อรรถกถาเล่มที่ ๕ หน้าที่ ๒๐๔.

โลกิยมหาชนสฺส ลชฺชิสฺสตี"ติ เอวรูปาย ปน มรณปฏิสํยุตฺตาย กถาย วีตินาเมสุํ. เตสญฺหิ ตํ กถํ กเถนฺตานํ มุหุตฺเตเนว อรุณํ อุคฺคจฺฉิ. [๒๒๖] อถโขติ อรุณุคฺคมฺหิ ^๑- เถโร เถรํ เอตทโวจ. เตเนว กรณีเยนาติ กีทิเสน นุโข ปรินิพฺพานฏฺาเน มาลาคนฺธาทิสกฺกาเรน ภวิตพฺพํ, กีทิเสน ภิกฺขุสํฆสฺส นิสชฺชนฏฺาเนน ภวิตพฺพํ, กีทิเสน ขาทนียโภชนีเยน ภวิตพฺพนฺติ เอวํ ยํ ภควโต ปรินิพฺพุตภาวํ สุตฺวา กตฺตพฺพํ, เตเนว กรณีเยน. พุทฺธสรีรปูชาวณฺณนา [๒๒๗] สพฺพญฺจ ตาลาวจรนฺติ สพฺพํ ตุริยภณฺฑํ. สนฺนิปาเตถาติ เภริญฺจาราเปตฺวา สมาหรถ. เต ตเถว อกํสุ. มณฺฑลมาเลติ ทุสฺสมณฺฑลมาเล. ปฏิยาเทนฺตาติ สชฺเชนฺตา. ทกฺขิเณน ทกฺขิณนฺติ นครสฺส ทกฺขิณทิสาภาเคเนว ทกฺขิณทิสาภาคํ. พาหิเรน พาหิรนฺติ อนฺโตนครํ อปฺปเวเสตฺวา พาหิเรเนว นครสฺส พาหิรปสฺสํ หริตฺวา. ทกฺขิณโต นครสฺสาติ อนุราธปุรสฺส ทกฺขิณทฺวารสทิเส าเน เปตฺวา สกฺการสมฺมานํ กตฺวา เชตวนสทิเส าเน ฌาเปสฺสามาติ อตฺโถ. [๒๒๘] อฏฺ มลฺลปาโมกฺขาติ มชฺฌิมวยา ถามสมฺปนฺนา อฏฺ มลฺลราชาโน. สีสํ นฺหาตาติ สีสํ โธวิตฺวา นฺหาตา. อายสฺมนฺตํ อนุรุทฺธนฺติ เถโรว ทิพฺพจกฺขุโกติ ปากโฏ, ตสฺมา เต สนฺเตสุปิ อญฺเสุ มหาเถเรสุ "อยํ โน ปากฏํ กตฺวา กเถสฺสตี"ติ เถรํ ปุจฺฉึสุ. กถํ ปน ภนฺเต เทวตานํ อธิปฺปาโยติ ภนฺเต อมฺหากํ ตาว อธิปฺปายํ ชานาม, เทวตานํ กถํ อธิปฺปาโยติ ปุจฺฉนฺติ. เถโร ปมํ เตสํ อธิปฺปายํ ทสฺเสนฺโต ตุมฺหากํ โขติ อาทิมาห. มกุฏพนฺธนํ นาม มลฺลานํ เจติยนฺติ มลฺลราชูนํ ปสาธนมงฺคลสาลาย เอตํ นามํ. จิตฺตีกตฏฺเน ปเนสา "เจติยนฺ"ติ วุจฺจติ. [๒๒๙] ยาว สนฺธิสมลสงฺกฏิราติ เอตฺถ สนฺธิ นาม ฆรสนฺธิ. สมลํ นาม คูถราสินิทฺธมนปนาฬี. สงฺกฏิรํ นาม สงฺการฏฺานํ. ทิพฺเพหิ จ @เชิงอรรถ: ^๑ ฉ.ม., อิ. อรุณุคฺคํ ทิสฺวาว

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๕ หน้าที่ ๒๐๔. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=5&page=204&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=5&A=5269&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=5&A=5269&pagebreak=1#p204