พระไตรปิฎกเล่มที่ ๔ ภาษาบาลี อักษรไทย
พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๔ วินย. มหาวคฺโค (๑)

     [๘๘]   เตน   โข   ปน   สมเยน   อญฺญตโร  มาณวโก  ภิกฺขู
อุปสงฺกมิตฺวา   ปพฺพชฺชํ  ยาจิ  ฯ  ตสฺส  ภิกฺขู  ปฏิกจฺเจว  ๑-  นิสฺสเย
อาจิกฺขึสุ   ฯ   โส   เอวมาห   สเจ  เม  ภนฺเต  ปพฺพชิเต  นิสฺสเย
อาจิกฺเขยฺยาถ   อภิรเมยฺยามหํ   ๒-   นทานาหํ   ภนฺเต   ปพฺพชิสฺสามิ
เชคุจฺฉา  เม  นิสฺสยา  ปฏิกูลาติ ฯ [๓]- ภควโต เอตมตฺถํ อาโรเจสุํ ฯ
น   ภิกฺขเว   ปฏิกจฺเจว   นิสฺสยา   อาจิกฺขิตพฺพา   โย   อาจิกฺเขยฺย
อาปตฺติ    ทุกฺกฏสฺส    ฯ   อนุชานามิ   ภิกฺขเว   อุปสมฺปนฺนสมนนฺตรา
นิสฺสเย อาจิกฺขิตุนฺติ ฯ
     [๘๙]   เตน   โข   ปน  สมเยน  ภิกฺขู  ทุวคฺเคนปิ  ติวคฺเคนปิ
จตุวคฺเคนปิ    ๔-   คเณน   อุปสมฺปาเทนฺติ   ฯ   ภควโต   เอตมตฺถํ
อาโรเจสุํ  ฯ  น  ภิกฺขเว  อูนทสวคฺเคน  คเณน  อุปสมฺปาเทตพฺโพ  โย
อุปสมฺปาเทยฺย   อาปตฺติ   ทุกฺกฏสฺส  ฯ  อนุชานามิ  ภิกฺขเว  ทสวคฺเคน
วา อติเรกทสวคฺเคน วา คเณน อุปสมฺปาเทตุนฺติ ฯ
@เชิงอรรถ: ๑ สี. ยุ. ปฏิคจฺเจว ฯ  ๒ ยุ. อภิรเมยฺยํ สฺวาหํ ฯ  สี. อภิรเมยฺยํ วาหํ ฯ
@รา. อภิรเมยฺยํ ฯ  ๓ ม. ยุ. ภิกฺขู ฯ อิโต ปรํ อีทิสเมว ฯ  ๔ ยุ. รา. อยํ ปาโฐ
@น ทิสฺสติ ฯ
     [๙๐]   เตน   โข   ปน  สมเยน  ภิกฺขู  เอกวสฺสาปิ  ทุวสฺสาปิ
สทฺธิวิหาริกํ   อุปสมฺปาเทนฺติ   ฯ   อายสฺมาปิ   อุปเสโน  วงฺคนฺตปุตฺโต
เอกวสฺโส  สทฺธิวิหาริกํ  อุปสมฺปาเทสิ  ๑-  ฯ  โส  วสฺสํ วุตฺโถ ทุวสฺโส
เอกวสฺสํ     สทฺธิวิหาริกํ    อาทาย    เยน    ภควา    เตนุปสงฺกมิ
อุปสงฺกมิตฺวา   ภควนฺตํ   อภิวาเทตฺวา   เอกมนฺตํ   นิสีทิ   ฯ  อาจิณฺณํ
โข    ปเนตํ    พุทฺธานํ    ภควนฺตานํ    อาคนฺตุเกหิ   ภิกฺขูหิ   สทฺธึ
ปฏิสมฺโมทิตุํ   ฯ   อถโข   ภควา   อายสฺมนฺตํ   อุปเสนํ   วงฺคนฺตปุตฺตํ
เอตทโวจ   กจฺจิ   ภิกฺขเว   ๒-  ขมนียํ  กจฺจิ  ยาปนียํ  กจฺจิตฺถ  ๓-
อปฺปกิลมเถน    อทฺธานํ    อาคตาติ    ฯ   ขมนียํ   ภควา   ยาปนียํ
ภควา    อปฺปกิลมเถน    จ   มยํ   ภนฺเต   อทฺธานํ   อาคตาติ   ฯ
ชานนฺตาปิ    ตถาคตา    ปุจฺฉนฺติ    ชานนฺตาปิ   น   ปุจฺฉนฺติ   กาลํ
วิทิตฺวา    ปุจฺฉนฺติ    กาลํ    วิทิตฺวา    น    ปุจฺฉนฺติ    อตฺถสญฺหิตํ
ตถาคตา    ปุจฺฉนฺติ    โน    อนตฺถสญฺหิตํ   อนตฺถสญฺหิเต   เสตุฆาโต
ตถาคตานํ   ฯ   ทฺวีหิ   อากาเรหิ  พุทฺธา  ภควนฺโต  ภิกฺขู  ปฏิปุจฺฉนฺติ
ธมฺมํ   วา  เทเสสฺสาม  สาวกานํ  วา  สิกฺขาปทํ  ปญฺญาเปสฺสามาติ  ฯ
อถโข   ภควา  อายสฺมนฺตํ  อุปเสนํ  วงฺคนฺตปุตฺตํ  เอตทโวจ  กติวสฺโสสิ
ตฺวํ    ภิกฺขูติ   ฯ   ทุวสฺโส   อหํ   ภควาติ   ฯ   อยํ   ปน   ภิกฺขุ
กติวสฺโสติ   ฯ   เอกวสฺโส   ภควาติ   ฯ   กินฺตายํ  ภิกฺขุ  โหตีติ  ฯ
สทฺธิวิหาริโก   เม   ภควาติ   ฯ   วิครหิ   พุทฺโธ  ภควา  อนนุจฺฉวิกํ
โมฆปุริส    อนนุโลมิกํ    อปฺปฏิรูปํ    อสฺสามณกํ    อกปฺปิยํ   อกรณียํ
@เชิงอรรถ: ๑ ม. อุปสมฺปาเทติ ฯ    ๒ ม. ภิกฺขุ ฯ  ๓ ม. กิจฺจิ ตวํ ... อาคโตติ ฯ
@๔ ม. ยุ. จสทฺโท นตฺถิ ฯ
กถํ    หิ    นาม   ตฺวํ   โมฆปุริส   อญฺเญหิ   โอวทิโย   อนุสาสิโย
อญฺญํ   โอวทิตุํ   อนุสาสิตุํ   มญฺญิสฺสสิ  อติลหุํ  โข  ๑-  ตฺวํ  โมฆปุริส
พาหุลฺลาย   อาวตฺโต   ยทิทํ   คณพนฺธิกํ   เนตํ  โมฆปุริส  อปฺปสนฺนานํ
วา   ปสาทาย   ปสนฺนานํ   วา  ภิยฺโยภาวาย  ๒-  ฯเปฯ  วิครหิตฺวา
ธมฺมึ   กถํ   กตฺวา   ภิกฺขู   อามนฺเตสิ   น   ภิกฺขเว   อูนทสวสฺเสน
อุปสมฺปาเทตพฺโพ    โย    อุปสมฺปาเทยฺย    อาปตฺติ    ทุกฺกฏสฺส   ฯ
อนุชานามิ    ภิกฺขเว    ทสวสฺเสน    วา    อติเรกทสวสฺเสน    วา
อุปสมฺปาเทตุนฺติ ฯ

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๔ หน้าที่ ๑๐๗-๑๐๙.
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=4&item=88&items=3
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :-
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=4&item=88&items=3&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=4&item=88&items=3
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :-
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=4&item=88&items=3
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=4&i=88
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๔
https://84000.org/tipitaka/read/?index_4
https://84000.org/tipitaka/english/?index_4