พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๓ ภาษาบาลี อักษรไทย
พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๕ สุตฺต. ขุ. อปทานํ (๒) พุทฺธวํโส จริยาปิฏกํ

                              ตติยํ ติณสูลกฉาทนิยตฺเถราปทานํ (๔๑๓)
     [๓]       |๓.๗๙| ชาติชรญฺจ มรณํ             ปจฺจเวกฺขึ อหํ ตทา
                           เอกโก อภินิกฺขมฺม          ปพฺพชึ อนคาริยํ ฯ
               |๓.๘๐| จรมาโน อนุปุพฺเพน        คงฺคาตีรํ อุปาคมึ
                           ตตฺถทฺทสาสึ ปฐวึ           คงฺคาตีเร สปุณฺณกํ ๓- ฯ
               |๓.๘๑| อสฺสมํ ตตฺถ มาเปตฺวา     วสามิ มม อสฺสเม ๔-
                           สุกฺกโต จงฺกโม มยฺหํ       นานาทิชคณายุโต ฯ
@เชิงอรรถ: ๑ ม. ยุ. ฉตฺตธารณมชฺชาปิ วตฺตเต ฯ ๒ ยุ. สาคตํ ฯ สพฺพตฺถ อีทิสเมว ฯ
@๓ ม. ยุ. สุปุณฺณตํ ฯ  ๔ ม. ยุ. วสามิ อสฺสเม อหํ ฯ
               |๓.๘๒| มมํ อุเปนฺติ จ สตฺตา ๑-  กุชฺชนฺติ จ มโนหรํ
                           รมฺมมาโน สห เตหิ        วสามิ อสฺสเม อหํ ฯ
               |๓.๘๓| มม อสฺสมสามนฺตา        มิคราชา จตุกฺกโม
                           อาสยา อภินิกฺขมฺม        คชฺชิ โส อสนี ๒- วิย ฯ
               |๓.๘๔| นทิเต มิคราเช จ            หาโส เม อุปปชฺชถ
                           มิคราชํ คเวสนฺโต          อทฺทสํ โลกนายกํ ฯ
               |๓.๘๕| ทิสฺวานาหํ เทวเทวํ         ติสฺสํ โลกคฺคนายกํ
                           หฏฺโฐ หฏฺเฐน จิตฺเตน     ปูชยึ นาคเกสรํ ฯ
               |๓.๘๖| อุคฺคจฺฉนฺตํว สุริยํ           สาลราชํว ปุปฺผิตํ
                           โอสธีว วิโรจนฺตํ             สนฺถวึ โลกนายกํ ฯ
               |๓.๘๗| ตว ญาเณน สพฺพญฺญุ    โชเตสิ มํ สเทวกํ
                           ตุวํ [๓]- อาราธยิตฺวาน   ชาติยา ปริมุจฺจเร ฯ
               |๓.๘๘| อทสฺสเนน สพฺพญฺญู      พุทฺธานํ สพฺพทสฺสินํ
                          ปตนฺติวีจินิรยํ                ราคโทเสหิ โอตฺถฏา ๔- ฯ
               |๓.๘๙| ตว ทสฺสนมาคมฺม          สพฺพญฺญุโลกนายกํ
                           ปมุจฺจนฺติ ภวา สพฺเพ     ผุสนฺติ อมตํปทํ ฯ
               |๓.๙๐| ยทา พุทฺธา จกฺขุมนฺโต    อุปฺปชฺชนฺติ ปภงฺกรา
                           กิเลเส ฌาปยิตฺวาน       อาโลกํ ทสฺสยนฺติ เต ฯ
               |๓.๙๑| กิตฺตยิตฺวาน สมฺพุทฺธํ      ติสฺสํ โลกคฺคนายกํ
                           หฏฺโฐ หฏฺเฐน จิตฺเตน     ติณสูลํ อปูชยึ ฯ
@เชิงอรรถ: ๑ ม. ยุ. มมุเปนฺติ จ วิสฺสตฺถา ฯ  ๒ ยุ. เมทนี ฯ  ๓ ยุ. หิ ฯ  ๔ ม. ยุ. โอผุฏา ฯ
               |๓.๙๒| มม สงฺกปฺปมญฺญาย       ติสฺโส โลกคฺคนายโก
                           สกาสเน นิสีทิตฺวา          อิมา คาถา อภาสถ ฯ
               |๓.๙๓| โย มํ ปุปฺเผหิ ฉาเทสิ       ปสนฺโน เสหิ ปาณิภิ
                           ตมหํ กิตฺตยิสฺสามิ           สุณาถ มม ภาสโต ฯ
               |๓.๙๔| ปญฺจวีสติกฺขตฺตุญฺจ ๑-    เทวรชฺชํ กริสฺสติ
                           ปญฺจสตฺตติกฺขตฺตุญฺจ      จกฺกวตฺติ ภวิสฺสติ ฯ
               |๓.๙๕| ปเทสรชฺชํ วิปุลํ                คณนาโต อสงฺขยํ
                          ตสฺส ๒- กมฺมสฺส นิสฺสนฺโท  ปุปฺผานํ ปูชนาย โส ๓- ฯ
               |๓.๙๖| สายํ ๔- ปาโต จ ยํ โปโส  ปุปฺเผหิ ๕- มํ อฉาทยิ
                          ปุญฺญกมฺเมน สํยุตฺโต ๖-  ปุรโต ปาตุภวิสฺสติ ฯ
               |๓.๙๗| ยํ ยํ อิจฺฉติ กาเมหิ           ตํ ตํ ปาตุภวิสฺสติ
                           สงฺกปฺปํ ปริปูเรตฺวา         นิพฺพายิสฺสตินาสโว ฯ
               |๓.๙๘| กิเลเส ฌาปยิตฺวาน         สมฺปชาโน ปฏิสฺสโต
                           เอกาสเน นิสีทิตฺวา         อรหตฺตํ อปาปุณิ ๗- ฯ
               |๓.๙๙| จงฺกมนฺโต นิปชฺชนฺโต       นิสินฺโน อถวา ฐิโต
                           พุทฺธเสฏฺฐํ สริตฺวาน        วิหรามิ  อหํ ตทา ฯ
             |๓.๑๐๐| จีวเร ปิณฺฑปาเต จ         ปจฺจเย สยนาสเน
                           ตตฺถ เม อูนตา นตฺถิ       พุทฺธปูชายิทํ ผลํ ฯ
             |๓.๑๐๑| โส ทานิ ปตฺโต อมตํ       สนฺตํ ปทมนุตฺตรํ
                           สพฺพาสเว ปริญฺญาย     วิหรามิ อนาสโว ฯ
@เชิงอรรถ: ๑ ม. ยุ. ปญฺจวีสติกฺขตฺตุ ํ โส ฯ   ๒ ม. ตสฺส กมฺมนิสฺสนฺเทน ฯ ๓ ม. ... จ ฯ
@๔ ม. ยุ. สีสํ นฺหาโต จ ยํ โปโส ฯ  ๕ ม. ปุปฺผมากงฺขเต ยทิ ฯ ยุ. ... จยํ ฯ
@๖ ม. -- สํยุตฺตํ ฯ ๗ ม. ยุ. อปาปุณึ ฯ
         |๓.๑๐๒| เทฺวนวุเต อิโต กปฺเป            ยํ พุทฺธมภิปูชยึ
                       ทุคฺคตึ นาภิชานามิ             พุทฺธปูชายิทํ ผลํ ฯ
         |๓.๑๐๓| กิเลสา ฌาปิตา มยฺหํ          ภวา สพฺเพ สมูหตา
                       นาโคว พนฺธนํ เฉตฺวา          วิหรามิ อนาสโว ฯ
         |๓.๑๐๔| สฺวาคตํ วต เม อาสิ             มม พุทฺธสฺส สนฺติเก
                       ติสฺโส วิชฺชา อนุปฺปตฺตา       กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ ฯ
         |๓.๑๐๕| ปฏิสมฺภิทา จตสฺโส              วิโมกฺขาปิจ อฏฺฐิเม
                       ฉฬภิญฺญา สจฺฉิกตา           กตํ พุทฺธสฺส สาสนนฺติ ฯ
            อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา ติณสูลกฉาทนิโย เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ ฯ
                               ติณสูลกฉาทนิยตฺเถรสฺส อปทานํ สมตฺตํ ฯ


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๓๓ หน้าที่ ๙-๑๒.
http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=33&item=3&items=1&modeTY=2
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :-
http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=33&item=3&items=1&modeTY=2&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/read/roman_item_s.php?book=33&item=3&items=1&modeTY=2
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=33&item=3&items=1&modeTY=2
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=33&i=3
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๓
http://84000.org/tipitaka/read/?index_33