ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
   ฉบับหลวง   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๒ วินย. มหาวิภงฺโค (๒)
                              ปญฺจมสิกฺขาปทํ
     [๔๙๙]   เตน  สมเยน  พุทฺโธ  ภควา  สาวตฺถิยํ  วิหรติ เชตวเน
อนาถปิณฺฑิกสฺส   อาราเม   ฯ   เตน   โข   ปน   สมเยน  อญฺญตโร
พฺราหฺมโณ   ภิกฺขู   นิมนฺเตตฺวา   โภเชสิ  ฯ  ภิกฺขู  ภุตฺตาวี  ปวาริตา
ญาติกุลานิ     คนฺตฺวา    เอกจฺเจ    ภุญฺชึสุ    เอกจฺเจ    ปิณฺฑปาตํ
อาทาย   อคมํสุ   ฯ   อถโข   โส  พฺราหฺมโณ  ปฏิวิสฺสเก  เอตทโวจ
ภิกฺขู   มยา   อยฺยา   สนฺตปฺปิตา   เอถ  ตุเมฺหปิ  สนฺตปฺเปสฺสามีติ  ฯ
เต   เอวมาหํสุ  กึ  ตฺวํ  อยฺย  ๑-  อเมฺห  สนฺตปฺเปสฺสสิ  เยปิ  ตยา
นิมนฺติตา    เตปิ    อมฺหากํ   ฆรานิ   อาคนฺตฺวา   เอกจฺเจ   ภุญฺชึสุ
เอกจฺเจ ปิณฺฑปาตํ อาทาย อคมํสูติ ฯ
     {๔๙๙.๑}   อถโข   โส   พฺราหฺมโณ  อุชฺฌายติ  ขียติ  วิปาเจติ
กถํ    หิ    นาม    ภทฺทนฺตา   อมฺหากํ   ฆเร   ภุญฺชิตฺวา   อญฺญตฺร
ภุญฺชิสฺสนฺติ     น     จาหํ     ปฏิพโล    ยาวทตฺถํ    ทาตุนฺติ    ฯ
อสฺโสสุํ     โข     ภิกฺขู     ตสฺส     พฺราหฺมณสฺส     อุชฺฌายนฺตสฺส
ขียนฺตสฺส   วิปาเจนฺตสฺส   ฯ   เย   เต  ภิกฺขู  อปฺปิจฺฉา  ฯเปฯ  เต
อุชฺฌายนฺติ    ขียนฺติ    วิปาเจนฺติ   กถํ   หิ   นาม   ภิกฺขู   ภุตฺตาวี
ปวาริตา   อญฺญตฺร   ภุญฺชิสฺสนฺตีติ   ฯเปฯ   สจฺจํ   กิร  ภิกฺขเว  ภิกฺขู
ภุตฺตาวี    ปวาริตา    อญฺญตฺร   ภุญฺชนฺตีติ   ฯ   สจฺจํ   ภควาติ   ฯ
วิครหิ   พุทฺโธ   ภควา   กถํ   หิ   นาม   เต   ภิกฺขเว  โมฆปุริสา
ภุตฺตาวี     ปวาริตา     อญฺญตฺร     ภุญฺชิสฺสนฺติ     เนตํ    ภิกฺขเว
@เชิงอรรถ:  ม. อยฺโย ฯ
อปฺปสนฺนานํ   วา   ปสาทาย   ปสนฺนานํ   วา   ภิยฺโยภาวาย   ฯเปฯ
เอวญฺจ ปน ภิกฺขเว อิมํ สิกฺขาปทํ อุทฺทิเสยฺยาถ
     {๔๙๙.๒}   โย  ปน  ภิกฺขุ  ภุตฺตาวี  ปวาริโต ขาทนียํ วา โภชนียํ
วา ขาเทยฺย วา ภุญฺเชยฺย วา ปาจิตฺติยนฺติ ฯ
     {๔๙๙.๓}   เอวญฺจิทํ ภควตา ภิกฺขูนํ สิกฺขาปทํ ปญฺญตฺตํ โหติ ฯ



             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๓๒๗-๓๒๘. http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=2&item=499&items=1&modeTY=2              อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :- http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=2&item=499&items=1&modeTY=2&mode=bracket              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :- http://84000.org/tipitaka/read/roman_item_s.php?book=2&item=499&items=1&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=2&item=499&items=1&modeTY=2              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=2&i=499              The Pali Atthakatha in Thai :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=2&A=8399              The Pali Atthakatha in Roman :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=2&A=8399              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒ http://84000.org/tipitaka/read/?index_2

อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๑๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]

สีพื้นหลัง :