ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบไทย
อรรถกถาเล่มที่ ๖ ภาษาบาลี อักษรไทย ที.อ. (สุมงฺคล.๓)

หน้าที่ ๑๙-๒๐.

หน้าที่ ๑๙.

เสวติ. สา กิร กาณกฺขิภาเวน วนนฺตาภิมุขีปิ น สกฺโกติ ภวิตุํ. กสฺมา? ยสฺมา ปตฺเตน วา สาขาย วา กณฺฏเกน วา ปหารสฺส ภายติ. คุนฺนํ อภิมุขีปิ น สกฺโกติ ภวิตุํ. กสฺมา? ยสฺมา สิงฺเคน วา กณฺเณน วา วาเลน วา ปหารสฺส ภายติ. อิงฺฆาติ โจทนฏฺเ นิปาโต. สํสาเทยฺยามาติ เอกปญฺหปุจฺฉเนเนว สํสาทนํ วิสาทมาปนฺนํ กเรยฺยาม. ตุจฺฉกุมฺภีว นนฺติ ริตฺตฆฏํ วิย นํ. โอโรเธยฺยามาติ วินทฺเธยฺยาม. ปูริตฆโฏ หิ อิโต จิโต จ ปริวตฺเตตฺวา น สุวินทฺธิโย โหติ. ริตฺตโก ยถารุจิ ปริวตฺเตตฺวา สกฺกา โหติ วินทฺธิตุํ, เอวเมว หตปญฺตาย ริตฺตกุมฺภิสทิสํ สมณํ โคตมํ วาทวินทฺธเนน สมนฺตา วินทฺธิสฺสามาติ วทติ. อิติ ปริพฺพาชโก สตฺถุ สุวณฺณวณฺณํ นลาฏมณฺฑลํ อปสฺสนฺโต ทสพลสฺส ปรมฺมุขา อตฺตโน พลํ ทีเปนฺโต อสมฺภินฺนํ ขตฺติยกุมารํ ชาติยา ฆฏฺฏยนฺโต จณฺฑาลปุตฺโต วิย อสมฺภินฺนํ เกสรสีหํ มิคราชานํ ถาเมน ฆฏฺเฏนฺโต ชรสิคาโล วิย จ นานปฺปการํ ตุจฺฉคชฺชิตํ คชฺชิ. อุปาสโก ปิ จินฺเตสิ "อยํ ปริพฺพาชโก อติวิย คชชติ, อวีจิผุสนตฺถาย ปาทํ, ภวคฺคคหณตฺถาย หตฺถํ ปสารยนฺโต วิย นิรตฺถกํ วายมติ. สเจ เม สตฺถา อิมํ านํ อาคจฺเฉยฺย, อิมสฺส ปริพฺพาชกสฺส ยาว ภวคฺคา อุสฺสิตํ มานทฺธชํ านโสว โอปาเปยฺยา"ติ. [๕๔] ภควาปิ เตสํ ตํ กถาสลฺลาปํ อสฺโสสิเยว. เตน วุตฺตํ "อสฺโสสิ โข อิมํ กถาสลฺลาปนฺ"ติ. สุมาคธายาติ สุมาคธา นาม โปกฺขรณี, ยสฺสา ตีเร นิสินฺโน อญฺตโร ปุริโส ปทุมนาฬนฺตเรหิ อสุรภวนํ ปวิสนฺตํ อสุรเสนํ อทฺทส. โมรนิวาโปติ นิวาโป วุจฺจติ ภตฺตํ, ยตฺถ โมรานํ อภเยน สทฺธึ นิวาโป ทินฺโน, ตํ านนฺติ อตฺโถ. อพฺโภกาเสติ องฺคณฏฺาเน. อสฺสาสปฺปตฺตาติ ตุฏฺิปฺปตฺตา โสมนสฺสปฺปตฺตา. อชฺฌาสยนฺติ อุตฺตมนิสฺสยสมฺภูตํ. ๑- อาทิพฺรหฺมจริยนฺติ @เชิงอรรถ: ฉ.ม., อิ....นิสฺสยภูตํ

--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๒๐.

ปุราณพฺรหฺมจริยสงฺขาตํ อริยมคฺคํ. อิทํ วุตฺตํ โหติ "โก นาม โส ภนฺเต ธมฺโม เยน ภควตา สาวกา วินีตา อชฺฌาสยาทิพฺรหฺมจริยภูตํ อริยมคฺคํ ปูเรตฺวา อรหตฺตาธิคมนวเสน อสฺสาสปฺปตฺตา ปฏิชานนฺตี"ติ. ตโปชิคุจฺฉาวาทวณฺณนา [๕๕] วิปฺปกตาติ มมาคมนปจฺจยา อนิฏฺิตาว หุตฺวา ิตา, กเถหิ, อหเมตํ นิฏฺเปตฺวา มตฺถกํ ปาเปตฺวา ทสฺเสมีติ สพฺพญฺุปวารณํ ปวาเรสิ. [๕๖] ทุชฺชานํ โขติ ภควา ปริพฺพาชกสฺส วจนํ สุตฺวา "อยํ ปริพฺพาชโก มยา สาวกานํ เทเสตพฺพํ ธมฺมํ เตหิ ปูเรตพฺพปฏิปตฺตึ ปุจฺฉติ, สจสฺสาหํ อาทิโตว ตํ กเถสฺสามิ, กถิตํปิ นํ น ชานิสฺสติ, อยํ ปน วิริเยน ปาปชิคุจฺฉนวาโท, หนฺทาหํ เอตสฺเสว วิสเย ปหํ ปุจฺฉาเปตฺวา ปุถุสมณพฺราหฺมณานํ ลทฺธิยา นิรตฺถกภาวํ ทสฺเสมิ. อถ ปจฺฉา อิมํ ปญฺหํ พฺยากริสฺสามี"ติ จินฺเตตฺวา ทุชฺชานํ โข เอตนฺติ อาทิมาห. ตตฺถ สเก อาจริยเกติ อตฺตโน อาจริยวาเท. อธิเชคุจฺเฉติ วิริเยน ปาปชิคุจฺฉนภาเว. กถํ สนฺตาติ กถํ ภูตา. ตโปชิคุจฺฉาติ วิริเยน ปาปชิคุจฺฉา ปาปวิรชฺชนา. ๑- ปริปุณฺณาติ ปริสุทฺธา. กถํ อปริปุณฺณาติ กถํ อปริสุทฺธา โหตีติ. เอวํ ปุจฺฉาติ. ยตฺร หิ นามาติ โย นาม. [๕๗] อปฺปสทฺเท กตฺวาติ นีรเว อปฺปสทฺเท กตฺวา. โส กิร จินฺเตสิ "สมโณ โคตโม เอกํ ปญฺหํปิ น กเถติ, สลฺลาปกถาปิสฺส อติพหุกา นตฺถิ, อิเม ปน อาทิโต ปฏฺาย สมณํ โคตมํ อนุวตฺตนฺติ เจว ปสํสนฺติ จ, หนฺทาหํ อิเม นิสฺสทฺเท กตฺวา สยํ กเถมี"ติ. โส ตถา อกาสิ. เตน วุตฺตํ "อปฺปสทฺเท กตฺวา"ติ. "ตโปชิคุจฺฉวาทา"ติ อาทีสุ ตโปชิคุจฺฉํ วทาม, มนสาปิ ตเมว สารโต คเหตฺวา วิจราม, กาเยนปิ ตเมว อลฺลีนา, นานปฺปการกํ อตฺตกิลมถานุโยคมนุยุตฺตา วิหรามาติ อตฺโถ. @เชิงอรรถ: ฉ.ม., อิ. ปาปวิวชฺชนา.


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๖ หน้าที่ ๑๙-๒๐. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=6&page=19&pages=2&pagebreak=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=6&A=464&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=6&A=464&pagebreak=1#p19


จบการแสดงผล หน้าที่ ๑๙-๒๐.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]