อรรถกถาเล่มที่ ๔ หน้าที่ ๓๓๒.

๑๓. เตวิชฺชสุตฺต [๕๑๘] เอวมฺเม สุตํ ฯเปฯ โกสเลสูติ เตวิชฺชสุตฺตํ. ตตฺรายมนุตฺตานปทวณฺณนา:- มนสากฏนฺติ ตสฺส คามสฺส นามํ. อุตฺตเรน มนสากฏสฺสาติ มนสากฏโต อวิทูเร อุตฺตรปสฺเส. อมฺพวเนติ ตรุณมฺพรุกฺขสณฺเฑ. รมณีโย กิร โส ภูมิภาโค, เหฏฺา รชตปฏสทิสา วาลิกา วิปฺปกิณฺณา, อุปริ มณิวิตานํ วิย ฆนสาขาปตฺตํ อมฺพวนํ, ตสฺมึ พุทฺธานมนุจฺฉวิเก ปวิเวกสุเข อมฺพวเน วิหรตีติ อตฺโถ. [๕๑๙] อภิญฺาตา อภิญฺาตาติ กุลจาริตฺตาทิสมฺปตฺติยา ตตฺถ ตตฺถ ปญฺาตา. วงฺกีติ อาทีนิ เตสํ นามานิ. ตตฺถ วงฺกี โอปาสาทวาสิโก. ^๑- ตารุกฺโข อิจฺฉานงฺคลวาสิโก. โปกฺขรสาติ อุกฺกฏฺวาสิโก. ชาณุโสณี สาวตฺถิวาสิโก. โตเทยฺโย ตุทิคามวาสิโก. อญฺเ จาติ อญฺเว จ พหุชนา. อตฺตโน อตฺตโน นิวาสฏฺาเนหิ อาคนฺตฺวา มนฺตสชฺฌายกรณตฺถํ ตตฺถ ปฏิวสนฺติ. มนสากฏสฺส กิร รมณียตาย เต พฺราหฺมณา ตตฺถ นทีตีเร เคหานิ กาเรตฺวา ปริกฺขิปาเปตฺวา อญฺเสํ พหูนํ ปเวสนํ วิวาเรตฺวา อนฺตรนฺตรา ตตฺถ คนฺตฺวา วสนฺติ. [๕๒๐] วาเสฏฺภารทฺวาชานนฺติ วาเสฏฺสฺส จ โปกฺขรสาติโน อนฺเตวาสิกสฺส ภารทฺวาชสฺส จ ตารุกฺขนฺเตวาสิกสฺส. เอเต กิร เทฺว ชาติสมฺปนฺนา ติณฺณํ เวทานํ ปารคู อเหสุํ. ชงฺฆวิหารนฺติ อติจิรนิสชฺชาปจฺจยา กิลมถวิโนทนตฺถาย ชงฺฆจารํ. เต กิร ทิวสํ สชฺฌายํ กตฺวา สายเณฺห วุฏฺาย นฺหานียสมฺภารคนฺธ- มาลาเตลโธตวตฺถานิ คาหาเปตฺวา อตฺตโน ปริชนปริวุตา นฺหายิตุกามา นทีตีรํ คนฺตฺวา รชตปฏวณฺเณ วาลิกาสณฺเฑ อปราปรํ จงฺกมึสุ. เอตํ ^๒- จงฺกมนฺตํ อิตโร อนุจงฺกมิ, ปุน อิตรํ อิตโรติ. เตน วุตฺตํ "อนุจงฺกมนฺตานํ อนุวิจรนฺตานนฺ"ติ. มคฺคามคฺเคติ มคฺเค จ อมคฺเค จ, กตมํ นุ โข ปฏิปทํ ปูเรตฺวา กตเมน มคฺเคน สกฺกา สุขํ พฺรหฺมโลกํ คนฺตุนฺติ เอวํ มคฺคามคฺคํ อารพฺภ กถํ @เชิงอรรถ: ^๑ สี., ก. โอปสาทวาสิโก ^๒ ฉ.ม. เอกํ, ม. เอวํ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๔ หน้าที่ ๓๓๒. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=4&page=332&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=4&A=8660&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=4&A=8660&pagebreak=1#p332