อรรถกถาเล่มที่ ๑๖ ภาษาบาลี อักษรไทย
องฺ.อ. (มโนรถ.๓)
หน้าที่ ๑๐๗.

ผลสมาปตฺติวิหารโต วุฏฺิโต. ยถาวิหารนฺติ อตฺตโน อตฺตโน วสนวิหารํ. นวาติ
ปพฺพชฺชาย นวกา. เต ปญฺจสตมตฺตา อเหสุํ. กากจฺฉมานาติ กากสทฺทํ
กโรนฺตา ทนฺเต ขาทนฺตา. เถราติ ถิรภาวํ ปตฺตา. เตน โนติ เตน นุ.
เสยฺยสุขาทีนิ เหฏฺา วุตฺตตฺถาเนว. รฏฺิโกติ โย รฏฺ ภุญฺชติ. เปตฺตนิโกติ
โย ปิตรา ภุตฺตานุภุตฺตํ ภุญฺชติ. เสนาปติโกติ เสนาย เชฏฺโก. คามคามณิโกติ
คามโภชโก. ปูคคามณิโกติ คณเชฏฺโก. อวิปสฺสโก กุสลานํ ธมฺมานนฺติ กุสลานํ ธมฺมานํ
อเนสโก อคเวสโก หุตฺวา. โพธิปกฺขิยานํ ธมฺมานนฺติ สตฺตตึสาย โพธิปกฺขิยธมฺมานํ.
                        ๘. มจฺฉพนฺธสุตฺตวณฺณนา
     [๑๘] อฏฺเม มจฺฉิกนฺติ มจฺฉฆาตกํ. หตฺถินา ยาตีติ หตฺถิยายี. ปรโตปิ
เอเสว นโย. วชฺเฌติ วธิตพฺเพ. วธายานีเตติ ๑- วธาย อุปนีเต.  ปาปเกน
มนสาติ ลามเกน วธกจิตฺเตน. ปาลิยํ ปน วธายุปนีเตติ ๒- ลิขนฺติ. มาควิโกติ
มิคฆาตโก. โก ปน วาโท มนุสฺสภูตนฺติ โย มนุสฺสภูตํ ปาปเกน มนสา
อเปกฺขติ, ๓- ตสฺส สมฺปตฺติยา อภาเวน ๔- กิเมว วตฺตพฺพํ. อิทํ ปาปกสฺส กมฺมุโน
อนิฏฺผลภาวํ ทสฺเสตุํ วุตฺตํ. เยสํ ปน ตาทิสํ กมฺมํ กโรนฺตานํปิ ยสปฏิลาโภ
โหติ, เตสํ ตํ อกุสลํ นิสฺสาย กุสลํ วิปจฺจตีติ เวทิตพฺพํ. เตน ปนสฺส
อกุสลกมฺเมน อุปหตตฺตา วิปาโก น จิรฏฺิติโก โหตีติ. ๕- อิมสฺมึ สุตฺเต
อกุสลปกฺโขว กถิโต.
                      ๙. ปมมรณสฺสติสุตฺตวณฺณนา
     [๑๙] นวเม นาทิเกติ ๖- เอวํนามเก คาเม. คิญฺชกาวสเถติ อิฏฺกามเย
ปาสาเท. อมโตคธาติ นิพฺพาโนคธา, นิพฺพานปติฏฺาติ ๗- อตฺโถ. ภาเวถ โนติ
ภาเวถ นุ. มรณสฺสตินฺติ มรณสฺสติกมฺมฏฺานํ. อโห วตาติ ปฏฺนตฺเถ นิปาโต.
@เชิงอรรถ: ๑ สี. วธาโยปนีเตติ, ฉ.ม. วธายนีเตติ  ๒ สี. วธายุนฺนีเตติ  ๓ ฉ.ม. อนุเปกฺขติ
@ ๔ ฉ. อภาเว  ๕ ฉ.ม. โหติ  ๖ ฉ.ม. นาติเกติ  ๗ ก. นิพฺพานํ ปวิฏฺาติ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๖ หน้าที่ ๑๐๗.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=16&page=107&pages=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=16&A=2391&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=16&A=2391&pagebreak=1#p107