พระไตรปิฏกเล่มที่ ๒๑ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๓ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต
หน้าที่ ๑๐๘-๑๐๙.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต [๒. ทุติยปัณณาสก์]
                                                                 ๒. ปัตตกัมมวรรค ๕. รูปสูตร
		เพราะการปรนนิบัติมารดาบิดานั้นแล
		บัณฑิตทั้งหลายจึงสรรเสริญเขาในโลกนี้เอง
		เขาตายไปแล้วย่อมบันเทิงในสวรรค์
พรหมสูตรที่ ๓ จบ
๔. นิรยสูตร
ว่าด้วยธรรมเป็นเหตุให้เกิดในนรก
	[๖๔] ภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการย่อมดำรงอยู่
ในนรกเหมือนถูกนำไปฝังไว้
	ธรรม ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ
		๑. ฆ่าสัตว์  ๒. ลักทรัพย์
		๓. ประพฤติผิดในกาม  ๔. พูดเท็จ
	ภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการนี้แลย่อมดำรงอยู่
ในนรกเหมือนถูกนำไปฝังไว้
		การฆ่าสัตว์ การลักทรัพย์
		การพูดเท็จ และการคบหาภรรยาของผู้อื่น
		เรากล่าวว่าเป็นกรรมเศร้าหมอง
		บัณฑิตทั้งหลายย่อมไม่สรรเสริญเลย
นิรยสูตรที่ ๔ จบ
๕. รูปสูตร
ว่าด้วยบุคคลผู้ถือรูปเป็นประมาณ
	[๖๕] ภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๔ จำพวกนี้มีปรากฏอยู่ในโลก
	บุคคล ๔ จำพวก๑- ไหนบ้าง คือ
@เชิงอรรถ :
@๑ ดู อภิ.ปุ. (แปล) ๓๖/๑๗๑-๑๗๒/๒๐๔-๒๐๕
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๑ หน้า : ๑๐๘}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต [๒. ทุติยปัณณาสก์]
                                                                 ๒. ปัตตกัมมวรรค ๕. รูปสูตร
		๑. บุคคลผู้ถือรูปเป็นประมาณ เลื่อมใสในรูป
		๒. บุคคลผู้ถือเสียงเป็นประมาณ เลื่อมใสในเสียง
		๓. บุคคลผู้ถือความเศร้าหมองเป็นประมาณ๑- เลื่อมใสในความเศร้าหมอง
		๔. บุคคลผู้ถือธรรมเป็นประมาณ เลื่อมใสในธรรม
	ภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๔ จำพวกนี้แลมีปรากฏอยู่ในโลก
		ชนเหล่าใดถือประมาณในรูป
		และชนเหล่าใดคล้อยไปตามเสียง
		ชนเหล่านั้นชื่อว่าตกอยู่ในอำนาจของฉันทราคะ๒-
		ย่อมไม่รู้จักบุคคลนั้น คือ
		บุคคลนั้นแลเป็นคนเขลา ไม่รู้คุณภายในของเขา
		และไม่เห็นข้อปฏิบัติภายนอกของเขา
		ถูกห้อมล้อมไว้โดยรอบ ย่อมถูกเสียงชักนำไป
		อนึ่ง บุคคลผู้ไม่รู้คุณภายใน๓-
		แต่เห็นข้อปฏิบัติภายนอก๔-
		มองแต่ผลในภายนอก๕-
		ย่อมถูกเสียงชักนำไป
		ส่วนบุคคลที่รู้คุณภายใน
		และเห็นแจ้งข้อปฏิบัติภายนอก
		เห็นธรรมปราศจากเครื่องกั้น
		ย่อมไม่ถูกเสียงชักนำไป
รูปสูตรที่ ๕ จบ
@เชิงอรรถ :
@๑ หมายถึงความเศร้าหมองแห่งจีวร คือ จีวรที่หยาบ จีวรเก่า และจีวรปะเย็บหลายครั้ง และความเศร้าหมอง
@แห่งบาตร คือ บาตรที่มีรอยปุ่มหลายแห่ง (องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๖๕/๓๕๕, องฺ.จตุกฺก.ฏีกา ๒/๖๕/๓๘๘)
@๒ หมายถึงตกอยู่ในอำนาจของความพอใจและความกำหนัดยินดี (องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๖๕/๓๕๕)
@๓ หมายถึงไม่รู้คุณมีศีลเป็นต้นที่อยู่ในภายในของบุคคลนั้น (องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๖๕/๓๕๕)
@๔ หมายถึงเห็นเฉพาะข้อปฏิบัติภายนอกของบุคคลนั้น (องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๖๕/๓๕๕)
@๕ หมายถึงเห็นเฉพาะผลคือสักการะภายนอกที่คนเหล่าอื่นกระทำแก่บุคคลนั้น (องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๖๕/๓๕๕)
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๑ หน้า : ๑๐๙}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๒๑ หน้าที่ ๑๐๘-๑๐๙.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=21&page=108&pages=2&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=21&A=3202
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=21&A=3202#p108
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 21 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_21
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu21
https://84000.org/tipitaka/english/?index_21