บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๑๓ ภาษาบาลี อักษรไทย สํ.อ. (สารตฺถ.๓) หน้าที่ ๒๑๗.
ทูรีภาเวน พฺยาปาทรหิตตฺตา อพฺยาปชฺโฌ นาม โหติ. ตณฺหาย ปหานา กมฺมํ ปหียตีติ ยํ ตณฺหามูลกํ กมฺมํ อุปฺปชฺเชยฺย, ตํ ตณฺหาปหาเนน ปหียติ. กมฺมสฺส ปหานา ทุกฺขนฺติ ยมฺปิ กมฺมมูลกํ วฏฺฏทุกฺขํ อุปฺปชฺเชยฺย, ตํ กมฺมปฺปหาเนน ปหียติ. ตณฺหกฺขยาทโย ตณฺหาทีนํเยว ขยา, อตฺถโต ปเนเตหิ นิพฺพานํ กถิตนฺติ เวทิตพฺพํ. สตฺตมํ อุตฺตานเมว. ๘. นิพฺเพธภาคิยสุตฺตวณฺณนา [๒๐๙] อฏฺฐเม นิพฺเพธภาคิยนฺติ นิพฺพิชฺฌนโกฏฺฐาสิยํ. สติสมฺโพชฺฌงฺคํ ภาวิเตนาติ สติสมฺโพชฺฌงฺเคน ๑- ภาวิเตน, สติสมฺโพชฺฌงฺคํ วา ภาเวตฺวา ฐิเตน, เอวเมตฺถ มคฺคโพชฺฌงฺคา มิสฺสกา. เตหิ ภาวิตํ, เต วา ภาเวตฺวา ฐิตํ จิตฺตํ ๒- นิพฺพตฺติตโลกุตฺตรเมว. ตมฺปิ ปน มคฺคนิสฺสิตํ กตฺวา มิสฺสกเมว กเถตุํ วฏฺฏติ. ๙. เอกธมฺมสุตฺตวณฺณนา [๒๑๐] นวเม สญฺโญชนวินิพนฺธาติ สญฺโญชนสงฺขาตา วินิพนฺธา. อชฺโฌสานาติ ปรินิฏฺฐเปตฺวา คหณา. ๑๐. อุทายิสุตฺตวณฺณนา [๒๑๑] ทสเม อพหุกโตติ อกตพหุมาโน. อุกฺกุชฺชาวกุชฺชนฺติ เอตฺถ อุกฺกุชฺชํ วุจฺจติ อุทโย, อวกุชฺชํ วโยติ อุทยพฺพยวเสน ปริวตฺเตนฺโต สมฺมสนฺโตติ ทีเปติ. ธมฺโม จ เม ภนฺเต อภิสมิโตติ วิปสฺสนาธมฺโม อภิสมาคโต. @เชิงอรรถ: ๑ ม. สติสมฺโพชฺฌงฺเค ๒ ม. ฐิตํ จิตฺตํ นิปฺผตฺติตํ จิตฺตํเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๓ หน้าที่ ๒๑๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=13&page=217&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=13&A=4711&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=13&A=4711&modeTY=2&pagebreak=1#p217
จบการแสดงผล หน้าที่ ๒๑๗.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]