พระไตรปิฏกเล่มที่ ๒๖ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๘ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา
หน้าที่ ๔๖๘-๔๖๙.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา [๑๖. วีสตินิบาต]
                                                                 ๔. รัฏฐปาลเถรคาถา
	[๗๖๕] เราได้ขึ้นปราสาทคือสติปัฏฐาน
	          พิจารณาเห็นหมู่สัตว์ผู้ยินดีในร่างกายของตน
	          ที่เราจักได้รู้ในกาลก่อนโดยเป็นแก่นสาร
	[๗๖๖] เมื่อคราวที่เราได้เห็นทาง (คือวิปัสสนา)
	          ซึ่งเป็นอุบายสำหรับขึ้นเรือ (คืออริยมรรค)
	          แล้วไม่ยึดถือว่าเป็นตัวตน จึงได้เห็นท่าที่ดีเยี่ยม๑-
	[๗๖๗] พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ทรงแสดงทางอันยอดเยี่ยม
	          เพื่อไม่ให้เป็นไปแห่งบาปธรรมคือทิฏฐิและมานะเป็นต้น
	          ซึ่งเปรียบเหมือนลูกศรเกิดแต่ตน ทั้งเกิดแต่ตัณหาที่นำไปสู่ภพได้
	[๗๖๘] พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงกำจัดโทษที่เป็นพิษ
	          ได้ทรงช่วยบรรเทากิเลสเครื่องร้อยรัดของเราที่นอนเนื่องอยู่ในสันดาน
	          ครอบงำสันดานอยู่มาเป็นเวลานาน
๔. รัฏฐปาลเถรคาถา
ภาษิตของพระรัฏฐปาลเถระ
	(พระรัฏฐปาลเถระได้กล่าวภาษิตเหล่านี้ว่า)
	[๗๖๙] ขอเชิญโยมมารดาบิดาทรงดูอัตภาพ
	          ที่ผ้าและอาภรณ์เป็นต้น ทำให้วิจิตร
	          มีกายเป็นแผล มีกระดูก ๓๐๐ ท่อนเป็นโครงร่าง
	          กระสับกระส่ายที่พวกคนเขลาดำริหวังกันส่วนมาก
	          ซึ่งไม่มีความยั่งยืนตั้งมั่น
	[๗๗๐] ขอเชิญโยมมารดาบิดาทรงดูรูปที่สตรีใช้แก้วมณีและต่างหู
	          แต่งให้วิจิตร ซึ่งมีหนังหุ้มกระดูกไว้ภายใน งามพร้อมเสื้อผ้า
@เชิงอรรถ :
@๑ โสดาปัตติมรรค (ขุ.เถร.อ. ๒/๗๖๖/๓๑๘)
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๖ หน้า : ๔๖๘}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา [๑๖. วีสตินิบาต]
                                                                 ๔. รัฏฐปาลเถรคาถา
	[๗๗๑] เท้าทั้งสองย้อมด้วยครั่งสด หน้าทาด้วยจุรณ
	          ก็สามารถทำคนเขลาให้ลุ่มหลง
	          แต่ไม่สามารถทำคนที่แสวงหาฝั่งคือนิพพานให้ลุ่มหลงได้
	[๗๗๒] ผมที่ตบแต่งให้เป็นลอนดังกระดานหมากรุก
	          ตาทั้งสองที่หยอดด้วยยาหยอดตาก็สามารถทำคนเขลาให้ลุ่มหลง
	          แต่ไม่สามารถทำคนที่แสวงหาฝั่งคือนิพพานให้ลุ่มหลงได้
	[๗๗๓] กายที่มีสภาพเปื่อยเน่าเป็นธรรมดาซึ่งตบแต่งแล้ว
	          เหมือนกล่องยาหยอดตาใหม่ๆ ที่งดงาม
	          ก็สามารถทำคนเขลาให้ลุ่มหลง
	          แต่ไม่สามารถทำคนที่แสวงหาฝั่งคือนิพพานให้ลุ่มหลงได้
	[๗๗๔] นายพรานเนื้อดักบ่วงไว้แล้ว เนื้อไม่มาติดบ่วง
	          เราทั้งหลาย(ฝูงเนื้อ)กินเหยื่อแล้วหลบหนีไป
	          เมื่อนายพรานกำลังคร่ำครวญอยู่
	[๗๗๕] เราทั้งหลายกัดบ่วงของพรานเนื้อขาดแล้ว เนื้อไม่ติดบ่วง
	          เรากินเหยื่อแล้วหลบหนีไป เมื่อพรานเนื้อกำลังเศร้าโศกอยู่
	[๗๗๖] อาตมาเห็นผู้คนที่มีทรัพย์ในโลก ได้ทรัพย์เครื่องปลื้มใจแล้ว
	          ไม่ยอมให้(ใคร) เพราะความหลง
	          ได้ทรัพย์แล้ว เก็บสะสมไว้ และปรารถนากามคุณยิ่งๆ ขึ้นไป
	[๗๗๗] พระราชาทรงกดขี่ ช่วงชิงเอาแผ่นดิน
	          ทรงครอบครองแผ่นดินซึ่งมีสมุทรสาครล้อมรอบ
	          ตลอดสมุทรสาครฝั่งนี้ ยังไม่ทรงพอ
	          ยังทรงปรารถนาจะครอบครองสมุทรสาครฝั่งโน้นอีก
	[๗๗๘] ทั้งพระราชาและคนอื่นเป็นจำนวนมากที่ยังไม่ปราศจากตัณหา
	          เข้าถึงความตาย ยังไม่เต็มตามที่ต้องการเลย
	          ก็ละทิ้งร่างกายไป เพราะความอิ่มด้วยกามไม่มีในโลก
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๖ หน้า : ๔๖๙}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๔๖๘-๔๖๙.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=26&page=468&pages=2&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=26&A=13006
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=26&A=13006#p468
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 26 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_26
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu26
https://84000.org/tipitaka/english/?index_26