ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
   ฉบับหลวง   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๓ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๕ สุตฺต. ม. มชฺฌิมปณฺณาสกํ
     [๙๔]   เตน  โข  ปน  สมเยน  ทหโร ๑- มนฺโท อุตฺตานเสยฺยโก
อภยสฺส  ราชกุมารสฺส  องฺเก  ๒-  นิสินฺโน  โหติ  ฯ  อถ  โข  ภควา
อภยํ   ราชกุมารํ   เอตทโวจ   ตํ   กึ   มญฺญสิ   ราชกุมาร   สจายํ
กุมาโร    ตุยฺหํ    วา   ปมาทมนฺวาย   ธาติยา   วา   ปมาทมนฺวาย
กฏฺฐํ  วา  กฐลํ  วา  มุเข  อาหเรยฺย  กินฺติ  ตํ  ๓-  กเรยฺยาสีติ  ฯ
อาหเรยฺยสฺสาหํ  ภนฺเต  ๔-  สจาหํ  ภนฺเต  น  สกฺกุเณยฺยํ  อาทิเกเนว
อาหริตุํ   ๕-   วาเมน  หตฺเถน  สีสํ  ปริคฺคเหตฺวา  ทกฺขิเณน  หตฺเถน
วงฺกงฺคุลึ  กตฺวา  สโลหิตมฺปิ  อาหเรยฺยํ  ตํ  กิสฺส  เหตุ  อตฺถิ  หิ  ๖-
เม ภนฺเต กุมาเร อนุกมฺปาติ ฯ
     {๙๔.๑}   เอวเมว  โข  ราชกุมาร  ยํ ตถาคโต วาจํ ๗- ชานาติ
อภูตํ    อตจฺฉํ   อนตฺถสญฺหิตํ   สา   จ   ปเรสํ   อปฺปิยา   อมนาปา
น  ตํ  ตถาคโต  วาจํ  ภาสติ  ยมฺปิ  ตถาคโต  วาจํ  ชานาติ ภูตํ ตจฺฉํ
อนตฺถสญฺหิตํ   สา   จ   ปเรสํ   อปฺปิยา   อมนาปา   ตมฺปิ  ตถาคโต
วาจํ   น   ภาสติ   ยญฺจ   โข   ตถาคโต  วาจํ  ชานาติ  ภูตํ  ตจฺฉํ
อตฺถสญฺหิตํ  สา  จ  ปเรสํ  อปฺปิยา  อมนาปา  ตตฺร  กาลญฺญู  ตถาคโต
โหติ   ตสฺสา   วาจาย   เวยฺยากรณาย   ยํ  ตถาคโต  วาจํ  ชานาติ
อภูตํ  อตจฺฉํ  อนตฺถสญฺหิตํ  สา  จ  ปเรสํ  ปิยา มนาปา ตํ ๘- ตถาคโต
วาจํ  น  ภาสติ  ยมฺปิ  ตถาคโต  วาจํ  ชานาติ  ภูตํ  ตจฺฉํ อนตฺถสญฺหิตํ
@เชิงอรรถ:  ม. ยุ. เอตฺถนฺตเร กุมาโรติ อตฺถิ ฯ   ม. องฺเค ฯ   ม. ยุ. นํ ฯ
@ ม. สเจ ภนฺเต น สกฺกุเณยฺย ฯ   สี. ยุ. อาหตฺตุํ ฯ   ยุ. หิสทฺโท นตฺถิ ฯ
@ ม. ตํ วาจํ ฯ   ม. ยุ. น ตํ ฯ
สา   จ   ปเรสํ   ปิยา   มนาปา   ตมฺปิ  ตถาคโต  วาจํ  น  ภาสติ
ยญฺจ   โข   ตถาคโต   วาจํ   ชานาติ   ภูตํ   ตจฺฉํ  อตฺถสญฺหิตํ  สา
จ   ปเรสํ   ปิยา   มนาปา   ตตฺร   กาลญฺญู  ตถาคโต  โหติ  ตสฺสา
วาจาย   พฺยากรณาย   ๑-  ตํ  กิสฺส  เหตุ  อตฺถิ  หิ  ๒-  ราชกุมาร
ตถาคตสฺส สตฺเตสุ อนุกมฺปาติ ฯ
     [๙๕]   เย   เม   ภนฺเต   ขตฺติยปณฺฑิตาปิ   พฺราหฺมณปณฺฑิตาปิ
คหปติปณฺฑิตาปิ     สมณปณฺฑิตาปิ     ปญฺหํ     อภิสงฺขริตฺวา    ตถาคตํ
อุปสงฺกมิตฺวา   ปุจฺฉนฺติ   ปุพฺเพว   นุ   โข   เอตํ   ภนฺเต   ภควโต
เจตโส   ปริวิตกฺกิตํ   โหติ   เย   มํ  อุปสงฺกมิตฺวา  เอวํ  ปุจฺฉิสฺสนฺติ
เตสาหํ   เอวํ   ปุฏฺโฐ   เอวํ   พฺยากริสฺสามีติ   อุทาหุ   ฐานโสเวตํ
ตถาคตํ  ปฏิภาตีติ  ๓-  ฯ  เตนหิ  ราชกุมาร  ตญฺเญเวตฺถ ปฏิปุจฺฉิสฺสามิ
ยถา    เต   ขเมยฺย   ตถา   นํ   พฺยากเรยฺยาสิ   ตํ   กึ   มญฺญสิ
ราชกุมาร   กุสโล   ตฺวํ   รถสฺส   องฺคปจฺจงฺคานนฺติ  ฯ  เอวํ  ภนฺเต
กุสโล อหํ รถสฺส องฺคปจฺจงฺคานนฺติ ฯ
     {๙๕.๑}   ตํ กึ มญฺญสิ ราชกุมาร เย ตํ อุปสงฺกมิตฺวา เอวํ ปุจฺเฉยฺยุํ
กินฺนามิทํ  รถสฺส  องฺคปจฺจงฺคนฺติ  ปุพฺเพว  นุโข  เต  เอตํ  เจตโส ๔-
ปริวิตกฺกิตํ  อสฺส  เย  มํ  อุปสงฺกมิตฺวา  เอวํ  ปุจฺฉิสฺสนฺติ  เตสาหํ เอวํ
ปุฏฺโฐ  ๕- เอวํ พฺยากริสฺสามีติ อุทาหุ ฐานโสเวตํ ตํ ๖- ปฏิภาเสยฺยาติ ฯ
อหํ   หิ   ภนฺเต   รถิโก   สญฺญาโต   กุสโล   รถสฺส  องฺคปจฺจงฺคานํ
สพฺพานิ    เม   รถสฺส   องฺคปจฺจงฺคานิ   สุวิทิตานิ   ฐานโสเวตํ   มํ
@เชิงอรรถ:  ยุ. เวยฺยากรณาย   ยุ. หิสทฺโท นตฺถิ ฯ   โป. ปฏิภาเสยฺย ฯ   โป. เจตสา ฯ
@ ยุ. เอวํ ปุฏฺโฐติ เทฺว ปาฐา นตฺถิ ฯ   ม. อยํ ปาโฐ นตฺถิ ฯ
ปฏิภาเสยฺยาติ   ฯ  เอวเมว  โข  ราชกุมาร  เย  เต  ขตฺติยปณฺฑิตาปิ
พฺราหฺมณปณฺฑิตาปิ       คหปติปณฺฑิตาปิ       สมณปณฺฑิตาปิ       ปญฺหํ
อภิสงฺขริตฺวา   ตถาคตํ   อุปสงฺกมิตฺวา   ปุจฺฉิสฺสนฺติ   ๑-   ฐานโสเวตํ
ตถาคตํ  ปฏิภาติ  ตํ  กิสฺส  เหตุ  สา  หิ ราชกุมาร ตถาคตสฺส ธมฺมธาตุ
สุปฏิวิทฺธา    ๒-    ยสฺสา   ธมฺมธาตุยา   สุปฏิวิทฺธตฺตา   ฐานโสเวตํ
ตถาคตํ ปฏิภาตีติ ฯ
     [๙๖]   เอวํ   วุตฺเต   อภโย  ราชกุมาโร  ภควนฺตํ  เอตทโวจ
อภิกฺกนฺตํ   ภนฺเต   อภิกฺกนฺตํ   ภนฺเต   เสยฺยถาปิ   ภนฺเต   นิกฺกุชฺชิตํ
วา   อุกฺกุชฺเชยฺย   ปฏิจฺฉนฺนํ   วา   วิวเรยฺย   มูฬฺหสฺส   วา   มคฺคํ
อาจิกฺเขยฺย   อนฺธกาเร  วา  เตลปชฺโชตํ  ธาเรยฺย  จกฺขุมนฺโต  รูปานิ
ทกฺขนฺตีติ   ๓-   เอวเมว   ภควตา  อเนกปริยาเยน  ธมฺโม  ปกาสิโต
เอสาหํ    ภนฺเต    ภควนฺตํ   สรณํ   คจฺฉามิ   ธมฺมญฺจ   ภิกฺขุสงฺฆญฺจ
อุปาสกํ มํ ภควา ธาเรตุ อชฺชตคฺเค ปาณุเปตํ สรณงฺคตนฺติ ฯ
               อภยราชกุมารสุตฺตํ นิฏฺฐิตํ อฏฺฐมํ ฯ
                     ------------
@เชิงอรรถ:  ม. ยุ. ปุจฺฉนฺติ ฯ   ม. สุปฺปฏิวิทิตา ฯ   ยุ. ทกฺขินฺตีติ
@ทิสฺสติ ฯ สพฺพตฺถ อีทิสเมว ฯ



             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๑๓ หน้าที่ ๙๑-๙๓. http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=13&item=94&items=3&modeTY=2              อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :- http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=13&item=94&items=3&modeTY=2&mode=bracket              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :- http://84000.org/tipitaka/read/roman_item_s.php?book=13&item=94&items=3&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=13&item=94&items=3&modeTY=2              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=13&i=94              The Pali Atthakatha in Thai :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=9&A=2034              The Pali Atthakatha in Roman :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=9&A=2034              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๓ http://84000.org/tipitaka/read/?index_13

อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๑๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]

สีพื้นหลัง :