พระไตรปิฏกเล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๓๕๓ ฉบับมหาจุฬาฯ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา [๒. ทุกนิบาต]

๒. ทุติยวรรค ๓. เหรัญญิกานิเถรคาถา

[๑๔๒] ภิกษุพึงใช้เสนาสนะที่สงัด พึงประพฤติธรรมที่เป็นเหตุให้หลุดพ้นจากสังโยชน์ ถ้ายังไม่ประสบความยินดีในเสนาสนะที่สงัดและโมกขธรรมนั้น ก็ควรเป็นผู้มีสติรักษาตนอยู่ในหมู่ ๒. โชติทาสเถรคาถา ภาษิตของพระโชติทาสเถระ (พระโชติทาสเถระเมื่อจะสอนพวกญาติผู้ถือความบริสุทธิ์ภายนอกในลัทธิต่างๆ จึงได้กล่าว ๒ คาถาไว้ดังนี้ว่า) [๑๔๓] ชนเหล่าใดเหล่าหนึ่งผู้มีความพยายามร้ายกาจ เบียดเบียนมนุษย์ทั้งหลายด้วยการกระทำที่เจือไปด้วยความผลุน ผลันก็ดี ด้วยการทำที่มีความประสงค์ต่างๆ กันก็ดี แม้ชนเหล่านั้นก็ย่อมเกลี่ยตนลงในเหตุนั้นเหมือนกัน เพราะกรรมย่อมไม่สูญหาย [๑๔๔] คนทำกรรมใดไว้ ดีหรือชั่วก็ตาม เขาย่อมเป็นผู้รับผลของกรรมนั้นที่ตนทำไว้โดยแท้ ๓. เหรัญญิกานิเถรคาถา ภาษิตของพระเหรัญญิกานิเถระ (พระเหรัญญิกานิเถระเมื่อจะตักเตือนน้องชาย จึงได้กล่าว ๒ คาถาไว้ดังนี้ว่า) [๑๔๕] วันคืนผ่านพ้นไป ชีวิตย่อมดับไป อายุของสัตว์ทั้งหลายย่อมสิ้นไป เหมือนน้ำในแม่น้ำน้อยสิ้นไป [๑๔๖] เมื่อเป็นเช่นนั้น คนพาลถึงทำบาปกรรมอยู่ก็ไม่รู้สึกตัว ภายหลัง เขาได้รับทุกข์แสนสาหัส เพราะบาปกรรมนั้นมีผลเลวทราม {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๖ หน้า : ๓๕๓}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๓๕๓. https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=26&page=353&pages=1&edition=mcu ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=26&A=9881 https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=26&A=9881#p353 สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 26 :- https://84000.org/tipitaka/read/?index_26 https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu26 https://84000.org/tipitaka/english/?index_26