บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๑๖ ภาษาบาลี อักษรไทย องฺ.อ. (มโนรถ.๓) หน้าที่ ๒๔๕.
"สจาหํ อิมสฺมึ ปุคฺคเล นิสินฺเนเยว ปาติโมกฺขํ อุทฺทิสิสฺสามิ, สตฺตธา ตสฺส มุทฺธา ผลิสฺสตี"ติ ตสฺส อนุกมฺปาย ตุณฺหีเยว อโหสิ. อภิกฺกนฺตาติ อติกฺกนฺตา ปริกฺขีณา. อุทฺธเสฺต อรุเณติ อุคฺคเต อรุณสีเส. นนฺทิมุขิยาติ ตุฏฺมุขิยา. อปริสุทฺธา อานนฺท ปริสาติ "อสุกปุคฺคโล อปริสุทฺโธ"ติ อวตฺวา "อปริสุทฺธา อานนฺท ปริสา"ติ อาห. เสสํ สพฺพตฺถ อุตฺตานเมวาติ. มหาวคฺโค ทุติโย. --------------- ๓. คหปติวคฺค ๑. ปมอุคฺคสุตฺตวณฺณนา [๒๑] ตติยสฺส ปเม ปญฺตฺเต อาสเน นิสีทีติ ตสฺส กิร ฆเร ปญฺจนฺนํ ภิกฺขุสตานํ ปญฺจ อาสนสตานิ นิจฺจํ ปญฺตฺตาเนว โหนฺติ. เตสุ อญฺตรสฺมึ อาสเน นิสีทิ. เต ๑- สุณาหีติ เต สุณาหิ, ตํ วา อฏฺวิธํ อจฺฉริยํ อพฺภุตธมฺมํ ๒- สุณาหิ. จิตฺตํ ปสีทีติ "พุทฺโธ นุ โข น พุทฺโธ นุ โข"ติ วิตกฺกมตฺตํปิ น อุปฺปชฺชิ, อยเมว พุทฺโธติ จิตฺตุปฺปาโท ปสนฺโน อนาวิโล อโหสิ. สกานิ วา าติกุลานีติ อตฺตโน ยาปนมตฺตํ ธนํ คเหตฺวา าติฆรานิ คจฺฉตุ. กสฺส โว ทมฺมีติ กตรปุริสสฺส ตุเมฺห ททามิ, อาโรเจถ เม อตฺตโน อธิปฺปายํ. อปฺปฏิวิภตฺตาติ "เอตฺตกํ ทสฺสามิ เอตฺตกํ น ทสฺสามิ, อิทํ ทสฺสามิ อิทํ น ทสฺสามี"ติ จิตฺตํ อุปฺปาเทนฺเตน หิ ปฏิวิภตฺตา นาม โหติ, มยฺหํ ปน น เอวํ. อถโข สํฆิกา วิย คณสนฺตกา วิย จ สีลวนฺเตหิ สทฺธึ สาธารณาเยว. สกฺกจฺจํเยว ปยิรุปาสามีติ สหตฺถา อุปฏฺหามิ, จิตฺตีกาเรน อุปสงฺกมามิ. @เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม. ตํ ๒ ฉ.ม. อจฺฉริยธมฺมเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๖ หน้าที่ ๒๔๕. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=16&page=245&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=16&A=5489&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=16&A=5489&pagebreak=1#p245
จบการแสดงผล หน้าที่ ๒๔๕.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]