พระไตรปิฏกเล่มที่ ๑๕ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๗
สังยุตตนิกาย สคาถวรรค
หน้าที่  ๔๒.

กินททสูตรที่ ๒
	[๑๓๗] เทวดาทูลถามว่า
		บุคคลให้สิ่งอะไรชื่อว่าให้กำลัง ให้สิ่งอะไรชื่อว่าให้วรรณะ
		ให้สิ่งอะไรชื่อว่าให้ความสุข ให้สิ่งอะไรชื่อว่าให้จักษุ
		และบุคคลเช่นไรชื่อว่าให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ข้าพระองค์ทูลถาม
		พระองค์ ขอพระองค์ตรัสบอกแก่ข้าพระองค์ด้วยเถิด ฯ
	[๑๓๘] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า
		บุคคลให้อาหารชื่อว่าให้กำลัง ให้ผ้าชื่อว่าให้วรรณะ ให้ยาน
		พาหนะชื่อว่าให้ความสุข ให้ประทีปโคมไฟชื่อว่าให้จักษุและ
		ผู้ที่ให้ที่พักพาอาศัยชื่อว่าให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ส่วนผู้ที่พร่ำสอน
		ธรรมชื่อว่าให้อมฤตธรรม ฯ
อันนสูตรที่ ๓
	[๑๓๙] เทวดากราบทูลว่า
		เทวดาและมนุษย์ทั้งสองพวก ต่างก็พอใจอาหารด้วยกันทั้งนั้น
		เออ ก็ผู้ที่ไม่พอใจอาหารชื่อว่ายักษ์โดยแท้ ฯ
	[๑๔๐] พ.	ชนเหล่าใดมีใจผ่องใสแล้ว ให้อาหารนั้นด้วยศรัทธา
		อาหารนั้นแลย่อมพะนอเขาทั้งในโลกนี้และโลกหน้า เพราะ
		เหตุนั้นบุคคลพึงนำความตระหนี่ให้ปราศจากไป พึงข่มความ
		ตระหนี่ซึ่งเป็นตัวมลทินเสียให้ทาน เพราะบุญทั้งหลายเป็นที่
		พึ่งของเหล่าสัตว์ในโลกหน้า ฯ
เอกมูลสูตรที่ ๔
	[๑๔๑] เทวดากราบทูลว่า
		บาดาล มีรากอันเดียว มีความวนสอง มีมลทินสาม มี

เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  บรรทัดที่ ๙๒๓ - ๙๔๕.  หน้าที่  ๔๒.
http://84000.org/tipitaka/pitaka_page/?book=15&page=42&pages=1&pagebreak=1