พระไตรปิฏกเล่มที่ ๑๕ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๗ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
สังยุตตนิกาย สคาถวรรค
หน้าที่ ๒๖-๒๗.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค [๑. เทวดาสังยุต]
                                                                 ๓. สัตติวรรค ๓. ชฏาสูตร
๒. ผุสติสูตร
ว่าด้วยการถูกต้อง
	[๒๒] เทวดากล่าวว่า
		วิบากกรรมย่อมไม่ถูกต้องบุคคลผู้ไม่ถูกต้อง๑-
		แต่ถูกต้องบุคคลผู้ถูกต้องเท่านั้น
		เพราะฉะนั้น วิบากกรรมจึงถูกต้องบุคคลผู้ถูกต้อง
		ผู้ประทุษร้ายบุคคลผู้ไม่ประทุษร้าย
	พระผู้มีพระภาคตรัสว่า
		ผู้ใดประทุษร้ายบุคคลผู้ไม่ประทุษร้าย
		ซึ่งเป็นผู้บริสุทธิ์ ไม่มีกิเลสเพียงดังเนิน๒-
		บาปย่อมกลับมาถึงผู้นั้น ซึ่งเป็นคนพาลอย่างแน่แท้
		ดุจผงธุลีอันละเอียดที่บุคคลซัดไปทวนลมแล้ว ฉะนั้น๓-
ผุสติสูตรที่ ๒ จบ
๓. ชฏาสูตร
ว่าด้วยความยุ่ง
	[๒๓] เทวดาทูลถามว่า
		หมู่สัตว์ยุ่งทั้งภายใน ยุ่งทั้งภายนอก
		ถูกความยุ่งพาให้นุงนังแล้ว ข้าแต่พระโคดม
		เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์ขอทูลถามพระองค์ว่า
		ใครพึงแก้ความยุ่งนี้ได้
@เชิงอรรถ :
@๑ ผู้ไม่ถูกต้อง หมายถึงผู้ไม่ถูกต้องกรรม, ผู้ไม่ทำกรรม (สํ.ส.อ. ๑/๒๒/๔๘)
@๒ กิเลสเพียงดังเนิน หมายถึงกิเลสคือราคะ โทสะ โมหะ ที่ชื่อว่า เป็นเนิน เพราะทำจิตให้ลาดต่ำ โน้มไปสู่ที่ต่ำ
@เช่นต้องย้อนไปสู่จตุตถฌานอีก ในที่บางแห่ง คำว่า องฺคณ หมายถึงพื้นที่ที่เป็นเนินตามที่พูดกันว่า เนินโพธิ์
@เนินเจดีย์ เป็นต้น (ม.มู.อ. ๑/๕๗/๑๕๑)
@๓ ดู ขุ.ธ. ๒๕/๑๒๕/๓๙
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๑๕ หน้า : ๒๖}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค [๑. เทวดาสังยุต]
                                                                 ๓. สัตติวรรค ๔. มโนนิวารณสูตร
	พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า
		นรชนผู้มีปัญญา เห็นภัยในสังสารวัฏ
		ดำรงอยู่ในศีลแล้ว เจริญจิตและปัญญา๑-
		มีความเพียร มีปัญญาเครื่องบริหาร
		นั้นพึงแก้ความยุ่งนี้ได้
		บุคคลเหล่าใดกำจัดราคะ โทสะ และอวิชชาได้แล้ว
		บุคคลเหล่านั้นสิ้นอาสวะแล้ว เป็นพระอรหันต์
		พวกเขาแก้ความยุ่งได้แล้ว
		นาม๒- ก็ดี รูปก็ดี ปฏิฆสัญญาก็ดี
		รูปสัญญาก็ดี๓- ดับไม่เหลือในที่ใด
		ความยุ่งนั้นก็ย่อมขาดหายไปในที่นั้น๔-
ชฏาสูตรที่ ๓ จบ
๔. มโนนิวารณสูตร
ว่าด้วยการห้ามใจ
	[๒๔] เทวดากราบทูลว่า
		บุคคลห้ามใจจากอารมณ์ใดๆ ได้
		ทุกข์เพราะอารมณ์นั้นๆ ย่อมไม่มาถึงเขา
		เขาห้ามใจจากอารมณ์ทั้งปวงได้
		ย่อมพ้นจากทุกข์ เพราะอารมณ์ทั้งปวง
@เชิงอรรถ :
@๑ เจริญจิตและปัญญา หมายถึงเจริญสมาธิและวิปัสสนา (สํ.ส.อ. ๑/๒๓/๔๙)
@๒ นาม หมายถึงอรูปขันธ์ ๔ (คือ เวทนา สัญญา สังขารและวิญญาณ) (สํ.ส.อ. ๑/๒๓/๕๐)
@๓ ปฏิฆสัญญา หมายถึงกามภพ รูปสัญญา หมายถึงรูปภพ (สํ.ส.อ. ๑/๒๓/๕๐)
@๔ ดูเทียบคาถาข้อ ๑๙๒ หน้า ๒๗๒-๒๗๓ ในเล่มนี้
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๑๕ หน้า : ๒๗}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๒๖-๒๗.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=15&page=26&pages=2&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=15&A=648
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=15&A=648#p26
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 15 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_15
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu15
https://84000.org/tipitaka/english/?index_15