ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบไทย
อรรถกถาเล่มที่ ๑๖ ภาษาบาลี อักษรไทย องฺ.อ. (มโนรถ.๓)

หน้าที่ ๓๔๗.

                    ๕. ราชนฺเตปุรปฺปเวสนสุตฺตวณฺณนา
     [๔๕] ปญฺจเม กตํ วา กริสฺสนฺติ วาติ เมถุนวีติกฺกมํ กรึสุ วา ตํ ๑-
กริสฺสนฺติ วา. รตนนฺติ มณิรตนาทีสุ ยงฺกิญฺจิ. ปตฺเถตีติ มาเรตุํ อิจฺฉติ.
หตฺถิสมฺพาธนฺติ หตฺถีหิ สมฺพาธํ. หตฺถิสมฺมทฺทนฺติ วา ปาโ, ตสฺสตฺโถ:- หตฺถีหิ
สมฺมทฺโท เอตฺถาติ หตฺถิสมฺมทฺทํ. เสเสสุปิ เอเสว นโย. รชนียานิ
รูปสทฺทคนฺธรสโผฏฺพฺพานีติ เอตานิ ราคชนกานิ รูปาทีนิ ตตฺถ มธุรานิ ๒- โหนฺติ.
                         ๖. สกฺกสุตฺตวณฺณนา
     [๔๖] ฉฏฺเ โสกสภเยติ โสเกน สภเย. โสกภเยติ วา ปาโ, อยเมวตฺโถ.
ทุติยปเทปิ เอเสว นโย. เยน เกนจิ กมฺมฏฺาเนนาติ กสิวณิชฺชาทิกมฺเมสุ เยน
เกนจิ กมฺเมน. อนาปชฺช อกุสลนฺติ กิญฺจิ อกุสลํ อนาปชฺชิตฺวา. นิพฺพิเสยฺยาติ
อุปฺปาเทยฺย อวินสฺเสยฺย. ๓- ทกฺโขติ เฉโก. อุฏฺานสมฺปนฺโนติ อุฏฺานวิริเยน
สมนฺนาคโต. อลํ วจนายาติ ยุตฺโต วจนาย. เอกนฺตสุขปฏิสํเวที วิหเรยฺยาติ
เอกนฺตเมว กายิกเจตสิกสุขํ าเณน ปฏิสํเวเทนฺโต วิหเรยฺย. อนิจฺจาติ หุตฺวา
อภาวโต. ตุจฺฉาติ สารรหิตา. มุสาติ นิจฺจสุภสุขา วิย ขายมานาปิ ตถา น
โหนฺตีติ มุสา. โมสธมฺมาติ นสฺสนสภาวา. ๔- ตสฺมา เต ปฏิจฺจ ทุกฺขํ อุปฺปชฺชตีติ
สนฺทสฺเสติ. อิธ โข ปน โวติ เอตฺถ โวติ นิปาตมตฺตํ. อปณฺณกํ วา โสตาปนฺโนติ
อวิราธิกํ ๕- เอกํเสน โสตาปนฺโน วา โหติ. โสปิ ฌานํ นิพฺพตฺเตตฺวา ๖- พฺรหฺมโลกํ
วา คนฺตฺวา ฉสุ วา กามสคฺเคสุ เอกนฺตสุขปฺปฏิสํเวที หุตฺวา วิหเรยฺย. อิมสฺมึ
สุตฺเต สตฺถา อฏฺงฺคิกุโปสถสฺส ๗- คุณํ กเถสิ.
@เชิงอรรถ:  ฉ.ม. อยํ ปาโ น ทิสฺสติ   ฉ.ม. ปริปูรานิ
@ ฉ.ม. อาจิเนยฺย   ฏีกา. นปสฺสนสภาวา
@ ฉ.ม. อวิราธิตํ   ฉ.ม. นิพฺพตฺเตติ   ฉ.ม. อฏฺงฺคุโปสถสฺส



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๖ หน้าที่ ๓๔๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=16&page=347&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=16&A=7805&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=16&A=7805&pagebreak=1#p347


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๔๗.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]