ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๑๕ ภาษาบาลี อักษรไทย องฺ.อ. (มโนรถ.๒)

หน้าที่ ๓๘๖.

วิหริสฺสามิ, โสปิ หิ อายสฺมา สมฺมาสมฺพุทฺธสฺเสว ปุตฺโต, อหมฺปิ
สมฺมาสมฺพุทฺธสฺเสว ปุตฺโต, มยฺหมฺเปตํ อุปฺปชฺชิสฺสตีติ. มานํ นิสฺสายาติ อิมํ
เอวํ อุปฺปนฺนํ เสวิตพฺพมานํ นิสฺสาย. มานํ ปชหตีติ วฏฺฏมูลกํ ปุพฺพมานํ ปชหติ.
ยํ นิสฺสาย ปเนส ตํ ปชหติ, โสปิ ตณฺหา วิย อกุสโล เจว เสวิตพฺโพ จ,
โน จ ปฏิสนฺธึ อากฑฺฒติ. นิกนฺติ ปน ตสฺมึปิ ปชหิตพฺพาว.
     เสตุฆาโต วุตฺโต ภควตาติ ปทฆาโต ปจฺจยฆาโต พุทฺเธน ภควตา กถิโต.
อิติ อิเมหิ จตูหิ องฺเคหิ เถเร เทสนํ วินิวฏฺเฏนฺเต ตสฺสา ภิกฺขุนิยา เถรํ
อารพฺภ อุปฺปนฺโน ฉนฺทราโค วิคจฺฉิ. ๑- สาปิ เถรํ ขมาเปตุํ อจฺจยํว เทเสสิ, เถโรปิ
ตสฺสา ปฏิคฺคณฺหิ. ตํ ทสฺเสตุํ อถโข สา ภิกฺขุนีติอาทิ วุตฺตํ.
                       ๑๐. สุคตวินยสุตฺตวณฺณนา
     [๑๖๐] ทสเม ทุคฺคหิตนฺติ อุปฺปฏิปาฏิยา คหิตํ. ปริยาปุณนฺตีติ วฬญฺเชนฺติ
กเถนฺติ. ปทพฺยญฺชเนหีติ เอตฺถ ปทเมว อตฺถสฺส พฺยญฺชนโต พฺยญฺชนนฺติ วุตฺตํ.
ทุนฺนิกฺขิตฺตสฺสาติ ทุฏฺฐุ นิกฺขิตฺตสฺส อุปฺปฏิปาฏิยา ฐปิตสฺส. อตฺโถปิ ทุนฺนโย
โหตีติ อฏฺฐกถา นีหริตฺวา กเถตุํ น สกฺกา โหติ. ฉินฺนมูลโกติ มูลภูตานํ
ภิกฺขูนํ อุปจฺฉินฺนตฺตา ฉินฺนมูลโก. อปฺปฏิสรโณติ อปฺปติฏฺโฐ. พาหุลฺลิกาติ
ปจฺจยพาหุลฺลิกายํ ๒- ปฏิปนฺนา. สาถลิกาติ ติสฺโส สิกฺขา สิถิลคฺคหเณน คณฺหนกา.
โอกฺกมเน ปุพฺพงฺคมาติ ปญฺจนีวรณานิ อวคมนโต โอกฺกมนนฺติ วุจฺจนฺติ, ตตฺถ
ปุพฺพงฺคมาติ อตฺโถ. ปวิเวเกติ ติวิธวิเวเก. นิกฺขิตฺตธุราติ นิพฺพิริยา. อิธ ๓-
ปน สพฺพตฺถ อตฺโถ เวทิตพฺโพ.
                         อินฺทฺริยวคฺโค ปฐโม.
@เชิงอรรถ:  ฉ.ม. อปคญฺฉิ           ฉ.ม. ปจฺจยพาหุลฺลาย        ฉ.ม. อิมินา นเยน



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๓๘๖. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=15&page=386&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=15&A=8870&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=15&A=8870&modeTY=2&pagebreak=1#p386


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๘๖.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]