อรรถกถาเล่มที่ ๑๖ ภาษาบาลี อักษรไทย
องฺ.อ. (มโนรถ.๓)
หน้าที่ ๒๑๖.

อาคมฺม ปฏิจฺจ สนฺธาย. อตฺตวิปตฺตินฺติ อตฺตโน วิปตฺตึ วิปนฺนาการํ. เสสปเทสุปิ
เอเสว นโย. อภิภุยฺยาติ อภิภวิตฺวา มทฺทิตฺวา.
                       ๘. อุตฺตรวิปตฺติสุตฺตวณฺณนา
      [๘] อฏฺเม วฏฺฏชาลิกายนฺติ ๑- เอวํนามเก วิหาเร. โส กิร วฏฺฏวเน ๒-
นิวิฏฺตฺตา วฏฺฏชาลิกาติ สงฺขํ คโต. ๓- ปาตุรโหสีติ อิมมตฺถํ เทวรญฺโ
อาโรเจสฺสามีติ อาคนฺตฺวา ๔- ปากโฏ อโหสิ. อาทิพฺรหฺมจริยโกติ สิกฺขาตฺตยสงฺคหสฺส
สกลพฺรหฺมจริยสฺส ๕- อาทิภูโต.
                         ๙. นนฺทสุตฺตวณฺณนา
     [๙] นวเม กุลปุตฺโตติ ชาติกุลปุตฺโต. พลวาติ ถามสมฺปนฺโน. ปาสาทิโกติ
รูปสมฺปตฺติยา ปสาทชนโก. ติพฺพราโคติ พหลราโค. ๖- กิมญฺตฺถาติอาทีสุ ๗-
อยมตฺโถ:- กิมญฺเน การเณน กถิเตน, อยํ นนฺโท อินฺทฺริเยสุ คุตฺตทฺวาโร
โภชเน มตฺตญฺู ชาคริยมนุยุตฺโต สติสมฺปชญฺเน สมนฺนาคโต, เยหิ ๘- นนฺโท
สกฺโกติ ปริปุณฺณํ ปริสุทฺธํ พฺรหฺมจริยํ จริตุํ. สเจ อิเมหิ การเณหิ สมนฺนาคโต
นาภวิสฺส, น สกฺกุเณยฺยาติ. อิติห ตตฺราติ ๙- เอวํ ตตฺถ. อิมสฺมึ สุตฺเต วฏฺฏเมว
กถิตํ.
                       ๑๐. การณฺฑวสุตฺตวณฺณนา
     [๑๐] ทสเม อญฺเนาญฺ ปฏิจรตีติ อญฺเน การเณน วจเนน วา
อญฺ การณํ วจนํ วา ปฏิจฺฉาเทติ. พหิทฺธา กถํ อปนาเมตีติ พาหิรโต
@เชิงอรรถ: ๑ สี. ธวชาลิกายนฺติ, ฉ.ม. วฏชาลิกายนฺติ  ๒ ฉ.ม. วฏวเน
@๓ สี. นิฏฺ คโต  ๔ ฉ.ม. คนฺตฺวา
@๕ ฉ.ม. สิกฺขตฺตยสงฺคหสฺส สกลสาสนพฺรหฺมจริยสฺส  ๖ สี. พลวราโค
@๗ ฉ.ม. กิมญฺตฺราติ  ๘ สี.,ม. เยน  ๙ ฉ.ม. ตตฺถาติ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๖ หน้าที่ ๒๑๖.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=16&page=216&pages=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=16&A=4809&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=16&A=4809&pagebreak=1#p216