พระไตรปิฏกเล่มที่ ๑๕ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๗ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
สังยุตตนิกาย สคาถวรรค
หน้าที่ ๓๓๓.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค [๙. วนสังยุต]
                                                                 ๑๓. ปากดินทริยสูตร
๑๒. มัชฌัณหิกสูตร
ว่าด้วยเวลาเที่ยงวัน
	[๒๓๒] สมัยหนึ่ง ภิกษุรูปหนึ่งอยู่ ณ ราวป่าแห่งหนึ่ง แคว้นโกศล ครั้งนั้น
เทวดาผู้สิงสถิตอยู่ในราวป่านั้น เข้าไปหาภิกษุนั้นถึงที่อยู่แล้วได้กล่าวคาถานี้ใน
สำนักของภิกษุนั้นว่า
		เมื่อฝูงนกพากันพักร้อนอยู่ในเวลาเที่ยงวัน
		ป่าใหญ่ส่งเสียงประหนึ่งว่าครวญครางอยู่
		เสียงครวญครางแห่งป่าใหญ่นั้น
		ปรากฏเป็นสิ่งที่น่ากลัวแก่ข้าพเจ้า๑-
	ภิกษุนั้นกล่าวคาถานี้ว่า
		เมื่อฝูงนกพากันพักร้อนอยู่ในเวลาเที่ยงวัน
		ป่าใหญ่ส่งเสียงประหนึ่งว่าครวญครางอยู่
		เสียงครวญครางแห่งป่าใหญ่นั้น
		ปรากฏเป็นสิ่งที่น่ายินดีแก่เรา๑-
มัชฌัณหิกสูตรที่ ๑๒ จบ
๑๓. ปากตินทริยสูตร
ว่าด้วยภิกษุผู้ไม่สำรวมอินทรีย์
	[๒๓๓] สมัยหนึ่ง ภิกษุจำนวนมากอยู่ ณ ราวป่าแห่งหนึ่ง แคว้นโกศล
เป็นผู้ฟุ้งซ่าน ถือตัว โลเล ปากกล้า พูดจาพร่ำเพรื่อ หลงลืมสติ ไม่มีสัมปชัญญะ
มีจิตไม่ตั้งมั่น มีจิตกวัดแกว่ง ไม่สำรวมอินทรีย์ ครั้งนั้น เทวดาผู้สิงสถิตอยู่ในราว
ป่านั้น มีความอนุเคราะห์หวังดีต่อภิกษุเหล่านั้น ประสงค์จะให้ภิกษุเหล่านั้นสลดใจ
จึงเข้าไปหาภิกษุเหล่านั้นถึงที่อยู่ ได้กล่าวกับภิกษุเหล่านั้นด้วยคาถาว่า
@เชิงอรรถ :
@๑-๑ ดูเทียบคาถาข้อ ๑๕ หน้า ๑๔ ในเล่มนี้
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๑๕ หน้า : ๓๓๓}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๓๓๓.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=15&page=333&pages=1&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=15&A=8942
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=15&A=8942#p333
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 15 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_15
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu15
https://84000.org/tipitaka/english/?index_15