อรรถกถาเล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๑๕๔.

อยสลฺลอฏฺฐิสลฺลทนฺตสลฺลวิสาณสลฺลกฏฺฐสลฺลานํ อญฺญตเรน สลฺเลน รุปฺปมานานํ มนุสฺสานํ นิทฺทา นตฺถิ, ตตฺถ ตุมฺหากํ สกลจิตฺตสรีรสนฺตานํ ภุญฺชิตฺวา อุปฺปนฺเนหิ นานปฺปการกิเลสโรเคหิ อาตุรานญฺหิ กา นิทฺทา ราคสลฺลาทีหิ จ ปญฺจหิ สลฺเลหิ อนฺโตหทยํ ปวิสิย วิทฺธตฺตา สลฺลวิทฺธานํ รุปฺปตํ. [๓๓๕] เอวํ วตฺวา ปุน ภควา ภิยฺโยโส มตฺตาย เต ภิกฺขู อุสฺสาเหนฺโต สํเวเชนฺโต จ อาห "อุฏฺฐหถ ฯเปฯ วสานุเค"ติ. ตตฺรายํ สาธิปฺปายโยชนา อตฺถวณฺณนา:- เอวํ กิเลสสลฺลวิทฺธานํ หิ โว ภิกฺขเว กาโล ปพุชฺฌิตุํ. ^๑- กึการณํ? มณฺฑเปยฺยมิทํ ภิกฺขเว พฺรหฺมจริยํ, สตฺถา สมฺมุขีภูโต, อิโต ปุพฺเพ ปน โว ทีฆรตฺตํ สุตฺตํ, คิรีสุ สุตฺตํ, นทีสุ สุตฺตํ, สเมสุ, วิสเมสุ สุตฺตํ, รุกฺขคฺเคสุปิ สุตฺตํ อทสฺสนา อริยสจฺจานํ, ตสฺมา ตสฺส นิทฺทาย อนฺตกิริยตฺถํ อุฏฺฐหถ นิสีทถ ทฬฺหํ สิกฺขถ สนฺติยา. ตตฺถ ปุริมปาทสฺสตฺโถ วุตฺตนโย เอว. ทุติยปาเท ปน สนฺตีติ ติสฺโส สนฺติโย อจฺจนฺตสนฺติ ตทงฺคสนฺติ สมฺมุติสนฺตีติ, นิพฺพานวิปสฺสนาทิฏฺฐิคตานเมตํ อธิวจนํ. อิธ ปน อจฺจนฺตสนฺติ นิพฺพานมธิปฺเปตํ, ตสฺมา นิพฺพานตฺถํ ทฬฺหํ สิกฺขถ, อสิถิลปรกฺกมา หุตฺวา สิกฺขถาติ วุตฺตํ โหติ. กึการณํ? มา โว ปมตฺเต วิญฺญาย มจฺจุราชา อโมหยิตฺถ วสานุเค, มา ตุเมฺห "ปมตฺตา เอเต"ติ เอวํ ญตฺวา มจฺจุราชปริยายนาโม มาโร วสานุเค อโมหยิตฺถ, ยถา ตสฺส วสํ คจฺฉถ, เอวํ วสานุเค กโรนฺโต มา อโมหยิตฺถาติ วุตฺตํ โหติ. [๓๓๖] ยโต ตสฺส วสํ อนุคจฺฉนฺเต ^๒- ยาย เทวา จ มนุสฺสา จ ฯเปฯ สมปฺปิตา, ยาย เทวา จ มนุสฺสา จ อตฺถิกา รูปสทฺทคนฺธรสโผฏฺฐพฺพตฺถิกา, ตํ รูปาทึ สิตา นิสฺสิตา อลฺลีนา หุตฺวา ติฏฺฐนฺติ, ตรถ สมติกฺกมถ @เชิงอรรถ: ^๑ ก. ปมชฺชิตุํ ^๒ ฉ.ม.,อิ. อนุปคจฺฉนฺตา

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๑๕๔. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=29&page=154&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=29&A=3456&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=29&A=3456&modeTY=2&pagebreak=1#p154