อรรถกถาเล่มที่ ๔๙ ภาษาบาลี อักษรไทย
อป.อ.๑ (วิสุทฺธ.๑)
หน้าที่ ๒๘๔.

     [๓๕๔] โอโรปิโต จ เม ภาโรติ อิทานิ ปพฺพชิตกาลโต ปฏฺฐาย
โส ภวภาโร มยา โอโรปิโต นิกฺขิตฺโต. ภวา อุคฺฆาฏิตา มยาติ สพฺเพ นว
ภวา มยา วิทฺธํสิตา. สกฺยปุตฺตสฺส ภควโต สาสเน ยํ กรณียํ กตฺตพฺพํ
มคฺคปฏิปาฏิยา กิเลสวิทฺธํสนกมฺมํ อตฺถิ, ตํ สพฺพํ มยา กตนฺติ อตฺโถ.
     [๓๕๕] ปุน อตฺตโน วิเสสํ ทสฺเสนฺโต ยาวตา พุทฺธเขตฺตมฺหีติอาทิมาห.
ตตฺถ ยาวตา ยตฺตเก ทสสหสฺสจกฺกวาฬสงฺขาเต พุทฺธเขตฺเต สกฺยปุงฺควํ
สกฺยกุลเชฏฺฐกํ ภควนฺตํ ฐเปตฺวา อวเสสสตฺเตสุ โกจิปิ ปญฺญาย เม มยา สโม
นตฺถีติ ทีเปติ. เตนาห "อหํ อคฺโคมฺหิ ปญฺญาย, สทิโส เม น วิชฺชตี"ติ.
     [๓๕๖] ปุน อตฺตโน อานุภาวํ ปกาเสนฺโต สมาธิมฺหีตฺยาทิมาห. ตํ
สุวิญฺเญยฺยเมว.
     [๓๖๐] ฌานวิโมกฺขานขิปฺปปฏิลาภีติ ปฐมชฺฌานาทีนํ ฌานานํ โลกโต
วิมุจฺจนโต "วิโมกฺขนฺ"ติ สงฺขํ คตานํ อฏฺฐนฺนํ โลกุตฺตรวิโมกฺขานญฺจ ขิปฺปลาภี
สีฆํ ปาปุณาตีติ อตฺโถ.
     [๓๖๒] เอวํ มหานุภาวสฺสาปิ อตฺตโน สพฺรหฺมจารีสุ คารวพหุมานตํ
ปกาเสนฺโต อุทฺธตวิโสวาติอาทิมาห. ๑- ตตฺถ อุทฺธตวิโส อุปฺปาฏิตโฆรวิโส สปฺโป
อิว ฉินฺนวิสาโณว ฉินฺทิตสิงฺโค อุสโภ อิว อหํ อิทานิ นิกฺขิตฺตมานทปฺโปว
ฉฑฺฑิตโคตฺตมทาทิมานทปฺโปว คณํ สํฆสฺส สนฺติกํ ครุคารเวน อาทรพหุมาเนน
อุเปมิ อุปคจฺฉามิ.
     [๓๖๓] อิทานิ อตฺตโน ปญฺญาย มหตฺตตํ ปกาเสนฺโต ยทิ รูปินีติอาทิมาห.
เอวรูปา เม มหตี ปญฺญา อรูปินี สมานา ยทิ รูปินี ภเวยฺย, ตทา เม มม
ปญฺญา วสุปตีนํ ปฐวิสฺสรานํ ราชูนํ สเมยฺย สมา ภเวยฺยาติ อธิปฺปาโย.
เอวํ อตฺตโน ปญฺญาย มหตฺตภาวํ ทสฺเสตฺวา ตโต ปุพฺเพนิวาสานุสฺสติญาเณน
ปุพฺเพ กมฺมํ สริตฺวา อโนมทสฺสิสฺสาติอาทิมาห. ตตฺถ อโนมทสฺสิสฺส ภควโต
มยา กตาย ญาณโถมนาย ผลํ เอตํ มม ปญฺญามหตฺตนฺติ อตฺโถ.
@เชิงอรรถ: ๑ ปาฬิ. อุทฺธฏทาโฒว.


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๔๙ หน้าที่ ๒๘๔.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=49&page=284&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=49&A=7079&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=49&A=7079&modeTY=2&pagebreak=1#p284