฺจํ นํ นมสฺเสยฺย        อคฺคิหุตฺตํว พฺราหฺมโณ ฯ
     |๓๖.๓๙๓|    น ชฏาหิ น โคตฺเตหิ ๑-     น ชจฺจา โหติ พฺราหฺมโณ
                        ยมฺหิ สจฺจญฺจ ธมฺโม จ     โส สุจี ๒- โส จ พฺราหฺมโณ ฯ
     |๓๖.๓๙๔|    กินฺเต ชฏาหิ ทุมฺเมธ         กินฺเต อชินสาฏิยา
                        อพฺภนฺตรนฺเต คหณํ         พาหิรํ ปริมชฺชสิ ฯ
     |๓๖.๓๙๕|    ปํสุกูลธรํ ชนฺตุ                 กิสนฺธมนิสนฺถตํ
                        เอกํ วนสฺมึ ฌายนฺตํ         ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๓๙๖|    น จาหํ พฺราหฺมณํ พฺรูมิ     โยนิชํ มตฺติสมฺภวํ
                        โภวาที นาม โส โหติ        ส เว โหติ สกิญฺจโน
                        อกิญฺจนํ อนาทานํ           ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๓๙๗|    สพฺพสํโยชนํ เฉตฺวา          โย เว น ปริตสฺสติ
@เชิงอรรถ: ๑ โป. ม. ยุ. โคตุเตน ฯ   ๒ ยุ. สุขี ฯ
                        สงฺคาติคํ วิสํยุตฺตํ             ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๓๙๘|    เฉตฺวา นทฺธึ ๑- วรตฺตญฺจ  สนฺทานํ ๒- สหนุกฺกมํ
                        อุกฺขิตฺตปลิฆํ พุทฺธํ           ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๓๙๙|    อกฺโกสํ วธพนฺธญฺจ          อทุฏฺโ โย ติติกฺขติ
                        ขนฺตีพลํ พลาณีกํ             ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๐๐|    อกฺโกธนํ วตวนฺตํ              สีลวนฺตํ อนุสฺสทํ
                        ทนฺตํ อนฺติมสารีรํ             ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๐๑|    วาริ โปกฺขรปตฺเตว            อารคฺเคริว สาสโป
                        โย น ลิมฺปติ กาเมสุ         ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๐๒|    โย ทุกฺขสฺส ปชานาติ        อิเธว ขยมตฺตโน
                        ปนฺนภารํ วิสญฺุตฺตํ        ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๐๓|    คมฺภีรปญฺ เมธาวึ          มคฺคามคฺคสฺส โกวิทํ
                        อุตฺตมตฺถํ อนุปฺปตฺตํ         ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๐๔|    อสํสฏฺ คหฏฺเหิ             อนาคาเรหิ จูภยํ
                        อโนกสารึ อปฺปิจฺฉํ           ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๐๕|    นิธาย ทณฺฑํ ภูเตสุ           ตเสสุ ถาวเรสุ จ
                        โย น หนฺติ น ฆาเตติ        ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๐๖|    อวิรุทฺธํ วิรุทฺเธสุ               อตฺตทณฺเฑสุ นิพฺพุตํ
                        สาทาเนสุ อนาทานํ         ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๐๗|    ยสฺส ราโค จ โทโส จ        มาโน มกฺโข จ ปาติโต
@เชิงอรรถ: ๑ ยุ. นนฺที ฯ  ๒ ยุ. สนฺทามํ ฯ ม. โป. สนฺธานํ ฯ
                        สาสโปริว อารคฺคา          ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๐๘|    อกกฺกสํ วิญฺาปนึ          คิรํ สจฺจํ อุทีรเย
                        ยาย นาภิสเช กญฺจิ         ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๐๙|    โยธ ทีฆํ วา รสฺสํ วา         อณุ ถูลํ สุภาสุภํ
                        โลเก อทินฺนํ นาทิยติ        ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๑๐|    อาสา ยสฺส น วิชฺชนฺติ       อสฺมึ โลเก ปรมฺหิ จ
                        นิราสยํ ๑- วิสํยุตฺตํ          ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๑๑|    ยสฺสาลยา น วิชฺชนฺติ        อญฺาย อกถงฺกถี
                        อมโตคธํ อนุปฺปตฺตํ          ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๑๒|    โยธ ปุญฺญฺจ ปาปญฺจ อุโภ สงฺคํ อุปจฺจคา
                        อโสกํ วิรชํ สุทฺธํ               ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๑๓|    จนฺทํว วิมลํ สุทฺธํ              วิปฺปสนฺนมนาวิลํ
                        นนฺทิภวปริกฺขีณํ              ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๑๔|    โย อิมํ ปลิปถํ ทุคฺคํ          สํสารํ โมหมจฺจคา
                        ติณฺโณ ปารคโต ฌายี      อเนโช อกถงฺกถี
                        อนุปาทาย นิพฺพุโต          ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๑๕|    โยธ กาเม ปหนฺตฺวาน       อนาคาโร ปริพฺพเช
                        กามภวปริกฺขีณํ               ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๑๖|    โยธ ตณฺหํ ปหนฺตฺวาน      อนาคาโร ปริพฺพเช
@เชิงอรรถ: ๑ นิราสาสนฺติปิ ฯ
                        ตณฺหาภวปริกฺขีณํ            ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๑๗|    หิตฺวา มานุสกํ โยคํ          ทิพฺพํ โยคํ อุปจฺจคา
                        สพฺพโยควิสํยุตฺตํ             ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๑๘|    หิตฺวา รติญฺจ อรติญฺจ       สีติภูตํ นิรูปธึ
                        สพฺพโลกาภิภุ วีรํ             ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๑๙|    จุตึ โย เวทิ สตฺตานํ          อุปปตฺติญฺจ สพฺพโส
                        อสตฺตํ สุคตํ พุทฺธํ            ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๒๐|    ยสฺส คตึ น ชานนฺติ          เทวา คนฺธพฺพมานุสา
                        ขีณาสวํ อรหนฺตํ              ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๒๑|    ยสฺส ปุเร จ ปจฺฉา จ         มชฺเฌ จ นตฺถิ กิญฺจนํ
                        อกิญฺจนํ อนาทานํ           ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๒๒|    อุสภํ ปวรํ วีรํ                   มเหสึ วิชิตาวินํ
                        อเนชํ นฺหาตกํ พุทฺธํ         ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
     |๓๖.๔๒๓|    ปุพฺเพนิวาสํ โย เวทิ         สคฺคาปายญฺจ ปสฺสติ
                        อโถ ชาติกฺขยํ ปตฺโต        อภิญฺา โวสิโต มุนิ
                        สพฺพโวสิตโวสานํ            ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
                               พฺราหฺมณวคฺโค ฉพฺพีสติโม ฯ
                                 ธมฺมปทคาถาย อุทฺทานํ


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๒๕ หน้าที่ ๖๗-๗๑.
http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item.php?book=25&item=36&items=1
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :-
http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item.php?book=25&item=36&items=1&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=25&item=36&items=1
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=25&item=36&items=1
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=36
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕
http://84000.org/tipitaka/read/?index_25