บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |
| |
ฉบับหลวง ฉบับมหาจุฬาฯ บาลีอักษรไทย PaliRoman |
๒. ปปติตสูตร ว่าด้วยบุคคลผู้ตกจากธรรมวินัย [๒] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ไม่ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการ เราเรียกว่า ผู้ตกไปจากธรรมวินัยนี้ @เชิงอรรถ : @๑ ภวเนตติ เป็นชื่อของตัณหา หมายถึงเชือกผูกสัตว์ในภพ (ภวรชฺชุ) (องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๑/๒๗๙) @๒ ปรินิพพาน ในที่นี้หมายถึงดับกิเลสได้สิ้นเชิง (ที.ม.อ. ๑๘๖/๑๖๙, องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๑/๒๗๙) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๑ หน้า : ๒}
พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต [๑. ปฐมปัณณาสก์]
๑. ภัณฑคามวรรค ๒. ปปติตสูตร
ธรรม ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ ๑. บุคคลผู้ไม่ประกอบด้วยอริยศีล เรียกว่า ผู้ตกไปจากธรรมวินัยนี้ ๒. บุคคลผู้ไม่ประกอบด้วยอริยสมาธิ เรียกว่า ผู้ตกไปจากธรรมวินัยนี้ ๓. บุคคลผู้ไม่ประกอบด้วยอริยปัญญา เรียกว่า ผู้ตกไปจากธรรมวินัยนี้ ๔. บุคคลผู้ไม่ประกอบด้วยอริยวิมุตติ เรียกว่า ผู้ตกไปจากธรรมวินัยนี้ ภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ไม่ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการนี้แล เราเรียกว่า ผู้ตกไปจากธรรมวินัยนี้ ภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการ เราเรียกว่า ผู้ไม่ตกไป๑- จากธรรมวินัยนี้ ธรรม ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ ๑. บุคคลผู้ประกอบด้วยอริยศีล เรียกว่า ผู้ไม่ตกไปจากธรรมวินัยนี้ ๒. บุคคลผู้ประกอบด้วยอริยสมาธิ เรียกว่า ผู้ไม่ตกไปจากธรรมวินัยนี้ ๓. บุคคลผู้ประกอบด้วยอริยปัญญา เรียกว่า ผู้ไม่ตกไปจากธรรมวินัยนี้ ๔. บุคคลผู้ประกอบด้วยอริยวิมุตติ เรียกว่า ผู้ไม่ตกไปจากธรรมวินัยนี้ ภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการนี้แล เราเรียกว่า ผู้ ไม่ตกไปจากธรรมวินัยนี้ ผู้เคลื่อนจากธรรมวินัย๒- นี้ย่อมตกไป ผู้ตกไปและกำหนัดเพราะราคะต้องกลับมา๓- อีก เมื่อทำกิจที่ควรทำ ยินดีสิ่งที่ควรยินดี จะบรรลุสุขด้วยสุข๔-ปปติตสูตรที่ ๒ จบ @เชิงอรรถ : @๑ ผู้ไม่ตกไป หมายถึงผู้มั่งคงในธรรมวินัย (องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๒/๒๗๙) @๒ เคลื่อนจากธรรมวินัยนี้ ในที่นี้หมายถึงผู้ตกไปจากอริยศีล อริยสมาธิ อริยปัญญา และอริยวิมุตติ @(องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๒/๒๘๐) @๓ ต้องกลับมาอีก ในที่นี้หมายถึงกลับมาสู่ชาติ ชรา พยาธิ และมรณะอีก (องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๒/๒๘๐) @๔ บรรลุสุขด้วยสุข หมายถึงบรรลุทิพยสุขด้วยสุขอันเป็นของมนุษย์, บรรลุวิปัสสนาสุขด้วยฌานสุข, บรรลุ @มัคคสุขด้วยวิปัสสนาสุข, บรรลุผลสุขด้วยมัคคสุข, บรรลุนิพพานสุขด้วยผลสุข (องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๒/๒๘๐) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๑ หน้า : ๓}
เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๒๑ หน้าที่ ๒-๓. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=21&A=45&w= http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=21&siri=2 ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง] อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับหลวง :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=21&A=27&Z=41&pagebreak=0 ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=21&i=2 ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=21&item=2&items=1 ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/roman_item_s.php?book=21&item=2&items=1 สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๑ http://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu21
บันทึก ๕ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจาก พระไตรปิฎก ฉบับมหาจุฬาฯ. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]