อรรถกถาเล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๔๕๖.

อคมาสิ ปริจารกโสฬสาทีหิ อเนเกหิ ภิกฺขุสหสฺเสหิ ปริวุโตติ. ตตฺถ ปิงฺคิโย ภควนฺตํ วนฺทิตฺวา อาห "คจฺฉามหํ ภนฺเต พาวริสฺส พุทฺธุปฺปาทํ อาโรเจตุํ, ปฏิสฺสุตญฺหิ ตสฺส มยา"ติ. อถ ภควตา อนุญฺญาโต ฌานคมเนเนว โคธาวรีตีรํ คนฺตฺวา ปาทคมเนน อสฺสมาภิมุโข อคมาสิ. (๑)- สมฺปตฺตญฺจาปิ นํ ปุจฺฉิ "กึ ปิงฺคิย พุทฺโธ โลเก อุปฺปนฺโน"ติ. อาม พฺราหฺมณ อุปฺปนฺโน, ปาสาณเก เจติเย นิสินฺโน อมฺหากํ ธมฺมํ เทเสสิ, ตมหํ ตุยฺหํ เทสิสฺสามีติ. ตโต พาวรี มหตา สกฺกาเรน สปริโส ตํ ปูเชตฺวา อาสนํ ปญฺญาเปสิ. ตตฺถ นิสีทิตฺวา ปิงฺคิโย "ปารายนมนุคายิสฺสนฺ"ติอาทิมาห. ตตฺถ อนุคายิสฺสนฺติ ภควตา คีตํ อนุคายิสฺสํ. ยถาทฺทกฺขีติ ยถา สามํ สจฺจาภิสมฺโพเธน อสาธารณญาเณน จ อทฺทกฺขิ. นิกฺกาโมติ ปหีนกาโม. "นิกฺกโม"ติปิ ^๒- ปาโฐ, วีริยวาติ อตฺโถ, นิกฺขนฺโต วา อกุสลปกฺขา. นิพฺพโนติ กิเลสวนวิรหิโต, ตณฺหาวิรหิโต เอว วา. กิสฺส เหตุ มุสา ภเณติ เยหิ กิเลเสหิ มุสา ภเณยฺย, เอเต ตสฺส ปหีนาติ ทสฺเสติ. เอเตน พฺราหฺมณสฺส สวเน อุสฺสาหํ ชเนติ. [๑๑๓๙-๔๑] วณฺณูปสญฺหิตนฺติ คุณูปสญฺหิตํ. สจฺจวฺหโยติ "พุทฺโธ"ติ สจฺเจเนว อวฺหาเนน นาเมน ยุตฺโต. พฺรเหฺมติ ตํ พฺราหฺมณํ อาลปติ. กุพฺพนกนฺติ ปริตฺตวนํ. พหุปฺผลํ กานนมาวเสยฺยาติ อเนกผลาทิวิกติภริตํ กานนํ อาคมฺม วเสยฺย. อปฺปทสฺเสติ พาวริยปฺปภุติเก ปริตฺตปญฺเญ. ^๓- มโหทธินฺติ อโนตตฺตาทิมหนฺตอุทกราสึ. [๑๑๔๒-๔] เยเม ปุพฺเพติ เย อิเม ปุพฺเพ. ตมนุทาสิโนติ ตโมนุโท อาสิโน. ภูริปญฺญาโณติ ญาณทฺธโช. ภูริเมธโสติ วิปุลปญฺโญ. @เชิงอรรถ: ^๑ ฉ.ม.,อิ. ตเมนํ พาวรี พฺราหฺมโณ มคฺคํ โอโลเกนฺโต นิสินฺโน ทูรโตว @ขาริชฏาทิวิรหิตํ ภิกฺขุเวเสน อาคจฺฉนฺตํ ทิสฺวา "พุทฺโธ โลเก อุปฺปนฺโน"ติ @นิฏฺฐํ อคมาสิ ^๒ สี.,อิ.,ม. นิกฺขาโมติปิ ^๓ ก. ปหาย

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๔๕๖. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=29&page=456&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=29&A=10249&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=29&A=10249&modeTY=2&pagebreak=1#p456