อรรถกถาเล่มที่ ๒๖ ภาษาบาลี อักษรไทย
อุ.อ. (ปรมตฺถที.)
หน้าที่ ๓๗๓.

ตํ ทิฏฺึ น ปฏินิสฺสชฺชติ, เอวํ อตฺตโน สนฺตานสฺส คนฺถิตตฺตา วินิพทฺธตฺตา
จ มานคนฺถา มานวินิพทฺธาติ. ทิฏฺีสุ สารมฺภกถา, สํสารํ นาติวตฺตตีติ
"อิทเมว สจฺจํ โมฆมญฺนฺ"ติ อตฺตุกฺกํสนปรวมฺภนวเสน อตฺตโน ทิฏฺาภินิเวเสน
ปเรสํ ทิฏฺีสุ สารมฺภกถา วิโรธกถา สํสารนายิกานํ อวิชฺชาตณฺหานํ
อปฺปหานโต สํสารํ นาติวตฺตติ, น อติกฺกมตีติ อตฺโถ.
                       ฉฏฺสุตฺตวณฺณนา นิฏฺิตา.
                           ----------
                         ๗. สุภูติสุตฺตวณฺณนา
    [๕๗] สตฺตเม สุภูตีติ ตสฺส เถรสฺส นามํ, โส หิ อายสฺมา ปทุมุตฺตรสฺส
ภควโต ปาทมูเล กตาภินีหาโร กปฺปสตสหสฺสํ อุปจิตปุญฺสมฺภาโร อิมสฺมึ
พุทฺธุปฺปาเท อุฬารวิภเว คหปติกุเล อุปฺปนฺโน ภควโต ธมฺมเทสนํ สุตฺวา
สํเวคชาโต ฆรา นิกฺขมฺม ปพฺพชิตฺวา กตาธิการตฺตา ฆเฏนฺโต วายมนฺโต นจิรสฺเสว
ฉฬภิญฺโ ชาโต, พฺรหฺมวิหารภาวนาย ปน อุกฺกํสปารมิปฺปตฺติยา "เอตทคฺคํ
ภิกฺขเว มม สาวกานํ ภิกฺขูนํ อรณวิหารีนํ ยทิทํ สุภูตี"ติ ๑- อรณวิหาเร
ภควตา เอตทคฺเค ปิโต. โส เอกทิวสํ สายนฺหสมยํ ทิวาฏฺานโต วิหารงฺคณํ
โอติณฺโณ จตุปฺปริสมชฺเฌ ภควนฺตํ ธมฺมํ เทเสนฺตํ ทิสฺวา "เทสนาปริโยสาเน
วุฏฺหิตฺวา วนฺทิสฺสามี"ติ กาลปริจฺเฉทํ กตฺวา ภควโต อวิทูเร อญฺตรสฺมึ
รุกฺขมูเล นิสินฺโน ผลสมาปตฺตึ สมาปชฺชิ. เตน วุตฺตํ "เตน โข ปน สมเยน
อายสฺมา สุภูติ ฯเปฯ สมาปชฺชิตฺวา"ติ.
    ตตฺถ ทุติยชฺฌานโต ปฏฺาย รูปาวจรสมาธิ สพฺโพปิ อรูปาวจรสมาธิ
อวิตกฺกสมาธิ เอว. อิธ ปน จตุตฺถชฺฌานปาทโก อรหตฺตผลสมาธิ
@เชิงอรรถ: ๑ องฺ. เอกก. ๒๐/๒๐๑-๒/๒๔


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๓๗๓.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=26&page=373&pages=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=26&A=8353&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=26&A=8353&pagebreak=1#p373