พระไตรปิฏกเล่มที่ ๒๗ หน้าที่ ๑๑๖ ฉบับมหาจุฬาฯ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [๒. ทุกนิบาต]

๑๐. สิงคาลวรรค ๕. มูลปริยายชาดก (๒๔๕)

[๑๘๘] ได้ยินมาว่า คนที่ไม่ปรารถนาสิ่งที่ตนเห็นก็ดี ปรารถนาสิ่งที่ตนไม่เห็นก็ดี ข้าพเจ้าเข้าใจว่า ถึงเขาจะเที่ยวแสวงหาไปนานแสนนาน ก็จะไม่ได้สิ่งที่ตนปรารถนาเลย [๑๘๙] คนย่อมไม่พอใจสิ่งที่ตนได้มา และดูหมิ่นสิ่งที่ตนปรารถนาได้มาแล้ว เพราะความปรารถนาซึ่งมีอารมณ์ไม่มีที่สิ้นสุด ข้าพเจ้าขอกระทำการนอบน้อมท่านผู้ปราศจากความปรารถนา วิคติจฉชาดกที่ ๔ จบ ๕. มูลปริยายชาดก (๒๔๕) ว่าด้วยทรงปราบภิกษุผู้ทะนงด้วยมูลปริยายสูตร (อาจารย์ทิศาปาโมกข์โพธิสัตว์ถามปัญหากับพวกศิษย์แล้ว จึงกล่าวว่า) [๑๙๐] กาลเวลาย่อมกินเหล่าสัตว์ทั้งปวงพร้อมกับตัวเอง ส่วนผู้ใดกินกาลเวลาได้^๑- ผู้นั้นชื่อว่าเผาตัณหาที่เผาเหล่าสัตว์ได้แล้ว (พระโพธิสัตว์ติเตียนมาณพเหล่านั้นว่า) [๑๙๑] ศีรษะของนรชนปรากฏมีเป็นจำนวนมาก และมีผมหนาปกคลุมจนถึงคอ บรรดาคนเหล่านี้ ใครบ้างเล่าที่มีปัญญา มูลปริยายชาดกที่ ๕ จบ @เชิงอรรถ : @^๑ ผู้กินกาลเวลาได้ หมายถึงพระขีณาสพ เพราะทำกาลปฏิสนธิในคราวต่อไปให้สิ้น คือกลืนกินกาลเวลา @ด้วยอริยมรรค (ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก) (ขุ.ชา.อ. ๓/๑๙๐/๓๔๗) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๗ หน้า : ๑๑๖}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๒๗ หน้าที่ ๑๑๖. https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=27&page=116&pages=1&edition=mcu ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=27&A=3145 https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=27&A=3145#p116 สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 27 :- https://84000.org/tipitaka/read/?index_27 https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu27 https://84000.org/tipitaka/english/?index_27