บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๓ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๓) หน้าที่ ๓๒๕.
ติณวตฺถารโกติ วุตฺตํ ฯ ยถา หิ คูถํ วา มุตฺตํ วา ฆฏิยมานํ ทุคฺคนฺธตาย พาธติ ติเณหิ อวตฺถริตฺวา สุปฏิจฺฉาทิตสฺส ปนสฺส โส คนฺโธ น พาธติ เอวเมว ยํ อธิกรณํ มูลานุมูลํ คนฺตฺวา วูปสมิยมานํ กกฺขฬตาย วาฬตาย เภทาย สํวตฺตติ ตํ อิมินา กมฺเมน วูปสนฺตํ คูถํ วิย ติณวตฺถารเกน ปฏิจฺฉนฺนํ สุวูปสนฺตํ โหตีติ อิทํ กมฺมํ ติณวตฺถารกสทิสตฺตา ติณวตฺถารโกติ วุตฺตํ ฯ {๒๑๓} ถุลฺลวชฺชนฺติ ปาราชิกญฺเจว สงฺฆาทิเสสํ จ ฯ คิหิปฏิสํยุตฺตนฺติ คิหีนํ หีเนน ขุํสนวมฺภนธมฺมิกปฏิสฺสเวสุ อาปนฺนํ อาปตฺตึ เปตฺวา ฯ {๒๑๔} เอวญฺจ ปน ภิกฺขเว เต ภิกฺขู ตาหิ อาปตฺตีหิ วุฏฺิตา โหนฺตีติ เอวํ ติณวตฺถารกกมฺมวาจาย กตาย กมฺมวาจาปริโยสาเน ยตฺตกา ตตฺถ สนฺนิปติตา อนฺตมโส สุตฺตาปิ สมาปนฺนาปิ อญฺาวิหิตาปิ สพฺเพ เต ภิกฺขู ยาว อุปสมฺปทมณฺฑลโต ปฏฺาย ถุลฺลวชฺชญฺจ คิหิปฏิสํยุตฺตํ จ เปตฺวา อวเสสา อาปตฺติโย อาปนฺนา สพฺพาหิ ตาหิ อาปตฺตีหิ วุฏฺิตา โหนฺติ ฯ ทิฏฺาวิกมฺนนฺติ เย ปน น เมตํ ขมตีติ อญฺมญฺ ทิฏฺาวิกมฺมํ กโรนฺติ เตหิ วา สทฺธึ อาปตฺตึ อาปชฺชิตฺวาปิ ตตฺถ อนาคตา อาคนฺตฺวา วา ฉนฺทํ ทตฺวา ปริเวณาทีสุ นิสินฺนา เต ตาหิ อาปตฺตีหิ น วุฏฺิตา โหนฺติ ฯ เตน วุตฺตํ เปตฺวา ทิฏฺาวิกมฺมํ เปตฺวา เย น ตตฺถ โหนฺตีติ ฯ {๒๑๕} ภิกฺขุนีนํ อนูปขชฺชาติ ภิกฺขุนีนํ อนฺโต ปวิสิตฺวา ฯ วิวาทาธิกรณาทีนํ วจนตฺโถ ทุฏฺโทสสํวณฺณนายํ วุตฺโตเยว ฯเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๓๒๕. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=325&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=6663&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=6663&pagebreak=1#p325
จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๒๕.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]