อรรถกถาเล่มที่ ๒ หน้าที่ ๑๑๓.

โย เอวํ ตถาสญฺี โจเทติ วา โจทาเปติ วา ตสฺส อนาปตฺติ ฯ เสสํ สพฺพํ อุตฺตานเมว ฯ สมุฏฺานาทีนิปิ ปมทุฏฺโทสสทิสาเนวาติ ฯ ทุติยทุฏฺโทสสิกฺขาปทวณฺณนา นิฏฺิตา ฯ {๔๐๙} เตน สมเยน พุทฺโธ ภควาติ สงฺฆเภทสิกฺขาปทํ ฯ ตตฺถ อถโข เทวทตฺโตติอาทีสุ โย จ เทวทตฺโต ยถา จ ปพฺพชิโต เยน จ การเณน โกกาลิกาทโย อุปสงฺกมิตฺวา เอถ มยํ อาวุโส สมณสฺส โคตมสฺส สงฺฆเภทํ กริสฺสาม จกฺกเภทนฺติ ^๑- อาห ฯ ตํ สพฺพํ สงฺฆเภทกฺขนฺธเก อาคตเมว ฯ ปญฺจวตฺถุยาจนา ปน กิญฺจาปิ ตตฺเถว อาคมิสฺสติ อถโข อิธาปิ อาคตตฺตา ยเทตฺถ วตฺตพฺพํ ตํ วตฺวาว คมิสฺสาม ฯ สาธุ ภนฺเตติ อายาจนา สาธุ ฯ ภิกฺขู ยาวชีวํ อารญฺิกา อสฺสูติ อารญฺิกธุตงฺคํ สมาทาย สพฺเพ ภิกฺขู ยาว ชีวนฺติ ตาว อารญฺิกา โหนฺตุ อรญฺเเยว วสนฺตุ ฯ โย คามนฺตํ โอสเรยฺย วชฺชํ นํ ผุเสยฺยาติ โย เอกภิกฺขุปิ อรญฺ ปหาย นิวาสนตฺถาย คามนฺตํ โอสเรยฺย วชฺชํ นํ ผุเสยฺย นํ ภิกฺขุํ โทโส ผุสตุ อาปตฺติยา นํ ภควา กาเรตูติ อธิปฺปาเยน วทติ ฯ เอส นโย เสสวตฺถูสุปิ ฯ {๔๑๐} ชนํ สญฺาเปสฺสามาติ ชนํ อมฺหากํ อปฺปิจฺฉตาทิภาวํ ชานาเปสฺสาม ฯ อถวา ปริโตเสยฺยาม ปสาเทสฺสามาติ วุตฺตํ โหติ ฯ อิมานิ ปน ปญฺจ วตฺถูนิ ยาจโต เทวทตฺตสฺส วจนํ สุตฺวาว อญฺาสิ ภควา สงฺฆเภทตฺถิโก หุตฺวา อยํ ยาจตีติ ฯ ยสฺมา ปน ตานิ อนุชานิยมานานิ พหูนํ กุลปุตฺตานํ @เชิงอรรถ: ^๑. วิ. จุลฺลวคฺค. ๗/๑๙๑ ฯ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๑๑๓. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=113&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=2367&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=2367&pagebreak=1#p113