อรรถกถาเล่มที่ ๑๐ หน้าที่ ๖๗.

ตตฺริมานิ วตฺถูนิ:- ทีฆภาณกอภยตฺเถโร กิร เอกํ ปิณฺฑปาติกํ ปริคฺคเหตุํ อสกฺโกนฺโต ทหรสฺส สญฺญํ อทาสิ, โส ตํ นหายมานํ กลฺยาณีนทีมุขทฺวาเร นิมุชฺชิตฺวา ปาเท อคฺคเหสิ, ปิณฺฑปาติโก กุมฺภีโลติ สญฺญาย มหาสทฺทมกาสิ, ตทา นํ ปุถุชฺชโนติ สญฺชานึสุ. จนฺทมุขติสฺสราชกาเล ^๑- ปน มหาวิหาเร สํฆตฺเถโร ขีณาสโว ทุพฺพลจกฺขุโก วิหาเรเยว อจฺฉิ, ราชา เถรํ ปริคฺคณฺหิสฺสามีติ ภิกฺขาจารํ คเตสุ อปฺปสทฺโท อุปสงฺกมิตฺวา สปฺโป วิย ปาเท อคฺคเหสิ, เถโร สิลาถมฺโภ วิย นิจฺจโล หุตฺวา โก เอตฺถาติ อาห. อหํ ภนฺเต ติสฺโสติ. สุคนฺธํ วายสิ โน ติสฺสาติ. เอวํ ขีณาสวสฺส ภยํ นาม นตฺถิ. เอกจฺโจ ปน ปุถุชฺชโนปิ อติสูโร โหติ นิพฺภโย. โส รชนีเยน อารมฺมเณน ปริคฺคณฺหิตพฺโพ. วสภราชาปิ หิ เอกํ เถรํ ปริคฺคณฺหมาโน ฆเร นิสีทาเปตฺวา ตสฺส สนฺติเก พทรผลํว มทฺทาเปสิ, ^๒- มหาเถรสฺส เขโฬ จลิ, ตโต เถรสฺส ปุถุชฺชนกภาโว อาวิภูโต. ขีณาสวสฺส หิ รสตณฺหา นาม สุปฺปหีนา, ทิพฺเพสุปิ รเสสุ นิกนฺติ นาม น โหติ. ตสฺมา อิเมหิ อุปาเยหิ ปริคฺคเหตฺวา สเจ ตสฺส ภยํ วา ฉมฺภิตตฺตํ โลมหํโส วา รสตณฺหา วา อุปฺปชฺชติ, น ตฺวํ อรหาติ อปเนตพฺโพ. สเจ ปน อภีรู อจฺฉมฺภี อนุตฺตราสี หุตฺวา สีโห วิย นิสิทติ, ทิพฺพารมฺมเณปิ นิกนฺตึ น ชเนติ, อยํ ภิกฺขุ สมฺปนฺนเวยฺยากรโณ สมนฺตา ราชราชมหามตฺตาทีหิ เปสิตํ สกฺการํ อรหตีติ. ปปญฺจสูทนิยา มชฺฌิมนิกายฏฺฐกถาย ฉพฺพิโสธนสุตฺตวณฺณนา นิฏฺฐิตา. ------------- ๓. สปฺปุริสธมฺมสุตฺตวณฺณนา [๑๐๕] เอวมฺเม สุตนฺติ สปฺปุริสธมฺมสุตฺตํ. ตตฺถ สปฺปุริสธมฺมนฺติ สปฺปุริสานํ ธมฺมํ. อสปฺปุริสธมฺมนฺติ ปาปปุริสานํ ธมฺมํ. เอวํ มาติกํ ฐเปตฺวาปิ ปุน ยถา นาม มคฺคกุสโล ปุริโส วามํ มุญฺจิตฺวา ทกฺขิณํ คณฺหาติ. ปฐมํ @เชิงอรรถ: ^๑ ก. จณฺฑีมุขติสฺสราชกาเล ^๒ ฉ. พทรสาฬวํ มทฺทมาโน นิสีทิ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๐ หน้าที่ ๖๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=10&page=67&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=10&A=1699&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=10&A=1699&modeTY=2&pagebreak=1#p67