บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๓ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๓) หน้าที่ ๑๒.
วุฏฺฐานทิวเส อรุณุคฺคมนเวลายเมว โภชนกิจฺเจน ภวิตพฺพนฺติ ญตฺวา สกฺโก เทวราชา โอสถหรีตกํ อุปเนสิ ภควา ตํ ปริภุญฺชิ ปริภุตฺต- มตฺตสฺเสว สรีรกิจฺจํ อโหสิ สกฺโก มุโขทกํ อทาสิ ภควา มุขํ โธวิตฺวา ตสฺมึเยว รุกฺขมูเล นิสีทิ เอวํ อุคฺคเต อรุณมฺหิ นิสินฺเน ภควติ เตน โข ปน สมเยน ฯ ตปุสฺสภลฺลิกา วาณิชาติ ตปุสฺโส จ ภลฺลิโก จาติ เทฺว ภาตโร วาณิชา ฯ อุกฺกลาติ อุกฺกลชนปทโต ฯ ตํ เทสนฺติ ยสฺมึ เทเส ภควา วิหรติ ฯ กตรสฺมิญฺจ เทเส ภควาติ ฯ มชฺฌิมเทเส ฯ ตสฺมา มชฺฌิมเทสํ คนฺตุํ อทฺธานมคฺคํ ปฏิปนฺนา โหนฺตีติ อยเมตฺถ อตฺโถ ฯ ญาติสาโลหิตา เทวตาติ เตสํ ญาติภูตปุพฺพา เทวตา ฯ เอตทโวจาติ สา กิร เนสํ สพฺพสกฏานิ อปฺปวตฺตานิ อกาสิ ฯ ตโต เต กึ อิทนฺติ มคฺคเทวตานํ พลิกมฺมํ อกํสุ ฯ เตสํ พลิกมฺมกาเล สา เทวตา ทิสฺสมาเนเนว กาเยน เอตทโวจ ฯ มนฺเถน จ มธุปิณฺฑิกาย จาติ อพทฺธสตฺตุนา จ สปฺปิมธุผาณิตาทีหิ โยเชตฺวา พทฺธสตฺตุนา จ ฯ ปฏิมาเนถาติ อุปฏฺฐหถ ฯ ตํ โวติ ตมฺปฏิมานนํ ตุมฺหากํ ภวิสฺสติ ทีฆรตฺตํ หิตาย สุขาย ฯ ยํ อมฺหากนฺติ ยมฺปฏิคฺคหณํ อมฺหากํ อสฺส ทีฆรตฺตํ หิตาย สุขาย ฯ ภควโต เอตทโหสีติ โย กิรสฺส ปธานานุโยคกาเล ปตฺโต อโหสิ โส สุชาตาย ปายาสํ ทาตุํ อาคจฺฉนฺติยา เอว อนฺตรธายิ เตนสฺส เอตทโหสิ ปตฺโต เม นตฺถิ ปุริมกาปิจ นโข ตถาคตา หตฺเถสุ ปฏิคฺคณฺหนฺติ กิมฺหิ นุโข อหํ ปฏิคฺคณฺเหยฺยํ มนฺถญฺจ มธุปิณฺฑิกญฺจาติ ฯเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๑๒. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=12&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=232&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=232&modeTY=2&pagebreak=1#p12
จบการแสดงผล หน้าที่ ๑๒.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]