บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๑๓ ภาษาบาลี อักษรไทย สํ.อ. (สารตฺถ.๓) หน้าที่ ๓๖๖.
กตฺวา "อนนุจฺฉวิกํ อเมฺหหิ กตนฺ"ติ วิปฺปฏิสาริโน หุตฺวา ปพฺพตปาทเมว อคมํสุ. ตโต เทวตา "อยํ ราชา ทฺวินฺนมฺปิ อิสิคณานํ หตฺถโต ลญฺชํ คเหตฺวา อญฺญมญฺญํ กลหํ กาเรสี"ติ กุชฺฌิตฺวา มหาสมุทฺทํ อุพฺพฏฺเฏตฺวา ตสฺส รญฺโญ วิชิตํ โยชนสหสฺสมตฺตฏฺฐานํ สมุทฺทเมว อกํสุ. อิสีนอนฺตรํ กตฺวา ภุรุราชาติ เม สุตํ อุจฺฉินฺโน สห รฏฺเฐหิ ส ราชา วิภวํ คโตติ ๑- เอวํ ภควตา อิมสฺมึ อตีเต ทสฺสิเต ๒- ยสฺมา พุทฺธานํ นาม กถา โอกปฺปนิยา โหติ, ตสฺมา ราชา อตฺตโน กิริยํ สลฺลกฺเขตฺวา "อนุปธาเรตฺวา มยา อกตฺตพฺพํ กมฺมํ กตนฺ"ติ "คจฺฉถ ภเณ ติตฺถิเย นิกฺกฑฺฒาเปตฺวา จินฺเตสิ "มยา การิโต วิหาโร นาม นตฺถิ, ตสฺมึเยว ฐาเน วิหารํ กาเรสฺสามี"ติ เตสํ ทพฺพสมฺภาเรหิ อทตฺวา วิหารํ กาเรสิ. ตํ สนฺธาเยตํ วุตฺตํ. ๒-๓. พฺราหฺมณสุตฺตาทิวณฺณนา [๑๐๐๘-๙] ทุติเย อุทยคามินินฺติ อตฺตโน สมเย วฑฺฒิคามินึ. มรณํ อาคเมยฺยาสีติ มรณํ อิจฺเฉยฺยาสิ, ปตฺเถยฺยาสิ วา. ตติยํ อุตฺตานเมว. ๔. ทุคฺคติภยสุตฺตวณฺณนา [๑๐๑๐] จตุตฺเถ สพฺพทุคฺคติภยํ สมติกฺกนฺโตติ มนุสฺสโทภคฺคํ ปฏิกฺขิตฺตํ. ๕. ทุคฺคติวินิปาตภยสุตฺตวณฺณนา [๑๐๑๑] ปญฺจเม สพฺพทุคฺคติวินิปาตภยํ สมติกฺกนฺโตติ มนุสฺสโทภคฺเคน สทฺธึ จตฺตาโร อปายา ปฏิกฺขิตฺตา. @เชิงอรรถ: ๑ ขุ.ชา. ๒๗/๒๗๕/๗๙ ๒ ม. อิมสฺมึ กถิเตเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๓ หน้าที่ ๓๖๖. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=13&page=366&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=13&A=7980&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=13&A=7980&modeTY=2&pagebreak=1#p366
จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๖๖.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]