ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับหลวง   ฉบับมหาจุฬาฯ   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑ ภาษาบาลี อักษรไทย พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๑ วินย. มหาวิภงฺโค (๑)

สาวกานํ    วา    สิกฺขาปทํ   ปญฺญาเปสฺสามาติ   ฯ   อถโข   ภควา
วคฺคุมุทาตีริเย   ภิกฺขู   เอตทโวจ   ยถา   กถํ   ปน  ตุเมฺห  ภิกฺขเว
สมคฺคา   สมฺโมทมานา   อวิวทมานา   ผาสุกํ   วสฺสํ   วสิตฺถ   น  จ
ปิณฺฑเกน   กิลมิตฺถาติ   ฯ   อถโข   เต   ภิกฺขู   ภควโต   เอตมตฺถํ
อาโรเจสุํ ฯ กจฺจิ ปน โว ภิกฺขเว ภูตนฺติ ฯ อภูตํ ภควาติ ฯ
     [๒๒๙]   วิครหิ  พุทฺโธ  ภควา  อนนุจฺฉวิกํ  โมฆปุริสา  อนนุโลมิกํ
อปฺปฏิรูปํ    อสฺสามณกํ   อกปฺปิยํ   อกรณียํ   กถํ   หิ   นาม   ตุเมฺห
โมฆปุริสา     อุทรสฺส     การณา    คิหีนํ    อญฺญมญฺญสฺส    อุตฺตริ-
มนุสฺสธมฺมสฺส   วณฺณํ   ภาสิสฺสถ   วรํ   ตุเมฺหหิ   โมฆปุริสา  ติเณฺหน
โควิกนฺตเนน   ๑-   กุจฺฉิปริกนฺโต   น  เตฺวว  อุทรสฺส  การณา  คิหีนํ
อญฺญมญฺญสฺส     อุตฺตริมนุสฺสธมฺมสฺส    วณฺโณ    ภาสิโต    ตํ    กิสฺส
เหตุ   ตโตนิทานํ   หิ   โมฆปุริสา   มรณํ   วา  นิคจฺเฉยฺย  มรณมตฺตํ
วา   ทุกฺขํ   น   เตฺวว   ตปฺปจฺจยา   กายสฺส   เภทา   ปรํ  มรณา
อปายํ    ทุคฺคตึ    วนิปาตํ   นิรยํ   อุปปชฺเชยฺย   อิโตนิทานญฺจ   โข
โมฆปุริสา   กายสฺส   เภทา   ปรํ   มรณา   อปายํ   ทุคฺคตึ  วินิปาตํ
นิรยํ   อุปปชฺเชยฺย   เนตํ   โมฆปุริสา   อปฺปสนฺนานํ   วา   ปสาทาย
ปสนฺนานํ   วา   ภิยฺโยภาวาย   ฯเปฯ   วิครหิตฺวา  ธมฺมึ  กถํ  กตฺวา
ภิกฺขู อามนฺเตสิ ฯ
     [๒๓๐]   ปญฺจิเม  ภิกฺขเว  มหาโจรา  สนฺโต  สํวิชฺชมานา  โลกสฺมึ ฯ
กตเม   ปญฺจ   ฯ   อิธ  ภิกฺขเว  เอกจฺจสฺส  มหาโจรสฺส  เอวํ  โหติ
กุทาสฺสุ  นามาหํ  สเตน  วา  สหสฺเสน  วา  ปริวุโต คามนิคมราชธานีสุ
อาหิณฺฑิสฺสามิ   หนนฺโต   ฆาเตนฺโต   ฉินฺทนฺโต   เฉทาเปนฺโต  ปจนฺโต
ปจาเปนฺโตติ  ฯ  โส  อปเรน  สมเยน  สเตน วา สหสฺเสน วา ปริวุโต
คามนิคมราชธานีสุ     อาหิณฺฑติ     หนนฺโต    ฆาเตนฺโต    ฉินฺทนฺโต
เฉทาเปนฺโต  ปจนฺโต  ปจาเปนฺโต  ฯ  เอวเมว โข ภิกฺขเว อิเธกจฺจสฺส
ปาปภิกฺขุโน   เอวํ   โหติ   กุทาสฺสุ   นามาหํ   สเตน  วา  สหสฺเสน
วา   ปริวุโต   คามนิคมราชธานีสุ   จาริกํ  จริสฺสามิ  สกฺกโต  ครุกโต
มานิโต    ปูชิโต    อปจิโต    คหฏฺฐานญฺเจว    ปพฺพชิตานญฺจ   ลาภี
@เชิงอรรถ:  ยุ. ม. โควิกตฺตเนน ฯ
จีวรปิณฺฑปาตเสนาสนคิลานปจฺจยเภสชฺชปริกฺขารานนฺติ       ฯ       โส
อปเรน  สมเยน  สเตน  วา  สหสฺเสน  วา  ปริวุโต คามนิคมราชธานีสุ
จาริกํ  จรติ  สกฺกโต  ครุกโต  มานิโต  ปูชิโต  อปจิโต  คหฏฺฐานญฺเจว
ปพฺพชิตานญฺจ       ลาภี       จีวรปิณฺฑปาตเสนาสนคิลานปจฺจยเภสชฺช-
ปริกฺขารานํ   ฯ  อยํ  ภิกฺขเว  ปฐโม  มหาโจโร  สนฺโต  สํวิชฺชมาโน
โลกสฺมึ ฯ
     {๒๓๐.๑}   ปุน  จปรํ  ภิกฺขเว อิเธกจฺโจ ปาปภิกฺขุ ตถาคตปฺปเวทิตํ
ธมฺมวินยํ   ปริยาปุณิตฺวา   อตฺตโน  หทติ  ๑-  ฯ  อยํ  ภิกฺขเว  ทุติโย
มหาโจโร สนฺโต สํวิชฺชมาโน โลกสฺมึ ฯ
     {๒๓๐.๒}   ปุน  จปรํ ภิกฺขเว อิเธกจฺโจ ปาปภิกฺขุ สุทฺธํ พฺรหฺมจารึ
ปริสุทฺธํ  พฺรหฺมจริยํ  จรนฺตํ  อมูลเกน  อพฺรหฺมจริเยน  อนุทฺธํเสติ  ฯ อยํ
ภิกฺขเว ตติโย  มหาโจโร สนฺโต สํวิชฺชมาโน โลกสฺมึ ฯ
     {๒๓๐.๓}   ปุน จปรํ ภิกฺขเว อิเธกจฺโจ ปาปภิกฺขุ ยานิ ตานิ สงฺฆสฺส
ครุภณฺฑานิ   ครุปริกฺขารานิ   เสยฺยถีทํ   อาราโม  อารามวตฺถุ  วิหาโร
วิหารวตฺถุ   มญฺโจ   ปีฐํ   ภิสี   พิมฺโพหนํ   โลหกุมฺภี  โลหภาณกํ  ๒-
โลหวารโก   โลหกฏาหํ   วาสี  ผรสุ  กุฐารี  กุทฺทาโล  นิขาทนํ  วลฺลี
เวฬุ   มุญฺชํ   ปพฺพชํ   ติณํ  มตฺติกา  ทารุภณฺฑํ  มตฺติกาภณฺฑํ  เตหิ  คิหี
สงฺคณฺหาติ   อุปลาเปติ   ฯ   อยํ  ภิกฺขเว  จตุตฺโถ  มหาโจโร  สนฺโต
สํวิชฺชมาโน โลกสฺมึ ฯ
     {๒๓๐.๔}   สเทวเก ภิกฺขเว โลเก สมารเก สพฺรหฺมเก สสฺสมณพฺราหฺมณิยา
ปชาย สเทวมนุสฺสาย อยํ อคฺโค มหาโจโร โย อสนฺตํ อภูตํ อุตฺตริมนุสฺสธมฺมํ
@เชิงอรรถ:  ยุ. ม. หรติ ฯ  ยุ. ม. โลหภาณโก ฯ
อุลฺลปติ    ตํ    กิสฺส   เหตุ   เถยฺยาย   โว   ภิกฺขเว   รฏฺฐปิณฺโฑ
ภุตฺโตติ ฯ
                 อญฺญถา สนฺตมตฺตานํ          อญฺญถา โย ปเวทเย
                 นิกจฺจ กิตวสฺเสว                  ภุตฺตํ เถยฺเยน ตสฺส ตํ ฯ
                 กาสาวกณฺฐา พหโว             ปาปธมฺมา อสญฺญตา
                 ปาปา ปาเปหิ กมฺเมหิ           นิรยนฺเต อุปปชฺชเร ฯ
                 เสยฺโย อโยคุโฬ ภุตฺโต        ตตฺโต อคฺคิสิขูปโม
                 ยญฺเจ ภุญฺเชยฺย ทุสฺสีโล       รฏฺฐปิณฺฑํ อสญฺญโตติ ฯ


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑ หน้าที่ ๑๖๘-๑๗๑. https://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=1&A=3294&w=&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=1&A=3294&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=1&item=228&items=3              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=1&siri=26              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=1&i=227              อ่านอรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=1&A=12322              The Pali Atthakatha in Roman :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=1&A=12322              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑ https://84000.org/tipitaka/read/?index_1 https://84000.org/tipitaka/english/?index_1

อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]