บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๑๖ ภาษาบาลี อักษรไทย องฺ.อ. (มโนรถ.๓) หน้าที่ ๙๕.
ฉกฺกนิปาตวณฺณนา ๑. ปฐมปณฺณาสก ๑. อาหุเนยฺยวคฺค ๑. ปฐมอาหุเนยฺยสุตฺตวณฺณนา [๑] ฉกฺกนิปาตสฺส ปฐเม อิธ ภิกฺขเว ภิกฺขูติ ภิกฺขเว อิมสฺมึ สาสเน ภิกฺขุ. เนว สุมโน โหติ น ทุมฺมโนติ อิฏฺฐารมฺมเณ ราคสหคเตน โสมนสฺเสน น สุมโน วา อนิฏฺฐารมฺมเณ โทสสหคเตน โทมนสฺเสน น ทุมฺมโน วา โหติ. อุเปกฺขโก วิหรติ สโต สมฺปชาโนติ มชฺฌตฺตารมฺมเณ อสมเวกฺขเณน ๑- อญฺญานุเปกฺขาย อุเปกฺขกภาวํ อนาปชฺชิตฺวา สโต สมฺปชาโน หุตฺวา อารมฺมเณ มชฺฌตฺโต วิหรติ. อิมสฺมึ สุตฺเต ขีณาสวสฺส สตตวิหาโร กถิโต. ๒. ทุติยอาหุเนยฺยสุตฺตวณฺณนา [๒-๔] ทุติเย อเนกวิหิตํ อิทฺธิวิธนฺติอาทีนิ วิสุทฺธิมคฺเค วุตฺตาเนว. อาสวานํ ขยา อนาสวนฺติ อาสวานํ ขเยน อนาสวํ, น จกฺขุวิญฺญาณาทีนํ วิย อภาเวนาติ. อิมสฺมึ สุตฺเต ขีณาสวสฺส อภิญฺญา ปฏิปาฏิยา ๒- กถิตา. ตติยจตุตฺเถสุ ขีณาสโว กถิโต. ๕-๗. อาชานียสุตฺตตฺตยวณฺณนา [๕-๗] ปญฺจเม องฺเคหีติ คุณงฺเคหิ. ขโมติ อธิวาสโก. รูปานนฺติ รูปารมฺมณานํ. วณฺณสมฺปนฺโนติ สรีรวณฺเณน สมฺปนฺโน. ฉฏฺเฐ พลสมฺปนฺโนติ กายพเลน สมฺปนฺโน. สตฺตเม ชวสมฺปนฺโนติ ปทชเวน สมฺปนฺโน. ๘-๙. อนุตฺตริยสุตฺตาทิวณฺณนา [๘-๙] อฏฺฐเม อนุตฺตริยานีติ อญฺเญน อุตฺตริตเรน รหิตานิ นิรุตฺตรานิ. @เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม. อสมเปกฺขเนน ๒ ม. อภิญฺญาปฏิปาฏิเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๖ หน้าที่ ๙๕. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=16&page=95&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=16&A=2108&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=16&A=2108&modeTY=2&pagebreak=1#p95
จบการแสดงผล หน้าที่ ๙๕.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]