บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||||
พระไตรปิฏกเล่มที่ ๒๗ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๙ [ฉบับมหาจุฬาฯ] ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๑ หน้าที่ ๑๒.
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [๑. เอกกนิบาต]
๓. กุรุงควรรค ๑๐. มุนิกชาดก (๓๐)
๘. นันทิวิสาลชาดก (๒๘) ว่าด้วยโคนันทิวิสาล (พระศาสดาทรงติเตียนพวกภิกษุฉัพพัคคีย์ผู้พูดคำหยาบคาย ตรัสนันทิวิสาล- ชาดกนี้แล้ว จึงตรัสพระคาถานี้ว่า) [๒๘] บุคคลควรพูดแต่คำที่น่าพอใจเท่านั้น ไม่ควรพูดคำที่ไม่น่าพอใจในเวลาไหนๆ เมื่อพราหมณ์พูดคำที่น่าพอใจ โคนันทิวิสาลจึงลากสัมภาระอันหนักไปได้ ทั้งยังทำให้พราหมณ์ได้ทรัพย์อีกด้วย ส่วนตนเองก็ปลื้มใจ เพราะการช่วยเหลือนั้นนันทิวิสาลชาดกที่ ๘ จบ ๙. กัณหชาดก (๒๙) ว่าด้วยโคกัณหะ (พระศาสดาทรงแสดงพระธรรมเทศนาว่า พระตถาคตหาผู้เสมอเหมือนมิได้ทั้งใน อดีตทั้งในปัจจุบัน จึงตรัสพระคาถานี้ว่า) [๒๙] ในที่ใดๆ มีธุระหนัก ในที่ใดหนทางเป็นร่องลึก ขรุขระ ในเวลานั้นแหละ ชนทั้งหลายจะเทียมโคกัณหะ โคกัณหะนั้นแหละจะนำธุระอันนั้นไปได้กัณหชาดกที่ ๙ จบ ๑๐. มุนิกชาดก (๓๐) ว่าด้วยหมูชื่อมุนิกะ (โคโพธิสัตว์พูดกับน้องซึ่งมีความน้อยใจว่า เขาเลี้ยงด้วยหญ้าและฟาง เลี้ยง สุกรด้วยข้าวต้มและข้าวสวย จึงกล่าวคาถานี้ว่า) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๗ หน้า : ๑๒}
เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๒๗ หน้าที่ ๑๒. https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=27&page=12&pages=1&edition=mcu ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=27&A=293 https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=27&A=293#p12 สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 27 :- https://84000.org/tipitaka/read/?index_27 https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu27 https://84000.org/tipitaka/english/?index_27
จบการแสดงผล หน้าที่ ๑๒.
บันทึก ๑๗ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]