อรรถกถาเล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๑๒.

อิทมโวจ ภควาติ อิทํ วฏฺฏวิวฏฺฏวเสน สกลสุตฺตํ ภควา อโวจ. อตฺตมนา เต ภิกฺขูติ ตุฏฺจิตฺตา เต ปญฺจสตา ขีณาสวา ภิกฺขู. ภควโต ภาสิตํ อภินนฺทุนฺติ กรวีกรุตมญฺชุนา กณฺณสุเขน ปณฺฑิตชนหทยานํ อมตาภิเสกสทิเสน พฺรหฺมสฺสเรน ภาสโต ภควโต วจนํ อภินนฺทึสุ, อนุโมทึสุ เจว สมฺปฏิจฺฉึสุ จาติ อตฺโถ. เตเนตํ วุจฺจติ:- "สุภาสิตํ สุลปิตํ สาธุ สาธูติ ตาทิโน อนุโมทมานา สิรสา สมฺปฏิจฺฉึสุ ภิกฺขโว"ติ. ปมปฏิจฺจสมุปฺปาทสุตฺตวณฺณนา นิฏฺิตา. -------------------- ๒. วิภงฺคสุตฺตวณฺณนา [๒] ทุติเยปิ วุตฺตนเยเนว สุตฺตนิกฺเขโป เวทิตพฺโพ. อยํ ปน วิเสโส:- ปมํ อุคฺฆฏิตญฺูปุคฺคลานํ วเสน สงฺเขปโต เทสิตํ, ^๑- อิทํ วิปจิตญฺูนํ วเสน วิตฺถารโตติ. อิมสฺมิญฺจ ปน สุตฺเต จตสฺโส วลฺลิหารกปุริสูปมา วตฺตพฺพา, ตา วิสุทฺธิมคฺเค วุตฺตา เอว. ยถา หิ วลฺลิหารโก ปุริโส วลฺลิยา อคฺคํ ทิสฺวา ตทนุสาเรน มูลํ ปริเยสนฺโต ตํ ทิสฺวา วลฺลึ มูเล เฉตฺวา อาทาย กมฺเม อุปเนยฺย, เอวํ ภควา วิตฺถารเทสนํ เทเสนฺโต ปฏิจฺจสมุปฺปาทสฺส อคฺคภูตา ชรามรณา ^๒- ปฏฺาย ยาว มูลภูตํ อวิชฺชาปทํ, ตาว เทสนํ อาหริตฺวา ปุน วฏฺฏวิวฏฺฏํ เทเสนฺโต นิฏฺาเปสิ. ตตฺรายํ ชรามรณาทีนํ วิตฺถารเทสนาย อตฺถวินิจฺฉโย:- ชรามรณนิทฺเทเส ตาว เตสํ เตสนฺติ ^๓- อยํ สงฺเขปโต อเนเกสํ สตฺตานํ สาธารณนิทฺเทโสติ @เชิงอรรถ: ^๑ ฉ.ม., อิ. ทสฺสิตํ @^๒ สี.,อิ. อคฺคภูตชรามรณโต ^๓ สี.,อิ. ยา เตสํ เตสนฺติ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๑๒. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=12&page=12&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=12&A=253&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=12&A=253&pagebreak=1#p12