บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๑๕ ภาษาบาลี อักษรไทย องฺ.อ. (มโนรถ.๒) หน้าที่ ๑๖๗.
ปุพฺเพนิวาสนฺติ ปุพฺเพนิวุตฺถกฺขนฺธปรมฺปรํ. โยเวตีติ โย อเวติ อวคจฺฉติ. โยเวทีติปิ ปาโฐ. โย อเวทิ, วิทิตํ ปากฏํ กตฺวา ฐิโตติ อตฺโถ. สคฺคาปายญฺจ ปสฺสตีติ โส ๑- ฉ กามาวจเร นว พฺรหฺมโลเก จตฺตาโร จ อปาเย ปสฺสติ. ชาติกฺขยํ ปตฺโตติ อรหตฺตํ ปตฺโต. อภิญฺญาโวสิโตติ ชานิตฺวา กิจฺจโวสาเนน วุสิโต. ๒- มุนีติ โมเนยฺเยน สมนฺนาคโต ขีณาสวมุนิ. เอตาหีติ เหฏฺฐา นิทฺทิฏฺฐาหิ ปุพฺเพนิวาสญาณาทีหิ. นาญฺญํ ลปิตลาปนนฺติ โย ปนญฺโญ เตวิชฺโชติ อญฺเญหิ ลปิตวจนมตฺตเมว ลปติ, ตมหํ เตวิชฺโชติ น วทามิ, อตฺตปจฺจกฺขโต ญตฺวา ปรสฺสปิ ๓- ติสฺโส วิชฺชา กเถนฺตเมวาหํ เตวิชฺโชติ วทามีติ อตฺโถ. กลนฺติ โกฏฺฐาสํ. นาคฺฆตีติ น ปาปุณาติ. อิทานิ พฺราหฺมโณ ภควโต กถาย ปสนฺโน ปสนฺนาการํ กโรนฺโต อภิกฺกนฺตนฺติอาทิมาห. ๙. ชาณุสฺโสณิสุตฺตวณฺณนา [๖๐] นวเม ยสฺสสฺสูติ ยสฺส ภเวยฺยุํ. ยญฺโญติอาทีสุ ยชิตพฺโพติ ยญฺโญ, เทยฺยธมฺมสฺเสตํ นามํ. สทฺธนฺติ มตกภตฺตํ. ถาลิปาโกติ วรปุริสานํ ทาตพฺพํ ๔- ภตฺตํ. เทยฺยธมฺมนฺติ วุตฺตาวเสสํ ยงฺกิญฺจิ เทยฺยธมฺมํ นาม. เตวิชฺเชสุ พฺราหฺมเณสุ ทานํ ทเทยฺยาติ สพฺพเมตํ ทานํ เตวิชฺเชสุ ทเทยฺย, เตวิชฺชพฺราหฺมณาว ปฏิคฺคเหตุํ ยุตฺตาติ ทสฺเสติ. เสสเมตฺถ เหฏฺฐา วุตฺตนยเมวาติ. ๑๐. สงฺคารวสุตฺตวณฺณนา [๖๑] ทสเม สงฺคารโวติ เอวํนามโก ราชคหนคเร ชิณฺณปฏิสงฺขรณการโก อายุตฺตกพฺราหฺมโณ. อุปสงฺกมีติ ภุตฺตปาตราโส หุตฺวา มหาชนปริวุโต อุปสงฺกมิ, มยมสฺสูติ เอตฺถ อสฺสูติ นิปาตมตฺตํ, มยํ โภ โคตม พฺราหฺมณา นามาติ @เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม.,อิ. อยํ ปาโฐ น ทิสฺสติ ๒ ฉ.ม.,อิ. โวสิโต @๓ ก. ยสฺสาปิ ๔ ฉ.ม.,อิ. ทาตพฺพยุตฺตํเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๑๖๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=15&page=167&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=15&A=3814&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=15&A=3814&modeTY=2&pagebreak=1#p167
จบการแสดงผล หน้าที่ ๑๖๗.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]