บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๑๖ ภาษาบาลี อักษรไทย องฺ.อ. (มโนรถ.๓) หน้าที่ ๓๔๗.
๕. ราชนฺเตปุรปฺปเวสนสุตฺตวณฺณนา [๔๕] ปญฺจเม กตํ วา กริสฺสนฺติ วาติ เมถุนวีติกฺกมํ กรึสุ วา ตํ ๑- กริสฺสนฺติ วา. รตนนฺติ มณิรตนาทีสุ ยงฺกิญฺจิ. ปตฺเถตีติ มาเรตุํ อิจฺฉติ. หตฺถิสมฺพาธนฺติ หตฺถีหิ สมฺพาธํ. หตฺถิสมฺมทฺทนฺติ วา ปาโ, ตสฺสตฺโถ:- หตฺถีหิ สมฺมทฺโท เอตฺถาติ หตฺถิสมฺมทฺทํ. เสเสสุปิ เอเสว นโย. รชนียานิ รูปสทฺทคนฺธรสโผฏฺพฺพานีติ เอตานิ ราคชนกานิ รูปาทีนิ ตตฺถ มธุรานิ ๒- โหนฺติ. ๖. สกฺกสุตฺตวณฺณนา [๔๖] ฉฏฺเ โสกสภเยติ โสเกน สภเย. โสกภเยติ วา ปาโ, อยเมวตฺโถ. ทุติยปเทปิ เอเสว นโย. เยน เกนจิ กมฺมฏฺาเนนาติ กสิวณิชฺชาทิกมฺเมสุ เยน เกนจิ กมฺเมน. อนาปชฺช อกุสลนฺติ กิญฺจิ อกุสลํ อนาปชฺชิตฺวา. นิพฺพิเสยฺยาติ อุปฺปาเทยฺย อวินสฺเสยฺย. ๓- ทกฺโขติ เฉโก. อุฏฺานสมฺปนฺโนติ อุฏฺานวิริเยน สมนฺนาคโต. อลํ วจนายาติ ยุตฺโต วจนาย. เอกนฺตสุขปฏิสํเวที วิหเรยฺยาติ เอกนฺตเมว กายิกเจตสิกสุขํ าเณน ปฏิสํเวเทนฺโต วิหเรยฺย. อนิจฺจาติ หุตฺวา อภาวโต. ตุจฺฉาติ สารรหิตา. มุสาติ นิจฺจสุภสุขา วิย ขายมานาปิ ตถา น โหนฺตีติ มุสา. โมสธมฺมาติ นสฺสนสภาวา. ๔- ตสฺมา เต ปฏิจฺจ ทุกฺขํ อุปฺปชฺชตีติ สนฺทสฺเสติ. อิธ โข ปน โวติ เอตฺถ โวติ นิปาตมตฺตํ. อปณฺณกํ วา โสตาปนฺโนติ อวิราธิกํ ๕- เอกํเสน โสตาปนฺโน วา โหติ. โสปิ ฌานํ นิพฺพตฺเตตฺวา ๖- พฺรหฺมโลกํ วา คนฺตฺวา ฉสุ วา กามสคฺเคสุ เอกนฺตสุขปฺปฏิสํเวที หุตฺวา วิหเรยฺย. อิมสฺมึ สุตฺเต สตฺถา อฏฺงฺคิกุโปสถสฺส ๗- คุณํ กเถสิ. @เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม. อยํ ปาโ น ทิสฺสติ ๒ ฉ.ม. ปริปูรานิ @๓ ฉ.ม. อาจิเนยฺย ๔ ฏีกา. นปสฺสนสภาวา @๕ ฉ.ม. อวิราธิตํ ๖ ฉ.ม. นิพฺพตฺเตติ ๗ ฉ.ม. อฏฺงฺคุโปสถสฺสเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๖ หน้าที่ ๓๔๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=16&page=347&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=16&A=7805&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=16&A=7805&pagebreak=1#p347
จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๔๗.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]