อรรถกถาเล่มที่ ๙ หน้าที่ ๘๒.

สนฺเต กลโห วา โกลาหลเมว วา ภวิสฺสติ. อถาปิ เอกกํเยว นิมนฺเตสฺสามิ, เอวํปิ เม ครหา อุปฺปชฺชิสฺสติ `ยาว มจฺฉรี วายํ อภโย, ภควนฺตํ ทิวเส ทิวเส ภิกฺขูนํ สเตนปิ สหสฺเสนปิ สทฺธึ จรนฺตํ ทิสฺวาปิ เอกกํเยว นิมนฺเตสี"ติ. "เอวํ ปน โทโส น ภวิสฺสตี"ติ. อปเรหิ ตีหิ สทฺธึ อตฺตจตุตฺถํ นิมนฺเตสิ. [๘๕] น เขฺวตฺถ ราชกุมาร เอกํเสนาติ น โข ราชกุมาร เอตฺถ ปเญฺห เอกํเสน วิสฺสชฺชนํ โหติ. เอวรูปญฺหิ วาจํ ตถาคโต ภาเสยฺยาปิ น ภาเสยฺยาปิ. ภาสิตปจฺจเยน อตฺถํ ปสฺสนฺโต ภาเสยฺย, อปสฺสนฺโต น ภาเสยฺยาติ อตฺโถ. อิติ ภควา มหานิคณฺเฐน จตูหิ มาเสหิ อภิสงฺขตํ ปญฺหํ อสนิปาเตน ปพฺพตกูฏํ วิย เอกวจเนเนว สํจุณฺเณสิ. อนสฺสุํ นิคณฺฐาติ นฏฺฐา นิคณฺฐา. [๘๖] องฺเก นิสินฺโน โหตีติ อูรูสุ นิสินฺโน โหติ. เลสวาทิโน หิ วาทํ ปฏฺฐเปนฺตา กิญฺจิเทว ผลํ วา ปุปฺผํ วา โปตฺถกํ วา คเหตฺวา นิสีทนฺติ. เต อตฺตโน ชเย สติ ปรํ อชฺโฌตฺถรนฺติ, ปรสฺส ชเย สติ ผลํ ขาทนฺตา วิย ปุปฺผํ ฆายนฺตา วิย โปตฺถกํ วาเจนฺตา วิย วิกฺเขปํ ทสฺเสนฺติ. อยํ ปน จินฺเตสิ "สมฺมาสมฺพุทฺโธ เอส โอสฏสงฺคาโม ปรวาทมทฺทโน. ^๑- สเจ เม ชโย ภวิสฺสติ, อิจฺเจตํ กุสลํ. โน เจ ภวิสฺสติ, ทารกํ วิชฺฌิตฺวา โรทาเปสฺสามิ. ตโต ปสฺสถ โภ อยํ ทารโก โรทติ, อุฏฺฐหถ ตาว, ปจฺฉาปิ ชานิสฺสามา"ติ ตสฺมา ทารกํ คเหตฺวา นิสีทิ. ภควา ปน ราชกุมารโต สหสฺสคุเณนปิ สตสหสฺสคุเณนปิ วาทีวรตโร, "อิมเมวสฺส ทารกํ อุปมํ กตฺวา วาทํ ภินฺทิสฺสามี"ติ จินฺเตตฺวา "ตํ กึ มญฺญสิ ราชกุมารา"ติอาทิมาห. ตตฺถ มุเข อาหเรยฺยาติ มุเข ฐเปยฺย. อาหเรยฺยสฺสาหนฺติ อปเนยฺยํ อสฺส อหํ. อาทิเกเนวาติ ปฐมปโยเคเนว. อภูตนฺติ อภูตตฺถํ. อตจฺฉนฺติ น ตจฺฉํ. อนตฺถสญฺหิตนฺติ น อตฺถสญฺหิตํ น วุฑฺฒินิสฺสิตํ, อปฺปียา อมนาปาติ เนว ปิยา, น มนาปา. อิมินา นเยเนว สพฺพตฺถ อตฺโถ ทฏฺฐพฺโพ. @เชิงอรรถ: ^๑ ฉ.ม. ปรวาทมถโน

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๙ หน้าที่ ๘๒. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=9&page=82&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=9&A=2059&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=9&A=2059&modeTY=2&pagebreak=1#p82