อรรถกถาเล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๗๑.

ปวตฺเตตีติ อกฺขุโล, ภกฺขิตุํ ขาทิตุํ อุลตีติ ภกฺขุโล, โก ปเนโส? ยกฺขรกฺขสปิสาจสีหพฺยคฺฆาทีสุ อญฺญตโร โย โกจิ มนุสฺสานํ อนตฺถาวโห"ติ ตสฺส อตฺถํ วทนฺติ. อิธาปิ ปุพฺเพ วุตฺตนเยเนว อธิปฺปายโยชนา เวทิตพฺพา. เอโส เต สมณ ปิสาโจติ "อมฺโภ สมณ ตว ปิสิตาสโน ปิสาโจ ^๑- อุปฏฺฐิโต"ติ มหนฺตํ เภรวรูปํ อภินิมฺมินิตฺวา ภควโต ปุรโต ฐตฺวา อตฺตานํ สนฺธาย ยกฺโข วทติ. เอตมตฺถํ วิทิตฺวาติ เอตํ เตน ยกฺเขน กายวาจาหิ ปวตฺติยมานํ วิปฺปการํ, เตน จ อตฺตโน อนภิภวนียเหตุภูตํ โลกธมฺเมสุ นิรุปกฺกิเลสตํ สพฺพาการโต วิทิตฺวา. ตายํ เวลายนฺติ ตสฺส วิปฺปการกรณเวลายํ. อิมํ อุทานํ อุทาเนสีติ ตํ วิปฺปการํ อคเณตฺวา อสฺส อคณนเหตุภูตํ ธมฺมานุภาวทีปกํ อิมํ อุทานํ อุทาเนสิ. ตตฺถ ยทา สเกสุ ธมฺเมสูติ ยสฺมึ กาเล สกอตฺตภาวสงฺขาเตสุ ปญฺจสุ อุปาทานกฺขนฺธธมฺเมสุ. ปารคูติ ปริญฺญาภิสมยปาริปูริวเสน ปารงฺคโต, ตโตเยว เตสํ เหตุภูเต สมุทเย, ตทปฺปวตฺติลกฺขเณ นิโรเธ, นิโรธคามินิยา ปฏิปทาย จ ปหานสจฺฉิกิริยาภาวนาภิสมยปาริปูริวเสน ปารคโต. โหติ พฺราหฺมโณติ เอวํ สพฺพโส พาหิตปาปตฺตา พฺราหฺมโณ นาม โหติ, สพฺพโส หิ ^๒- สกอตฺตภาวาวโพธเนปิ จตุสจฺจาภิสมโย โหติ. วุตฺตญฺเจตํ "อิมสฺมึเยว พฺยามมตฺเต กเฬวเร สสญฺญิมฺหิ สมนเก โลกญฺจ โลกสมุทยญฺจ ปญฺญเปมี"ติอาทิ. ^๓- อถวา สเกสุ ธมฺเมสูติ อตฺตโน ธมฺเมสุ, อตฺตโน ธมฺมา นาม อตฺถกามสฺส ปุคฺคลสฺส สีลาทิธมฺมา. สีลสมาธิปญฺญาวิมุตฺติอาทโย หิ โวทานธมฺมา @เชิงอรรถ: ^๑ สี. ตว ปิสาโจ ^๒ ฉ.ม. อยํ สทฺโท น ทิสฺสติ @^๓ สํ.ส. ๑๕/๑๐๗/๗๔

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๗๑. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=26&page=71&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=26&A=1586&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=26&A=1586&modeTY=2&pagebreak=1#p71