อรรถกถาเล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๓๑๐.

๖. กุหสุตฺตวณฺณนา [๒๖] ฉฏฺเฐ กุหาติ กุหกา. ถทฺธาติ โกเธน จ มาเนน จ ถทฺธา. ลปาติ อุปลาปกา. สิงฺคีติ "ตตฺถ กตมํ สิงฺคํ, ยํ สิงฺคํ สิงฺคารตา จตุรตา ^๑- จาตุริยํ ปริกฺขตตา ^๒- ปริกฺขตฺติยนฺ"ติ ^๓- เอวํ วุตฺเตหิ สิงฺคสทิเสหิ ปากฏกิเลเสหิ สมนฺนาคตา. อุนฺนฬาติ อุคฺคตนฬา ตุจฺฉมานํ อุกฺขิปิตฺวา ฐิตา. อสมาหิตาติ จิตฺเตกคฺคตามตฺตสฺสปิ ^๔- อลาภิโน. น เม เต ภิกฺขเว ภิกฺขู มามกาติ เต มยฺหํ ภิกฺขู มม สนฺตกา น โหนฺติ. "เต มยฺหนฺ"ติ อิทมฺปน สตฺถารํ อุทฺทิสฺส ปพฺพชิตตฺตา วุตฺตํ. เต โข เม ภิกฺขเว ภิกฺขู มามกาติ อิธาปิ เมติ อตฺตานํ อุทฺทิสฺส ปพฺพชิตตฺตา วทติ, สมฺมาปฏิปนฺนตฺตา ปน "มามกา"ติ อาห. วุฑฺฒึ วิรูฬฺหึ เวปุลฺลํ อาปชฺชนฺตีติ สีลาทีหิ คุเณหิ วฑฺฒนโต วุฑฺฒึ, นิจฺจลภาเวน วิรูฬฺหึ, สพฺพตฺถ ปตฺถฏตาย เวปุลฺลํ ปาปุณนฺติ. เต ปเนเต ยาว อรหตฺตมคฺคา วิรุหนฺติ, อรหตฺตผลปฺปตฺเต วิรูฬฺหา นาม โหนฺติ. อิติ อิมสฺมึ สุตฺตนฺเตปิ ^๕- คาถาสุปิ วฏฺฏวิวฏฺฏเมว กถิตํ. ๗. สนฺตุฏฺฐิสุตฺตวณฺณนา [๒๗] สตฺตเม อปฺปานีติ ปริตฺตานิ. สุลภานีติ สุเขน ลทฺธพฺพานิ, ยตฺถ กตฺถจิ สกฺกา โหนฺติ ลภิตุํ. อนวชฺชานีติ นิทฺโทสานิ. ปิณฺฑิยาโลปโภชนนฺติ ชงฺฆปิณฺฑิยพเลน จริตฺวา อาโลปมตฺตํ ลทฺธโภชนํ. ปูติมุตฺตนฺติ ยงฺกิญฺจิ มุตฺตํ. ยถา หิ สุวณฺณวณฺโณปิ กาโย ปูติกาโยติ วุจฺจติ, เอวํ อภินวมฺปิ มุตฺตํ ปูติมุตฺตเมว. วิฆาโตติ วิหตภาโว, ^๖- จิตฺตสฺส ทุกฺขํ น โหตีติ อตฺโถ. ทิสา น ปฏิหญฺญตีติ ยสฺส หิ "อสุกฏฺฐานํ นาม คโต จีวราทีนิ ลภิสฺสามี"ติ จิตฺตํ @เชิงอรรถ: ^๑ ฉ.ม. จาตุรตา ^๒ ฉ.ม. ปริกฺขตฺตตา @^๓ อภิ. วิ. ๓๕/๘๕๒/๔๒๘ ขุทฺทกวตฺถุวิภงฺค ^๔ ฉ.ม. จิตฺเตกคฺคมตฺตสฺสาปิ @^๕ ฉ.ม. สุตฺเตปิ ^๖ ม. วิหตฆาโต, ฉ. วิคตฆาโต

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๓๑๐. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=15&page=310&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=15&A=7177&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=15&A=7177&modeTY=2&pagebreak=1#p310