พระไตรปิฏกเล่มที่ ๑๕ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๗ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
สังยุตตนิกาย สคาถวรรค
หน้าที่ ๒๒๘.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค [๕. ภิกขุนีสังยุต]
                                                                 รวมพระสูตรที่มีในสังยุต
ผู้มีบาป ประสงค์จะให้เราเกิดความกลัว ความหวาดสะดุ้ง ความขนพองสยองเกล้า
และประสงค์จะให้เคลื่อนจากสมาธิ จึงกล่าวคาถา”
	ครั้งนั้นแล วชิราภิกษุณีทราบว่า “นี่คือมารผู้มีบาป” จึงได้กล่าวกับมาร
ผู้มีบาปด้วยคาถาว่า
		มารเอ๋ย ทิฏฐิของเจ้าเชื่อว่าอะไรเป็นสัตว์
		กองแห่งสังขารล้วนๆ นี้
		บัณฑิตจะเรียกว่าสัตว์ไม่ได้เลย
		เมื่อขันธ์ทั้งหลายมีอยู่ การสมมติว่าสัตว์ก็มีได้
		เหมือนคำว่ารถมีได้เพราะประกอบส่วนต่างๆ เข้าด้วยกัน
		อนึ่ง ทุกข์เท่านั้นเกิดขึ้น
		ทุกข์เท่านั้นดำรงอยู่และแปรผันไป
		นอกจากทุกข์ ไม่มีสิ่งอื่นเกิดขึ้น
		นอกจากทุกข์ ไม่มีอะไรอื่นดับไป๑-
	ลำดับนั้น มารผู้มีบาปเป็นทุกข์เสียใจว่า “วชิราภิกษุณีรู้จักเรา” จึงหายตัวไป
ณ ที่นั้นเอง
วชิราสูตรที่ ๑๐ จบ
ภิกขุนีสังยุต จบบริบูรณ์
รวมพระสูตรที่มีในสังยุตนี้ คือ
		๑. อาฬวิกาสูตร       	๒. โสมาสูตร
		๓. กีสาโคตมีสูตร    	๔. วิชยาสูตร
		๕. อุปปลวัณณาสูตร 	๖. จาลาสูตร
		๗. อุปจาลาสูตร       	๘. สีสุปจาลาสูตร
		๙. เสลาสูตร           	๑๐. วชิราสูตร
@เชิงอรรถ :
@๑ ดูเทียบ ขุ.ม. (แปล) ๒๙/๑๘๖/๕๒๗-๕๒๘
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๑๕ หน้า : ๒๒๘}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๒๒๘.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=15&page=228&pages=1&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=15&A=6129
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=15&A=6129#p228
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 15 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_15
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu15
https://84000.org/tipitaka/english/?index_15