วา ปริยตฺตํ. สุปณฺณตฺตาทีสุปิ เอเสว นโย. เทวตฺตาย วาติ สมฺมุติเทวาทิภาวาย.
อายตึ ผลปาฏิกงฺขี โหตีติ อนาคเต วิปากผลํ ปตฺถยาโน โหติ. ทิฏฺฐสุทฺธิยาปิ
เทฺว อานิสํเส ปสฺสตีติ จกฺขุวิญฺญาเณน ทิฏฺฐรูปายตนสฺส วเสน สุทฺธิยา เหตุตฺตาปิ
อตฺตโน คหิตคฺคหเณน เทฺว คุเณ โอโลเกติ. สุตสุทฺธิยาทีสุปิ เอเสว นโย.
[๓๓] ตติยคาถายตฺโถ:- เอวํ ปสฺสโต ปสฺส ๑- ยํ อตฺตโน สตฺถาราทึ
นิสฺสิโต อญฺญํ ปรสตฺถาราทึ หีนํ ปสฺสติ, ตํ ปน ทสฺสนํ คนฺถเมว กุสลา
วทนฺติ, พนฺธนนฺติ วุตฺตํ โหติ. ยสฺมา เอตเทว, ตสฺมา หิ ทิฏฺฐํว สุตํ มุตํ
วา, สีลพฺพตํ ภิกฺขุ น นิสฺสเยยฺย, นาภินิวิเสยฺยาติ ๒- วุตฺตํ โหติ.
กุสลาติ ขนฺธาทิชานเน เฉกา. ขนฺธกุสลาติ รูปาทีสุ ปญฺจสุ ขนฺเธสุ กุสลา.
ธาตุอายตนปฏิจฺจสมุปฺปาทสติปฏฺฐานสมฺมปฺปธานอิทฺธิปาทอินฺทฺริยพลโพชฺฌงฺคมคฺค-
ผลนิพฺพาเนสุปิ เอเสว นโย. ตตฺถ มคฺคกุสลาติ จตูสุ มคฺเคสุ. ผลกุสลาติ จตูสุ
ผเลสุ. นิพฺพานกุสลาติ ทุวิเธ นิพฺพาเน เฉกา. เต กุสลาติ เต เอเตสุ
วุตฺตปฺปกาเรสุ เฉกา. เอวํ วทนฺตีติ เอวํ กเถนฺติ. คนฺโถ เอโสติ ปสฺสโต จ อตฺตโน
สตฺถาราทินิสฺสิตญฺจ อญฺญํ ปรสตฺถาราทึ หีนโต ทสฺสนญฺจ คนฺโถ พนฺธโน เอโสติ
วทนฺติ. ลมฺพนํ ๓- เอตนฺติ เอตํ วุตฺตปฺปการํ นาคทนฺเต ลคฺคิตํ วิย อโธลมฺพนํ.
พนฺธนํ เอตนฺติ นิจฺฉินฺทิตุ ํ ทุกฺขฏฺเฐน สงฺขลิกาทิพนฺธนํ วิย เอตํ พนฺธนํ.
ปลิโพโธ เอโสติ สํสารโต นิกฺขมิตุ ํ อปฺปทานฏฺเฐน เอโส ปลิโพโธ.
[๓๔] จตุตฺถคาถายตฺโถ:- น เกวลํ ทิฏฺฐสุตาทึ ๔- น นิสฺสเยยฺย, อปิ
จ โข ปน อสญฺชาตํ อุปรูปริ ทิฏฺฐิมฺปิ โลกสฺมึ น กปฺปเยยฺย, น ชเนยฺยาติ
วุตฺตํ โหติ. กีทิสํ? ญาเณน วา สีลพฺพเตน วาปิ, สมาปตฺติญาณาทินา ญาเณน
วา สีลพฺพเตน วา ยํ กปฺปยิสฺสติ, ๕- เอตํ ทิฏฺฐึ น กปฺปเยยฺย. ๖- น เกวลญฺจ
@เชิงอรรถ: ๑ สี. เอวํ ปสฺสนฺโตปิ, ฉ.ม. จ ๒ ฉ.ม. นาภินิเวเสยฺยาติ ๓ สี.,ฉ.ม. ลคฺคนํ
@๔ ฉ.ม. ทิฏฺฐสุตาทีสุ ๕ ฉ.ม. ยา กปฺปิยติ ๖ ฉ.ม. กปฺเปยฺย
เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๔๕ หน้าที่ ๒๓๘.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=45&page=238&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=45&A=5533&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=45&A=5533&modeTY=2&pagebreak=1#p238